ابوالفضل برقعی: تفاوت میان نسخهها
(− رده:درگذشتگان ۱۳۷۰، + رده:درگذشتگان ۱۳۷۲ (هاتکت)) برچسب: برگرداندهشده |
(− رده:درگذشتگان ۱۳۷۲، + رده:درگذشتگان ۱۳۷۰ (هاتکت)) برچسب: واگردانی دستی |
||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[رده:تبعیدشدگان اهل ایران]] | [[رده:تبعیدشدگان اهل ایران]] | ||
[[رده:خودزندگینامهنویسان اهل ایران]] | [[رده:خودزندگینامهنویسان اهل ایران]] | ||
[[رده:درگذشتگان | [[رده:درگذشتگان ۱۳۷۰]] | ||
[[رده:درگذشتگان ۱۹۹۳ (میلادی)]] | [[رده:درگذشتگان ۱۹۹۳ (میلادی)]] | ||
[[رده:روحانیان شیعه اهل ایران]] | [[رده:روحانیان شیعه اهل ایران]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۱
سید ابوالفضل برقعی سید ابوالفضل ابنالرضا برقعی قمی | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۲۸۷ خورشیدی |
درگذشته | ۱۳۷۲[۱] خورشیدی (۸۵ سال) تهران |
دین | اسلام |
محل اقامت | کن، تهران |
دوران | معاصر |
مذهب | تا ۴۵ سالگی: شیعه دوازده امامی و سپس مسلمان قرآنی |
تحصیلات | حوزه علمیه قم و نجف |
شناخته شده برای |
|
اشتغال | |
استادان |
ابوالفضل برقعی قمی با نام کامل سید ابوالفضل ابنالرّضا برقعی قمی (زادهٔ ۱۲۸۷ در قم – درگذشتهٔ ۱۳۷۰ در تهران) روحانی مسلمان تجدیدنظر طلب و اصلاحگر دینی بود.[۲]
زندگینامه
او در شهر قم و در خانوادهای شیعه (شیعه امامیه)، زاده شد. پدرش فردی فقیر بود. مادرش سکینهسلطان، دختر غلامرضا قمی بود. برقعی از ده سالگی، پای در مکتب گذاشت، تعلیم و قرائت قرآن را فراگرفت و سپس نزد عبدالکریم حائری از عالمان سرشناس شیعه رفت تا مراحل تحصیلش را ادامه دهد. او برای تخصص در علم فقه و اصول فقه به نجف رفت و سه سال در آنجا سپری کرد و از مرجع شیعه ابوالحسن اصفهانی، علم فقه را کسب نمود. برقعی، قبل از بازگشت به ایران، اجازهنامهٔ اجتهادش را از ابوالحسن اصفهانی، دریافت کرد.[۳]
گواهینامههای اجتهاد
ابوالفضل برقعی قمی از این فقیهان، اجازهنامهٔ اجتهاد داشت:[۴]
- ابوالحسن اصفهانی؛
- محمد حجت کوهکمری؛
- آقابزرگ تهرانی؛
- میرزا محمد تهرانی عسکری سامرایی؛
- عبدالنبی نجفی عراقی رفسی؛
- سید ابوالقاسم کاشانی؛
- سید شهابالدین مرعشی نجفی؛
- عبدالکریم حائری یزدی.
استادان
استادان وی عبارتند از:[۵]
- سید محمدتقی خوانساری؛
- محمدعلی شاهآبادی؛
- ابوالقاسم کبیر قمی؛
- محمدعلی قمی کربلایی؛
- میرزا محمد تهرانی عسکری سامرایی؛
- سید محمد حجت کوهکمری؛
- عبدالکریم حائری یزدی؛
- سید ابوالحسن اصفهانی.
درگذشت
برقعی پس از تحمل تبعید، دستگیریهای متعدد و تحمل زندان در سال ۱۳۷۲ خورشیدی در منزل فرزندش در کن از توابع تهران درگذشت و در قبرستان امامزاده شعیب بهخاک سپرده شد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ «صفحه آخر: دین و آزادی بیان». voanews.
- ↑ ابوالفضل برقعی، سوانح ایام (زندگینامهٔ علامه ابوالفضل ابنالرضا برقعی قمی).
- ↑ ابوالفضل برقعی، سوانح ایام (زندگینامهٔ علامه ابوالفضل ابنالرضا برقعی قمی)، ۲۶۷.
- ↑ ابوالفضل برقعی، سوانح ایام (زندگینامهٔ علامه ابوالفضل ابنالرضا برقعی قمی)، ۲۷۵–۲۶۷.
- ↑ ابوالفضل برقعی، سوانح ایام (زندگینامهٔ علامه ابوالفضل ابنالرضا برقعی قمی)، ۲۶۹.
- ↑ ابوالفضل برقعی، سوانح ایام (زندگینامهٔ علامه ابوالفضل ابنالرضا برقعی قمی)، ۲۰۷–۲۰۲.
منابع
- جعفریان، رسول. جریانها وسازمانهای مذهبی-سیاسی ایران، تهران:خانه کتاب۱۳۸۷
- اسلامشناسان مسلمان سده ۲۰ (میلادی)
- اصلاحگران دینی مسلمان
- اهالی قم
- تبعیدشدگان اهل ایران
- خودزندگینامهنویسان اهل ایران
- درگذشتگان ۱۳۷۰
- درگذشتگان ۱۹۹۳ (میلادی)
- روحانیان شیعه اهل ایران
- زادگان ۱۲۸۷
- زادگان ۱۹۰۸ (میلادی)
- زندانیان عقیدتی اهل ایران
- زندانیان و بازداشتشدگان اهل ایران
- عالمان شیعه
- فقیهان شیعه دوازدهامامی درگذشته
- قرآنیان
- مسلمانان قرآنی
- منتقدان تشیع
- نواندیشان دینی
- نویسندگان متون دینی اهل ایران