بابیت: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجاد مقاله) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
جز (پیونددهی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بابیت''' نام فرقهای است که توسط سید علی محمد شیرازی ملقب به «باب» تأسیس شد. او را «حضرت اعلی» و «نقطهٔ اولی» هم لقب دادهاند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۱}} او خود را «باب» امام دوازدهم شیعیان میدانست، یعنی واسطهٔ میان مردم و امام زمان؛ یعنی برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدِس ازلی و ابدی به ناچار باید از «در» گذشت و به حقیقت رسید. او در این راستا حدیث | '''بابیت''' نام فرقهای است که توسط [[سید علی محمد شیرازی]] ملقب به «باب» تأسیس شد. او را «حضرت اعلی» و «نقطهٔ اولی» هم لقب دادهاند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۱}} او خود را «باب» [[امام دوازدهم]] شیعیان میدانست، یعنی واسطهٔ میان مردم و امام زمان؛ یعنی برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدِس ازلی و ابدی به ناچار باید از «در» گذشت و به حقیقت رسید. او در این راستا حدیث «''أنا مدینة العلم و علیّ بابها''» را مکرر میخواند.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۶}} | ||
او در ابتدا تحت تعالیم آموزههای شیخیه قرار گرفت و با بزرگانشان چون احسایی و رشتی آشنا شد.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۲}} با مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد شیرازی جانشینش شد{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۵}} | او در ابتدا تحت تعالیم آموزههای [[شیخیه]] قرار گرفت و با بزرگانشان چون احسایی و رشتی آشنا شد.{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۲}} با مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد شیرازی جانشینش شد{{پنک|رضانژاد|۱۳۸۱|ص=۴۰۵}} | ||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۴
بابیت نام فرقهای است که توسط سید علی محمد شیرازی ملقب به «باب» تأسیس شد. او را «حضرت اعلی» و «نقطهٔ اولی» هم لقب دادهاند.[۱] او خود را «باب» امام دوازدهم شیعیان میدانست، یعنی واسطهٔ میان مردم و امام زمان؛ یعنی برای پی بردن به اسرار و حقایق بزرگ و مقدِس ازلی و ابدی به ناچار باید از «در» گذشت و به حقیقت رسید. او در این راستا حدیث «أنا مدینة العلم و علیّ بابها» را مکرر میخواند.[۲]
او در ابتدا تحت تعالیم آموزههای شیخیه قرار گرفت و با بزرگانشان چون احسایی و رشتی آشنا شد.[۳] با مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد شیرازی جانشینش شد[۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رضانژاد ۱۳۸۱، ص. ۴۰۱.
- ↑ رضانژاد ۱۳۸۱، ص. ۴۰۶.
- ↑ رضانژاد ۱۳۸۱، ص. ۴۰۲.
- ↑ رضانژاد ۱۳۸۱، ص. ۴۰۵.
منابع
- رضانژاد، عزالدین (۱۳۸۱). «فرقه شناسی: از شیخی گری تا بابی گری». انتظار موعود (۵).