بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

احمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات امامزاده
{{جعبه اطلاعات امامزاده
| نام                = احمد ابن موسی
| نام                = احمد ابن موسی
| تصویر              = Mausoleo de Shah Cheragh, Shiraz, Irán, 2016-09-24, DD 32.jpg
| تصویر              =  
| اندازه تصویر      = 250px
| اندازه تصویر      =  
| عنوان تصویر        = حرم شاهچراغ
| عنوان تصویر        =  
| خویشاوندان سرشناس  = [[علی بن موسی الرضا]] (برادر){{سخ}}
| خویشاوندان سرشناس  = [[علی بن موسی الرضا]] (برادر){{سخ}}
[[فاطمه معصومه]] (خواهر)
[[فاطمه معصومه]] (خواهر)
خط ۲۰: خط ۲۰:
| طول عمر            =  
| طول عمر            =  
}}
}}
احمد بن موسی بن جعفر (ع)، شخصیتی والا مقام و جلیل القدر و پرهیزگار و مورد عنایت و محبت خاص پدر بزرگوارش بوده چه آن حضرت در حال حیاتش باغ خود را که به یسره معروف بود به وی بخشید و او از دارائی خود هزار بنده را آزاد نمود. و چون خبر وفات امام موسی بن جعفر (ع) به مدینه رسید اهل مدینه به لحاظ شخصیتی که آن بزرگوار داشت به در خانه او رفتند و با او بیعت نمودند و او در پیشاپیش جمعیت به مسجد پیغمبر (ص) رفت و خطبهای بلیغ ادا کرد و به مردم گفت $ای کسانی که با من بیعت نمودهاید! بدانید که من خود با برادرم علی (ع) بیعت کردهام و او امام واجب الاطاعه است بر من و شما و همه مردم. سپس از منبر بزیر آمد و به اتفاق همان جمعیت به در خانه برادرش حضرت رضا (ع) رفته و با آن حضرت بیعت نمودند. وی تا گاهی که حضرت رضا (ع) در مدینه اقامت داشت در خدمت آن جناب بود و چون مأمون، آن حضرت را به مرو احضار نمود پس از چندی با جمعی از خویشان خود به قصد پیوستن به برادر عازم ایران شد و چون به محل خان زنیان، هشت فرسخی شیراز رسید و در آنحال عدهای از شیعه نیز به وی پیوسته بودند، قتلغ خان، استاندار مأمون بر شیراز خبردار شد و لشکری را به جنگ او فرستاد و در آنجا جنگ برپا گردید و در اثنای گیر و دار یکی از لشگریان قتلغ خان فریاد زد $اگر شما می‌خواهید به نزد علی بن موسی بروید او درگذشته است. یاران احمد چون چنین شنیدند از دور او پراکنده شده و جز خویشانش کسی با او نماند لذا چون امکان بازگشت نداشت به همین حال به شیراز رسید و در آنجا او را شهید کردند. و بعضی از تاریخ نگاران گفته‌اند $وی در شیراز مخفی شد و پس از چندی از دنیا رفت. سالها قبر او مخفی بود تا در زمان اتابک سعد زنگی، یکی از وزرای او به نام مقرب الدین مسعود بن بدرالدین بر محل دفن آن بزرگوار اطلاع یافت و چون قبر را نبش نمود جسد را تازه یافت در حال به سعد خبر داد وی دستور داد $خانهای بر آن بنا کردند و در حدود سال ۷۵۰ که حرم سید احمد رو به انهدام می‌رفت تاشی خاتون، مادر سلطان ابو اسحاق بن سلطان محمود ساختمان حرم را تجدید نمود و گنبد بلندی را بر آن بنا کرد و مدرسهای را در کنار آن ساخت و قبر خود را نیز در جوار آن مرقد مطهر قرار داد و در سال ۱۲۴۳ فتحعلی شاه قاجار ضریحی از نقره خالص بر قبر نصب نمود. و بر ضریح آن بزرگوار قرآنی بخط کوفی که بر پوست آهو نوشته شده، دیده می‌شود که نی می از قرآن است و نیم دیگر آن در کتابخانه حضرت رضا (ع) می‌باشد و در آخر آن نوشته $کتبه علی بن ابو طالب و لذا بعضی گمان کرده‌اند که آن قرآن به خط امیرالمؤمنین (ع) است و چنین به نظر می‌رسد که آن قرآن به خط علی بن ابیطالب مغربی است که وی در نوشتن خط کوفی معروف بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=احمد بن موسی}}</ref>
 
'''احمد بن موسی کاظم'''، مشهور به '''شاه‌چراغ''' یکی از فرزندان [[موسی کاظم]] و یکی از شخصیت‌های مورد احترام زد شیعیان دوازده‌امامی است. موسی کاظم در زمان حیاتش، باغ خود موسوم به یسره را به وی بخشید. گفته‌اند که احمد بن موسی [[عبد|بندگان]] بسیاری را [[آزاد کردن بنده|آزاد]] کرده بود. او جایگاه ویژه‌ای نزد [[شیعه|شیعیان]] [[مدینه]] داشت و تا جایی که پس از درگذشت موسی کاظم، شیعیان برای [[بیعت]] با او، اقدام کردند ولی وی، آنان را به امامت برادرش [[علی بن موسی الرضا|علی بن موسی]] رهنمود کرد. او پس از عزیمت برادرش علی بن موسی الرضا برای پذیرش [[ولایتعهدی علی بن موسی الرضا|ولایتعهدی]] [[مأمون]] به [[مرو]]، خود نیز قصد مرو کرد. او وقتی به محله خان زنیان، هشت فرسخی [[شیراز]]، رسید، عده‌ای از شیعیان به او پیوستند و چون جمعیت آنان بسیار بود، حاکم شیراز، لشکری را به مقابله با آنان فرستاد. قتلغ خان، استاندار مأمون بر شیراز، خود نیز به نزد آنان رفت و به آنان خبر درگذشت علی بن موسی الرضا در مرو را داد. همراهان احمد بن موسی با شنیدن این خبر از گرد او پراکنده شدند و خود احمد نیز به شیراز وارد شد. گفته شده که او مدتی را در شیراز مخفیانه زندگی کرد و سرآخر در خفا درگذشت. سالها قبر او مخفی بود تا در زمان [[اتابک سعد زنگی]]، یکی از وزرای او به نام [[مقرب‌الدین مسعود بن بدرالدین]]، جسد سالمی را یافت که به وی منسوب بود. به دستور سعد بر مزار او، بنایی ساخته شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=احمد بن موسی}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۳

احمد ابن موسی
متولدمدینه
وفات۲۰۲ (قمری)
مدفنحرم شاهچراغ، شیراز، ایران
محل زندگیمدینه
دیگر نام‌هااحمد ابن موسی، شاهچراغ
همسر(ها)حوران بنت اسحاق بن جعفر (عموزاده)
فرزندانمحمد، جعفر
والدین
خویشاوندانعلی بن موسی الرضا (برادر)
فاطمه معصومه (خواهر)
خانوادهبنی‌هاشم

احمد بن موسی کاظم، مشهور به شاه‌چراغ یکی از فرزندان موسی کاظم و یکی از شخصیت‌های مورد احترام زد شیعیان دوازده‌امامی است. موسی کاظم در زمان حیاتش، باغ خود موسوم به یسره را به وی بخشید. گفته‌اند که احمد بن موسی بندگان بسیاری را آزاد کرده بود. او جایگاه ویژه‌ای نزد شیعیان مدینه داشت و تا جایی که پس از درگذشت موسی کاظم، شیعیان برای بیعت با او، اقدام کردند ولی وی، آنان را به امامت برادرش علی بن موسی رهنمود کرد. او پس از عزیمت برادرش علی بن موسی الرضا برای پذیرش ولایتعهدی مأمون به مرو، خود نیز قصد مرو کرد. او وقتی به محله خان زنیان، هشت فرسخی شیراز، رسید، عده‌ای از شیعیان به او پیوستند و چون جمعیت آنان بسیار بود، حاکم شیراز، لشکری را به مقابله با آنان فرستاد. قتلغ خان، استاندار مأمون بر شیراز، خود نیز به نزد آنان رفت و به آنان خبر درگذشت علی بن موسی الرضا در مرو را داد. همراهان احمد بن موسی با شنیدن این خبر از گرد او پراکنده شدند و خود احمد نیز به شیراز وارد شد. گفته شده که او مدتی را در شیراز مخفیانه زندگی کرد و سرآخر در خفا درگذشت. سالها قبر او مخفی بود تا در زمان اتابک سعد زنگی، یکی از وزرای او به نام مقرب‌الدین مسعود بن بدرالدین، جسد سالمی را یافت که به وی منسوب بود. به دستور سعد بر مزار او، بنایی ساخته شد.[۲]

پانویس

ارجاعات

  1. ذبیح‌الله محلاتی (۱۳۸۵)، «جلد سوم»، ریاحین‌الشریعه، دارالکتب الاسلامیه، ص. ۳۵۸، شابک ۹۶۴-۴۴۰-۳۲۱-۵
  2. اختری، «احمد بن موسی»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.

منابع