اصول اربعمائه
اصول اربعمائه (به فارسی: اصول چهارصدگانه)، در اصطلاحی در علم حدیث است که برای اشاره به چهارصد کتاب اصل در نقل روایت، کاربرد دارد. این چهارصد کتاب یا اصل، دربردارنده حدیث‌هایی هستند که از کتاب‌های دیگر نقل نشده و نویسنده آنها مستقیماً روایت را از یکی از امامان شیعه شنیده است. طبیعتاً این کتاب‌ها توسط شاگردان امامان شیعه نوشته می‌شدند. بیشتر این اصل‌های چهارصدگانه، به شاگردان جعفر صادق، امام ششم شیعیان امامیه، منسوب هستند. این اصول، بعداً در کتاب‌های نسل‌های بعدی منعکس می‌شدند و خود اصل‌ها به مرور زمان، نابود یا از بین می‌رفتند. با این همه به عقیده شیعیان، تمام احادیث این اصول به کتب دیگر حدیثی منتقل شده‌اند. هرچند کسانی چون محسن امین، از دانشمندان شیعه، تعداد کتاب‌های نوشته شده در عصر امامان شیعه را بیش از شش هزار و ششصد کتاب می‌داند، اما تنها ۴۰۰ کتاب از این میان، چنین اعتبار و شهرتی را کسب کرده‌اند. آقابزرگ تهرانی در کتاب الذریعه، ۱۱۷ اصل از این اصول را نام برده است. تا قرن چهاردهم هجری قمری، تنها چند اصل به صورت اولیه و چند اصل به‌طور ناقص موجود است که مجموع آنها تحت عنوان الاصول الستة عشر، بارها به چاپ رسیده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اصول اربعمائهٔ». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
جوامع روایی شیعه | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| جوامع حدیثی |
|  | ||||
| محدثین | ||||||
