معتزله
از سلسله مقالات دربارهٔ: |
اسلام |
---|
مکتب معتزله یا اعتزال، بزرگترین و مهمترین طریقهٔ کلامی است که در قرون دوم تا چهارم هجری طرفداران زیادی از متکلمان آزاداندیش و خردگرا داشت. این جنبش حاصل ترجمه فلسفه یونان و سریان و ایران به زبان عربی و آشنایی مسلمانان و بویژه متکلمان با آن بود.[۱]
نامگذاری
نظریات مختلفی در علت نامگذاری این مکتب به اعتزال وجود دارد که نظر اول محتملترین است:[۲]
- چون واصل بن عطا، بنیانگذار مکتب اعتزال به علت داشتن عقیده تازه در توجیه مفهوم «ایمان و کفر» از استادش حسن بصری عزلت گزید.
- رفتار معتزله در آغاز مانند زاهدان و گوشهگیران بود. گلدزیهر مستشرق آلمانی در کتاب خود با عنوان «العقیدة و الشریعة فی الاسلام» این نظر را تأیید کرده است.
- قول شیعه مبنی بر کنارهگیری معتزله از پیروی علی بن ابیطالب. ابوخلف اشعری قمی این نظر را مطرح کرده است.
پانویس
ارجاعات
- ↑ فضائی ۱۳۵۳، ص. ۷۵۰.
- ↑ فضائی ۱۳۵۳، ص. ۷۵۱.
منابع
- فضائی، یوسف (۱۳۵۳). «تحقیق در فلسفهٔ کلامی معتزله». گوهر (۲۰).