جابر بن عبدالله انصاری

جابر بن عبدالله الأنصاری
متولد	۱۶ قبل از هجرت مدینه، حجاز
وفات	۷۸ هجری قمری (۶۹۸ میلادی)
مدفن	قبرستان بقیع، مدینه
ملیت	مردم عرب
شناخته‌شده برای	همراه وفادار محمد، علی بن ابی‌طالب، اهل بیت
والدین	عبدالله بن عمرو بن حرام (پدر) نسیبه بنت عقبه بن عدی (مادر)

جابر بن عبدالله انصاری، از صحابی و روات حدیث بود که نسبش به قبیله خزرج می‌رسید. پدر او پیش از هجرت پیامبر به یثرب مسلمان شد و در بیعت عقبهٔ دوم با رسول خدا پیمان بست و جزو دوازده نقیبی شد که پیامبر آنان رو به نمایندگی قبایلشان برگزید. پدر او در غزوهٔ بدر حضور داشت و در غزوهٔ احد به شهادت رسید. جابر همراه با پدرش در عقبهٔ دوم در سال ۱۳ بعثت حضور داشت و این اولین موردی است که اطلاعات تاریخی از او بدست آمده. او در این رویداد احتمالاً ۱۶ سال سند داشته است.

جابر در دورهٔ خلفای راشدین بیشتر به فعالیتهای علمی و تعلیمی می‌پرداخت و از مسائل سیاسی و نظامی دوری می‌کرد. او جزو کسانی بود که نزد معاویه رفت تا او را از انتقال منبر پیامبر از مدینه به دمشق منصرف سازد. او از بدعت‌ها و زشتکاری‌های امویان آزرده بود و آرزو می‌کرد ناشنوا شود تا اخبار بدعت‌ها و تغییر ارزشهای دینی را نشنوند. حجاج بن یوسف در ۷۴ پس از تصاحب ولایت مدینه، مردم آنجا رو تا توانست تحقیر کرد و اصحاب رسول خدا از جمله جابر را همچون بردگان داغ زد. او در پایان عمر خود یک سال را در جوار خانۀ خدا در مکه زیست و اواخر عمر نابینا شده و در مدینه در گذشت (بین ۶۸ تا ۷۹ هجری قمری).

منابع

• بادکوبه هزاوه، احمد (۱۳۸۴). «جابر بن عبدالله انصاری». دانشنامه جهان اسلام. ۹.