حنبلی

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۰ توسط Haghjoo (بحث | مشارکت‌ها) (ایجاد مقاله)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مذهب حنبلی، چهارمین مذهب سنت و جماعت است که توسط ابو عبدالله، احمد بن حنبل در بغداد زائیده شد و در همان شهر نیز درگذشت. او که فقیهی کثیر السفر بود، احادیث بسیاری را در مجموعه‌ای با نام «مسند ابن حنبل» گردآوری نمود. این مسند شش جزء بوده و مشتمل بر چهل هزار حدیث است. او از تمسک به رأی تبری می‌جست و تنها به کتاب الله و حدیث استدلال می‌کرد. از آنجا که در استناد به حدیث مبالغه کرد، گروهی از بزرگان اسلام چون محمد بن جریر طبری و محمد بن اسحاق الدیم او را از ائمه حدیث شمردند، نه از مجتهدان اسالم. ابن حنبل از بزرگ‌ترین شاگردان شافعی بود و سپس روی برتافته مذهب خویش بنیان نهاد. مذهب او بر پنج اصل بنا نهاده شد:[۱]

  1. نص کتاب الله
  2. سنت
  3. فتاوی صحابه پیغمبر
  4. قول بعضی صحابه هرگاه موافق کتاب و سنت باشد
  5. تمام احادیث مرسل و ضعیف

رواج مذهب حنبلی از سه مذهب دیگر اهل سنت کمتر بوده. سال‌ها پس از او ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم مذهب حنبلی را تجدید حیات کردند. همچنین امام محمد بن عبدالوهاب با تجدید نظر در این مذهب وهابیت را تأسیس نمود.[۱]

ارجاعات

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مشکور ۱۳۷۹، ص. ۱۰۴.

منابع

  • مشکور، محمدجواد (۱۳۷۹). تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم. انتشارات اشراقی. شابک ۹۶۴-۵۹۶۶-۴۸-۵.