جابر بن عبدالله انصاری
| جابر بن عبدالله الأنصاری | |
|---|---|
| متولد | ۱۶ قبل از هجرت مدینه، حجاز |
| وفات | ۷۸ هجری قمری (۶۹۸ میلادی) |
| مدفن | قبرستان بقیع، مدینه |
| ملیت | مردم عرب |
| شناخته‌شده برای | همراه وفادار محمد، علی بن ابی‌طالب، اهل بیت |
| والدین | عبدالله بن عمرو بن حرام (پدر) نسیبه بنت عقبه بن عدی (مادر) |
جابر بن عبدالله انصاری، از صحابی و راویان حدیث بود که نسبش به قبیله خزرج می‌رسید. پدر او پیش از هجرت محمد به یثرب مسلمان شد و در بیعت عقبهٔ دوم با محمد پیمان بست و جزو دوازده نقیبی شد که محمد آنان رو به نمایندگی قبایلشان برگزید. پدر او در غزوهٔ بدر حضور داشت و در غزوهٔ احد کشته شد. جابر همراه با پدرش در عقبهٔ دوم در سال ۱۳ بعثت حضور داشت و این اولین موردی است که اطلاعات تاریخی از او به دست آمده است. او در این رویداد احتمالاً ۱۶ سال سند داشته است.[۱]
در دوران خلفای راشدین
جابر در دورهٔ خلفای راشدین بیشتر به فعالیت‌های علمی و تعلیمی می‌پرداخت و از مسائل سیاسی و نظامی دوری می‌کرد. او جزو کسانی بود که نزد معاویه رفت تا او را از انتقال منبر محمد از مدینه به دمشق منصرف سازد. او از بدعت‌ها و زشتکاری‌های امویان آزرده بود و آرزو می‌کرد ناشنوا شود تا اخبار بدعت‌ها و تغییر ارزش‌های دینی را نشنوند. حجاج بن یوسف در ۷۴ پس از تصاحب ولایت مدینه، مردم آنجا رو تا توانست تحقیر کرد و اصحاب پیامبر اسلام از جمله جابر را همچون بردگان داغ زد. او در پایان عمر خود یک سال را در نزدیکی کعبه در مکه زیست و اواخر عمر نابینا شده و در مدینه (بین ۶۸ تا ۷۹ هجری قمری) درگذشت.[۲]
پانویس
ارجاعات
- ↑ بادکوبه هزاوه ۱۳۸۴، ص. ۱۷۷.
- ↑ بادکوبه هزاوه ۱۳۸۴، ص. ۱۷۸.
منابع
- بادکوبه هزاوه، احمد (۱۳۸۴). «جابر بن عبدالله انصاری». دانشنامه جهان اسلام. ۹.
| زندگی | |
|---|---|
| تبار | |
| القاب | |
| آثار | |
| بستگان | |
| اصحاب و شاگردان | |
| در آیات و روایات | |
| هنر و ادبیات |
|
| مرتبط | |
