قطعنامه ۵۸۲ شورای امنیت
قطعنامهٔ شمارهٔ ۵۸۲ (سازمان ملل متحد) | |
---|---|
پرونده:Khorramshahr POWs crop.jpg | |
تاریخ | ۲۴ فوریه {{{year}}} |
نوبت جلسه | ۲۶۶۶ |
کُد | S/RES/582 (سند) |
موضوع | ایران-عراق |
رأیگیری | ۱۵ موافق بدون مخالف بدون ممتنع |
نتیجه | تصویب |
اعضای شورای امنیت | |
اعضای دائم | |
اعضای غیر دائم |
قطعنامه ۵۸۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۸۶ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ ایران-عراق است. این قطعنامه طی نشست ۲۶۶۶ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.
تصویب
پیشینه
در مارس ۱۹۸۵ دبیرکل سازمان ملل، طرح ۸ مادهای را به شورای امنیت ارسال کرد که پیشنهادهای سازمان ملل برای آتشبس در جنگ ایران و عراق بود. در جبهههای جنگ نیز نیروهای ایرانی توانسته بودند با چند عملیات موفق و بزرگ همچون والفجر ۸، موازنه قدرت را به سمت خود بازگردانند. مجموعه عوامل آماده شد تا شورای امنیت جلسهای را تشکیل دهد و طرح آتشبس را بررسی نماید. پیش از این، ایران شورای امنیت را تحریم کرده بود و در جلسات آن شرکت نمیکرد. از روحالله خمینی رهبر وقت جمهوری اسلامی درخواست شد تا نماینده ایران در این جلسه شرکت نمایند اما او در ۲ اسفند با حضور نماینده ایران در شورای امنیت مخالفت کرد.[۱]
جلسه تصویب
با درخواست عراق و هشت کشور عضو اتحادیه عرب، جلسه شورای امنیت برقرار شد.[۲] قطعنامه ۵۸۲ شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۸۶ / ۵ اسفند ۱۳۶۴ طی نشست ۲۶۶۶ام با ۱۵ موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد.[۳] در جلسه تصویب این قطعنامه، نماینده عمان و عراق حاضر بودند. جلسه بررسی در ۳ اسفند برگزار شد و شورای در ۵ اسفند این قطعنامه را تصویب کرد.[۱]
متن قطعنامه
شورا در این قطعنامه پس از اشاره به وقفه شش ساله خود و ادامه درگیری بین ایران و عراق، از اقدامات اولیه ای که جنگ ایران و عراق را آغاز کرد و ادامه درگیریها ابراز تاسف کرد.[۴][۱] در این قطعنامه با یادآوری شش سال درگیری شورا با مسئله و با ابراز نگرانی نسبت به طولانی شدن درگیری و تعهد اعضای سازمان ملل به حل و فصل صلحآمیز اختلافات و یادآوری تعهّد اعضا به خودداری از کاربرد گازهای خفه کننده و مسموم در جنگها و تأکید بر غیرقابل قبول بودن کسب اراضی از راه زور، از اقدامات اولیهای که سبب بروز و ادامه منازعه شده، ابراز تاسف گردیده است. در این قطعنامه همچنین از تشدید حملات به مناطق غیرنظامی، حمله به کشتیهای بیطرف و استفاده از سلاحهای شیمیایی اظهار تاسف شده و خواهان آتشبس گردیده است.[۲]
واکنشها
عراق
نماینده عراق در سازمان ملل اعلام کرد که این قطعنامه را در صورتی که طرف ایرانی بدون هیچ قید و شرطی بپذیر، پذیراست.[۱]
ایران
مقامات ایران، اعلام کردند که حکومت ایران هیچ امیدی به شورای امنیت نداشته و ندارد و این قطعنامه را بی اثر دانست. درخواست ایران در این پیام، اعلام طرف آغازگر جنگ و محکوم شدن او بود.[۱] به باور مقامات ایرانی، شورای امنیت فقط به ابراز تاسف اکتفا کرده است و راهکاری عملیاتی ارائه نکرده است.[۵]
رسانههای ایرانی، نقدهایی که به قطعنامههای گذشته داشتند، به این قطعنامه تکرار کردند. مواردی چون عدم اشاره به نزاع و جنگ به جای وضعیت در متن قطعنامه، معرفی نکردن طرف آغازگر جنگ و سخن نگفتن از تنبیه متجاوز.[۱]
جستارهای وابسته
- قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت
- قطعنامه ۵۸۸ شورای امنیت
- قطعنامه ۵۵۲ شورای امنیت
- قطعنامه ۵۴۰ شورای امنیت
- قطعنامه ۵۲۲ شورای امنیت
- قطعنامه ۵۱۴ شورای امنیت
- قطعنامه ۴۷۹ شورای امنیت
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ «قطعنامه ۵۸۲ چگونه تصویب شد؟». ایسنا. ۲۰۲۴-۰۲-۲۴. دریافتشده در ۲۰۲۴-۰۶-۱۹.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «صدور قطعنامه 582 شورای امنیت سازمان ملل دربارهٔ جنگ عراق با ایران - تسنیم». خبرگزاری تسنیم | Tasnim. دریافتشده در ۲۰۲۴-۰۶-۱۹.
- ↑ "نشستهای شورای امنیت سازمان ملل متحد" (به انگلیسی). SECURITY COUNCIL RESOLUTIONS.
- ↑ متن http://unscr.com/files/1986/00582.pdf
- ↑ «بازخوانی مسئولیت بینالمللی رژیم بعث عراق در جنگ تحمیلی علیه ایران» (PDF). hds.sndu.ac.ir.