بنی‌قَیْنُقاع (به عبری: שבט בני קינוקאע) قبیله‌ای از یهودیان مدینه در زمان محمد، پیامبر اسلام بود. این قبیله پیمان خود را با پیامبر اسلام شکستند و طی غزوه‌ای محاصره، تسلیم و تبعید شدند. برخی در یهودی‌تبار بودن آنان تردید کرده، آنان را از نسل عیسو (ادوم)، برادر یعقوب دانسته‌اند.[۱] بنابر نقل‌های تاریخی میان بنی‌قینقاع و دیگر قبایل یهود (بنی‌قریظه و بنی‌نضیر) رقابت‌هایی وجود داشت؛ لذا هنگامی‌که یهودیان به‌دلایلی ناگزیر با دیگر قبایل عرب هم‌پیمان شدند، بنی‌قینقاع به‌رغم دو قبیله دیگر که به اوس پیوستند، با خزرج پیمان بست. بنی‌قینقاع در جنوب‌غربی مدینه می‌زیستند و دژ و بازاری معروف داشتند. و این سخن که آنان در مرکز مدینه مجتمع بودند، درست نیست. آنان برخلاف دیگر یهودیان در مدینه زمین کشاورزی و نخلستان نداشتند و زرگری از پیشه‌های مهم آنان بود.[۲]
یادداشت: ترتیب نامها بر اساس حروف الفباست. آنچه در پرانتز جلوی هر نام آمده است، اکثراً نامها یا صفات دیگری است که در قرآن برای آن نام ذکر شده است؛ یا نسبت آن شخص.