عراق عجم
عَراقِ عَجَم نام تاریخی ناحیه‌ای در مرکز ایران است که از غرب به کوه‌های زاگرس، از شرق به کویر و از شمال به کوه‌های البرز منتهی می‌شود. اصفهان، شهر ری، یزد، نائین، اراک، قزوین و قم از شهرهای عمدهٔ این ناحیه بوده‌اند. عَراق عَجم به نام ناحیهٔ جبال نیز شناخته می‌شده است. جبال (به معنی کوه‌ها یا تپه‌ها) جمع عربی لغت جبل (کوهستان یا تپه) است.
دیگر نام‌ها
به این منطقه جبال نیز گفته می‌شود. دلیل این نام‌گذاری، کوهستانی بودن این ناحیه به جز در ناحیه شمال شرقی‌اش است. جبال از شرق به دشت کویر، از جنوب به خوزستان، از جنوب شرق به استان فارس، از جنوب غرب به عراق عرب، از شمال غرب به آذربایجان و از شمال هم به رشته‌کوه البرز محدود شده است. مرزهای جبال به خوبی مشخص نشده و به‌طور مکرر تغییر می‌کرده است.بر پایهٔ اصطخری (۲۰۳ ه. ق) و ابن حوقل (۲۶۷ ه.ق) معدن‌های آنتیموان (سنگ سرمه) در اصفهان وجود داشته است.[۱]
پانویس
ارجاعات
- ↑ Lockhart، DJIBĀL، ۵۳۴.
منابع
- "Irak-i-Ajami". 1911 Encyclopædia Britannica.
- Bosworth, C. Edmund (1998). "ʿERĀQ-E ʿAJAM(Ī)". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). Vol. ۸. New York: Bibliotheca Persica Press. p. ۵۳۸. Retrieved 2013-1-16.
{{cite encyclopedia}}: Check date values in:|تاریخ بازبینی=(help) - Bosworth, C. Edmund. "JEBĀL". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). New York: Bibliotheca Persica Press.
- Lockhart, L (1991). "DJIBĀL". Encyclopaedia of Islam. Vol. vol.۲ (2nd ed.). Leiden: E. J. Brill. p. 534. ISBN 90-04-07026-5.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help)