فهرست فرق و مذاهب کلامی سنی
فهرست فرق و مذاهب کلامی سنی فهرستی است از فرقهها و مذاهب اسلامی است که از فرقه اهل سنت و به جهت اختلاف کلامی منشعب شدهاند. فرقههای اسلامی که بنابر روایاتی از پیامبر اسلام، تعداشان به ۷۳ فرقه میرسد، در منابع به دو دسته فرقههای کلامی و فرقههای فقهی تقسیم شدهاند. هر کدام از فرقههای اصلی که در این فهرست به مذهب شناخته میشوند، دارای زیر شاخههای منشعب شده از خود میباشند که از جهت اختلاف در اعتقادات، در دستههای جداگانه قرار گرفتهاند.
فرقه و مذهب
تفاوت فرقه و مذهب
فرقه در لغت به معنای دسته و طایفه است و در اصطلاح، به گروه و افرادی که به جهت اختلافات اعتقادی از یک دین جدا میشود؛ اطلاق میشود. در فرهنگ علوم سیاسی نیز به بخشی از جامعه که از مذهب رسمی جدا شده یا به آئین دیگری گرویدهاست، فرقه گفته میشود. این تعریف شامل جنبشهای سیاسی نیز میشود. فرقهها دستهبندی مختلفی از جهت نوع فعالیت، چگونگی شکلگیری، هدف فرقه، زمان تشکیل، نگرش سیاسی یا مذهبی و… تقسیمبندی میشود.[۱] این واژه در آیه ۱۲۲ سوره توبه نیز بکار رفتهاست و در اصطلاح قرآنی آن، به معنای جمعیتی از افراد است که نسبت به طایفه تعداد بیشتری را داشتهاست.[۲]
علت پیدایش و تعداد مذاهب اسلامی
معیار اسلامی بودن هر فرقه و مذهبی، پذیرش اسلام به عنوان دین است.[۳] شهرستانی در بیان اختلافهای امت اسلامی، مهمترین اختلاف میان امت اسلامی را در مسئله امامت و خلافت پس از پیامبر اسلام میداند.[۴]
تعداد فرقهها یا مذاهب اسلامی همواره مورد اختلاف منابع قرار گرفتهاست. با این حال بدوی معتقد است که این فرقه ها یا مذاهب منحصر به تعدادی محدود نیست و تلاش گروهی از نویسندگان در انحصار مذاهب اسلامی، ناتمام بودهاست. بدوی با نقدی بر روایت فرقه ناجیه در منابع اهل سنت، تلاش برخی از مورخان را که سعی در ذکر ۷۳ فرقه یا توجیه تعداد زیاد فرق اسلامی توسط آنان را اشتباه دانستهاست و گوشزد مینماید که تعداد فرقههای اسلامی پس از نگارش کتب مورخین و گذران عصر آنان، همچنان رو به افزایش بودهاست.[۵] بنابر آنچه منابع روایی شیعه و سنی نقل کردهاند، پس از پیامبر اسلام، ملت مسلمان به هفتاد و سه فرقه منشعب خواهند شد. در برخی از این روایات از نجات و بر حق بودن یکی از فرقههای هفتاد و سهگانهٔ اسلام یاد شدهاست که به آن روایت «فرقه ناجیه» گفته میشود. با توجه به اینکه تعداد فرقههای اسلامی، بدون احتساب مذاهب فرعی، از عدد مذکور در روایت کمتر، و با احتساب مذاهب فرعی از عدد هفتاد و سه بالاتر خواهند بود، نویسندگان ملل و نحل به توجیه روایت دست زدهاند.[۶] ضمن آنکه برخی منابع به نقد این روایت پرداخته و با ضعیف یا جعلی دانستن این روایت؛ تعداد کثیری از فرقههای موجود در کتب ملل و نحل را ساختگی، سیاسی یا با اغراض شخصی دانستهاند.[۷] از این رو، کتب ملل و نحل به فرقه سازی متهم شدهاند.[۸] از منابع اهل سنت، سنن ابنماجه، مسند احمد بن حنبل، سنن ابنداود، سنن ترمذی و المستدرک علی الصحیحین حاکم این روایت را به نقل از ابوهریره، ابودردا، جابر بن عبدالله انصاری، ابوسعید خدری، انس بن مالک، عبدالله بن عمرو بن عاص، ابوامامه و واثله نقل کردهاند. در منابع شیعی نیز کلینی در روضه کافی، روایت را به نقل از امام محمد باقر نقل کردهاست.[۹] در اعتبار یا عدم اعتبار این روایت از لحاظ سند، اختلافاتی گزارش شدهاست. در این بین، فخر رازی در مفاتیح الغیب، ابن حزم اندلسی و ذهبی در کتب خویش این روایت را ضعیف و غیرقابل اعتماد دانستهاند. در کنار تضعیف روایت، گروهی دیگر سکوت رااختیار کردهاند؛ از جمله ابوالحسن اشعری -موسس فرقه اشاعره- را میتوان یاد کرد که در صحت یا عدم صحت این حدیث، سکوت اختیار کردهاست. گروه دیگری نیز به تأیید روایت همت گماشته اند و با ذکر مواردی همچون تواتر، تکرار و اسناد مختلف حدیث، اقدام به تصحیح و تأیید روایت کردهاند. افرادی چون مناوی در فیض القدیر، حاکم نیشابوری در المستدرک، شاطبی در الاعتصام و سفارینی در لوامع الانوار البهیه این روایت را تأیید کردهاند.[۱۰]
کتب ملل و نحل، از فرقههای بسیاری یاد کردهاند و در موارد بسیاری نیز تنها به ذکر نام فرقه اکتفا نمودهاند.[۱۱] در تدوین فهرست حاضر، از فرقههایی که تنها به ذکر نامشان اکتفا شده، در بخش توضیحات فرقه اصلی که از آن منشعب شدهاند اکتفا شدهاست.
فهرست فرقههای کلامی اسلامی
راهنمای فهرست: ( = فرقه سنی (۶۹) = فرقه شیعی (۱۰۵) = فرقه مشترک (۱) = فرقه مستقل (۲۷) = منقرض شده (۵۴) = منقرض نشده (۳۱) ن/م = نامشخص)، (ن/م = نامشخص)، (مـ = متوفی)، (تـ = تولد)
فهرست | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
نام (های) مذهب | نام (های) فرقه | موسس یا رهبر فرقه | سال و محل تأسیس فرقه | سال انقراض یا پراکندگی جمعیت | علت نامگذاری | باورها | توضیحات / فرقههای منشعبشده | منبع |
اهل سنت
(عامه، اهل سنت و جماعت، تنزیلیه، عامه) |
معتزله
(عدلیه، قُدَریه، واصلیه، قبریه) |
واصل بن عطا
(مـ ۱۳۱ ه.ق) |
قرن اول ه.ق
در بصره |
بدون هیچگونه فعالیت و نقشی از قرن ششم تا قرن چهاردهم ه.ق
در قرن چهاردهم برخی از دانشمندان مصری به این دیدگاه گرایش پیدا کردند. |
معتزله: کنارگیری (عزلت) مؤسس فرقه از درس استادش حسن بصری پس از بیان دیدگاههایش
عدلیه: به جهت باور به عدل الهی قدریه: به جهت انتساب اعمال بندگان به قدرتهای انسان قبریه: به جهت انکار عذاب قبر |
|
شاخههای منشعب:
اسکافیه، اصلحیه، بشریه، بهشمیه، ثمامیه، جاحظیه، جبائیه، حماریه، خیاطیه، کعبیه، ضراریه، قصبیه، مرداریه، خابطیه، معمریه، هشامیه (قرطیه)، کسبیه، عبادیه، نظامیه و هذلیه |
[۱۲] |
قرطیه
(فوطیه، هشامیه) |
هشام بن عمرو فوطی (یا قرطی)
(مـ ۲۲۶ ه.ق) |
قرن سوم ه.ق
در عراق |
ن/م | فوطیه، قرطیه، هشامیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | وی در ابتدا از معتزله بود اما پس از جلب پیروانی، فرقه جدیدی را تأسیس کرد. این فرقه انشعابی از معتزله محسوب میشود. | [۱۳] | ||
عثمانیه | عدهای از صحابه محمد | قرن اول ه.ق
در مدینه |
قرن چهارم ه.ق | عثمانیه: به جهت تأسیس فرقه پس از قتل عثمان بن عفان و به خونخواهی وی |
|
این گروه که شاخهای از اصحاب عمر بن خطاب (عمریه) بودند، در مقابل نقدهایی که بر عثمان وارد میشد، از او دفاع میکردند. | [۱۴] | |
طحاویه | ابوجعفر طحاوی
(مـ ۳۲۱ ه.ق) |
قرن چهارم ه.ق
در مصر |
ن/م | طحاویه: اقتباس از لقب مؤسس فرقه |
|
[۱۵] | ||
ماتریدیه | ابومنصور ماتریدی سمرقندی
(مـ ۳۳۳ ه.ق) |
قرن چهارم ه.ق | ن/م | ماتریدیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | فرقه ماتریدیه و اشعریه، هر دو با هم در یک عصر ظهر کردند و هر دو به نوعی یک گرایش و حرکت اعتقادی را آغاز کرده در حالی که از هم بیخبر بودند. | [۱۶] | ||
مرجئه
(وعیدیه، شاکه) |
حسن بن محمد بن حنفیه | ۴۰ ه.ق
در مدینه |
قرن دوم ه.ق | مرجئه: به جهت اعتقاد فرقه به تأخیر در بهشتی یا جهنمی دانستن افراد و ارجاع آن به قیامت[یادداشت ۱] |
|
شاخههای منشعب:
یونسیه، عبیدیه، غسانیه، بوثوبانیه، تومنیه، صالحیه دیگر شاخههای فرعی: جهمیه، غیلانیه، بشبیه، شمریه، مرحبة الفقها، کرامیه، جحدریه، جعدیه، خالدیه، راجیه، معاذیه، رقاشیه، شانیه، علائیه، مریسیه، ماصریه، قبریه |
[۱۷] | |
کرامّیه | محمد بن کرام بن عراف بن خزامه بن براء
(مـ ۲۵۵ ه.ق) |
قرن سوم ه.ق | قرن ششم تا هشتم ه.ق | کرامیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | سلطان محمود غزنوی از مریدان ابن کرام بودهاست. این فرقه شاخهای از مرجئه است. | [۱۸] | ||
فارقیه | ن/م | ن/م | ن/م | فارقیه: به جهت اعتقاد به فرق بین ایمان و علم |
|
این فرقه از شاخههای منشعب شده از اهل سنت و جماعت هستند و جزء هفتاد و سه فرقه بهشمار آمدهاست. | [۱۹] | |
فرائضیه | حاجی شریعتالله
(مـ ۱۲۵۶ ه.ق) |
قرن سیزدهم ه.ق
در بنگال شرقی |
ن/م | فرائضیه: به جهت اعتقاد به عامل دانستن خود به فرائض دینی |
|
این جنبش سیاسی، به جهت استقلال پاکستان شکل گرفت. | [۲۰] | |
خوارج
(خارجیه، مارقین) |
خوارج
(حروریه، شراء، شراة) |
عبدالله بن کواء
و (مـ ۷۰ ه.ق) |
۳۷ ه.ق | منقرض شده | حروریه: به جهت عزیمت به منطقه حرورا و سکونت در آنجا
شراء: به جهت ادعای فدای آخرت شدن[یادداشت ۲] خوارج: مخالفان این فرقه به جهت خروج آنان از سپاه علی یا خروج از دین به آنها دادهاند. |
|
شاخههای منشعب:
نسویه، شمیطیه، مبهوتیه، یحیاییه، زیادیه، عزریه، شمراخیه، سابئیه، فضیلیه، فضلیه، کوزیه، عبدلیه، کنزیه، محکمیه |
[۲۱] |
مُحکمة الاولی
(محکمه) |
عروة بن حدیر
یا |
منقرض شده | محکمه الاولی: به جهت اعتقادشان به شعار لا حکم الا لله | اولین فرقه از خوارج بودند که از پیروی از علی بن ابی طالب سر باز زدند و شمشیر کشیدند. | [۲۲] | |||
اِباضیه | عبدالله بن اباض تمیمی
(مـ۸۰–۱۰۰ه.ق) و (مـ ۱۰۴ ه.ق) |
۶۵ ه.ق
در بصره |
عمان، سیوه، حضرموت، جربه، زنگبار، طرابلس غرب و الجزایر | اباضیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
شاخههای منشعب:
وهبیه، حارثیه، طریفیه، نکار، نفاثیه، خلفیه، عمریه، حسنیه، سکاکیه، حفصیه، رستمیه و یزیدیه |
[۲۳] | |
أزارَقه | ابو راشد نافع بن ارزق
(مـ ۶۵ ه.ق) |
قرن دوم ه.ق | منقرض شده | ازارقه: اقتباس از نام رهبر فرقه |
|
این فرقه، از افراطیهای خوارج بهشمار میآید. | [۲۴] | |
بیهسیه | ابیبیهس هیصم بن جابر | منقرض شده | بیهسیه: اقتباس از لقب مؤسس فرقه |
|
کتب ملل و نحل این فرقه را جزء چهار فرقه اصلی خوارج آوردهاند.
شاخههای منشعب: عوفیه |
[۲۵] | ||
ثعالبه | ثعلبة بن مشکان | قرن دوم ه.ق
در شرق ایران |
منقرض شده | ثعالبه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
شاخههای منشعب: اخنسیه، رشیدیه، جرودیه، شیبانیه، معبیه، خلفیه، مکرمیه و زیادیه | [۲۶] | |
شحامیه | ابویعقوب شحام | منقرض شده | شحامیه: اقتباس از لقب مؤسس فرقه |
|
در ذکر نام مؤسس این فرقه، بین ابویعقوب شحام و علی بن محمد شحام اختلاف شدهاست. | [۲۷] | ||
عجارده
(عجردیه) |
عبدالکریم بن عجرد | قرن دوم ه.ق | منقرض شده | عجردیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | موسس این فرقه ابتدا از پیروان عطیه بن اسود بود که فرقه جدید عجارده را تأسیس کرد.
شاخههای منشعب: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه، بطیحیه، مجهولیه. |
[۲۸] | ||
صفریه | عبدالله بن صفار | قرن اول ه.ق
در عراق |
منقرض شد | صفریه: اقتباس از نام پدر مؤسس فرقه | این فرقه بعدها به فرقههای مختلفی منشعب شد و منقرض گردید. | [۲۹] | ||
ضاحکیه
(ضحاکیه) |
ضحاک بن قیس خارجی شیبانی | بینالنهرین | منقرض شده | ضحاکیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
ضحاک آخرین نفر از خوارج بود که از بینالنهرین خروج کرد و پس از تصرف کوفه به دست مروان بن محمد کشته شد. | [۳۰] | |
شبیبیه | شبیب بن یزید شیبانی | ۷۶ ه.ق
در موصل |
منقرض شده | شبیبیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
این فرقه از دشمنان بنی امیه بهشمار میآمدند که بر حجاج بن یوسف خروج کردند. | [۳۱] | |
راسبیه | عبدالله بن وهب راسبی ازدی
(مـ ۳۸ ه.ق) |
قرن اول ه.ق | ۳۸ ه.ق | راسبیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | ن/م | [۳۲] | ||
نجدات | نجده بن عامر
(مـ ۶۹ ه.ق) |
قرن اول ه.ق | منقرض شده | نجدات: به جهت داشتن پیروانی از نجد |
|
پس از آنکه نافع بن ازرق حکم به جواز قتل کودکان مخالفان خود را داد، گروههایی از جمله نجده از وی جدا شدند. با بدعتهای نجده، گروهی از پیروانش او را امامت خلع و به توصیه خود او ابوفدیک را به جانشینیاش برگزیدند.
شاخههای منشعب: عطویه، فدیکیه |
[۳۳] | |
عوضیه | ن/م | ن/م | منقرض شده | عوضیه: به جهت اعتقاد این فرقه به در عوض بودن بهشت و جهنم از طاعت و معصیت |
|
[۳۴] | ||
شیبانیه
(سیانیه) |
شیبان بن سلمه خارجی | ۱۳۵ ه.ق | منقرض شده | شیبانیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
این گروه به کمک ابومسلم خراسانی قیام کردند. | [۳۵] | |
فدیکیه | ابوفدیک | بحرین، احساء و یمامه | منقرض شده | فدیکیه: اقتباس از نام رهبر فرقه |
|
ابوفدیک قاتل نجده بن عامر بودهاست. این فرقه بر خلاف سایر فرق خوارج در شمال عراق هیج حضوری نداشتند. | [۳۶] | |
سَلَفیه
(صفاتیه) |
اهل حدیث
(سلفیه) |
پیروان سلف صالح | قرن سوم ه.ق | ن/م | سلفیه: به جهت تبعیت از علماء و محدثین متقدم[یادداشت ۳] |
|
شاخههای منشعب:
قضائیه |
[۳۷] |
کلابیه | ابوعبدالله بن کلاب | قرن سوم ه.ق | ن/م | کلابیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | ابوالحسن اشعری، خود از پیروان این فرقه بود و سپس افکارش توسط شاگردان او بسط داده شد و فرقه اشعریه را شکل داد. | [۳۸] | ||
اشعریه
(اشاعره، رهبانیه) |
ابوالحسن اشعری
(مـ ۳۳۰ ه.ق) |
۳۰۰ ه.ق | ن/م | رهبانیه: توسط مخالفان به رهبانیه خوانده شدند.
اشعریه، اشاعره: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
ابوالحسن اشعری که در ابتدا از معتزله بود، پس از مدتی در سن چهل سالگی مذهب اشعریه را تأسیس کرد.
فرقههای منشعب: باسطیه |
[۳۹] | |
وهابیت
(محمدیه) |
محمد بن عبدالوهاب
(مـ ۱۲۰۶ ه.ق) |
قرن دوازدهم ه.ق
در نجد |
حاکم بر عربستان سعودی | محمدیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه
وهابیت: توسط مخالفین و مقتبس از نام مؤسس فرقه |
محمد بن عبدالوهاب با توجه به آثار ابن تیمیه، مذهب وهابیت را شکل داد. | [۴۰] | ||
لفظیه | حسین کرابیسی
(مـ ۲۴۸ ه.ق) |
قرن سوم ه.ق | ن/م | لفظیه: به جهت باور به یکی بودن لفظ و ملفوظ |
|
[۴۱] | ||
فاضلیه
(مخلوقیه، نصفیه، حشویه، ساویه، مالکیه) |
ن/م | ن/م | ن/م | فاضلیه: به جهت باور به تفضیل نبی بر قرآن
مخلوقیه: به جهت باور به مخلوقیت قرآن نصفیه: به جهت باور به خلقت نصفی از قرآن |
این فرقه، در مقابل فرقه لفظیه شکل گرفتهاست. | [۴۲] | ||
صاعدیه | ابن صاعد | ن/م | ن/م | صاعدیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | [۴۳] | |||
اسماعیلیه | مستعلیه
(بهره) |
عادة عبدالله یمنی
یا |
۴۶۰ ه.ق | جزیرة العرب، حواشی خلیج فارس، سوریه و هند | مستعلیه: اقتباس شده از نام مؤسس فرقه (بکاربرده شده در مصر، یمن و مغرب)
بهره: به جهت قبول فرقه توسط تجار (بکاربرده شده در هند) |
|
این فرقه انشعابی از فرقه فاطمیان بود که باورشان در فهرست امامان، همچون فاطمیان گزارش شدهاست. این فرقه در سال ۵۵۷ ه.ق منقرض شد اما پس از مدتی با نام بهره در هند مجدداً احیا گردید. | [۴۴] |
فرقههای مستقل | پسیخانیه
(محمودیه، واحدیه، نقطویه) |
محمود پیسخانی گیلانی
(مـ ۸۳۱ ه.ق) |
۸۰۰ ه.ق
در ایران |
ن/م | پسیخانیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه
نقطویه: به جهت اعتقاد به خلقت همه چیز از خاک (رهبر فرقه به خاک نقطه میگوید) |
|
[۴۵] | |
روشنیه
(روشنیان) |
ابویزید (بایزید) انصاری
(مـ ۹۹۴ ه.ق) |
۹۴۹ ه.ق
در افغانستان |
ن/م | روشنیه: اقتباس از لقب مؤسس فرقه |
|
رئیس فرقه در سال ۹۹۴ ه.ق به دار آویخته شد. | [۴۶] | |
صباحیه | ابوالصباح سمرقندی | ن/م | ن/م | صباحیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۴۷] | ||
طالبیه | طالب بن عبدالله بن صباح | ن/م | ن/م | طالبیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۴۸] | ||
عثمانیه | ن/م | سجستان | ن/م | عثمانیه: به جهت باور به برتری عثمان بر دیگر خلفا |
|
این فرقه به عنوان فرقهای ناصبی دستهبندی میشود. | [۴۹] | |
غفاریه | ابوغفار | ن/م | ن/م | غفاریه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
این فرقه اعتقادی همچون شیعیان امامیه دارند. | [۵۰] | |
ذکریه
(نمازیه) |
محمدمهدی اتکی
(مـ ۱۰۲۹ ه.ق) |
قرن یازدهم
در مکران |
پاکستان و بلوچستان | ذکریه، نمازیه: به جهت باور به نسخ نماز به ذکر | این فرقه خود را مسلمان نمیدانند با این حال، گرایشی شیعی دارند. | [۵۱] | ||
فشاریه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م |
|
[۵۲] | ||
قولیه
(مجردیه) |
ن/م | ن/م | ن/م | قولیه، مجردیه: به جهت باور بحصول ایمان به مجرد قول لا اله الا الله |
|
[۵۳] | ||
سمعیه | محمد بن سهل بصری سمعی | ن/م | ن/م | سمعیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | [۵۴] | |||
زنادقه | راوندیه | ابوالحسن احمد بن یحیی بن اسحاق راوندی
(مـ ۲۹۸ ه.ق) |
قرن سوم ه.ق | ن/م | راوندیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
احمد بن یحیی راوندی که ابتدا از معتزله بود، به زنادقه پیوست و این فرقه را تأسیس نمود.
شاخههای منشعب: عباسیه خلص |
[۵۵] |
فانیه | ن/م | ن/م | ن/م | فانیه: به جهت اعتقادشان به فنای بهشت | [۵۶] | |||
سمنیه
(شمنیه) |
ابن حزم ازدی سمنی | قرن دوم ه.ق
در هند |
هند، چین و خراسان در ایران | سمنیه: اقتباس از نام رهبر مؤسس یا از نام بت مورد پرستش آنان |
|
این فرقه در هند، چین و خراسان فراواناند و از بت پرستان هندی بودند. | [۵۷] | |
محروقیه
(حرقیه) |
ن/م | ن/م | ن/م | محروقیه: به جهت باور به یکبار سوختن در دوزخ |
|
[۵۸] | ||
جبریه
(مجبّره) |
جبریه | ن/م | قرن اول ه.ق | ن/م | جبریه: به جهت باور به جبر بندگان در ارتکاب افعال |
|
این فرقه در مقابل قدریه شکل گرفتهاند.
شاخههای منشعب: نهالیه، معتریه، سابقیه، مفروغیه، عجزیه، مضطربه |
[۵۹] |
صیاحیه
(صباحیه) |
صیاح (صباح) بن معمّر | ن/م | ن/م | صیاحیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۶۰] | ||
متمنیه | ن/م | ن/م | ن/م | متمنیه: به جهت باورشان |
|
[۶۱] | ||
وهمیه | ن/م | ن/م | ن/م | وهمیه: به جهت باورشان به وهم بودن افعال آدمی |
|
[۶۲] | ||
کسبیه
(کسلیه) |
ن/م | ن/م | ن/م | کسبیه، کسلیه: به جهت نرفتن به سراغ کسب و کار یا به جهت اعتقاد به عدم کسب ثواب و عقاب بندگان |
|
[۶۳] | ||
نجاریه
(حسینیه، مکتب نجاریه) |
محمد بن حسین نجار
(مـ ۲۸۹ ه.ق) |
قرن سوم ه.ق | ن/م | نجاریه: اقتباس از نام رهبر فرقه | شاخههای منشعب: برغوثیه، زعفرانیه و مستدرکه | [۶۴] | ||
زعفرانیه | الزعفرانی | قرن سوم ه.ق
در ری |
ن/م | زعفرانیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | این فرقه شاخهای از مکتب النجار یا همان نجاریه است. | [۶۵] | ||
مقاتلیه
(مقابلیه) |
مقاتل بن سلیمان
(مـ ۱۵۰ ه.ق) |
قرن دوم ه.ق
در بلخ |
ن/م | مقاتلیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
رهبر این فرقه از بزرگان مرجئه بود که بعدها این فرقه را تأسیس کرد. | [۶۶] | |
صوفیه
(متصوفه) |
تجانیه
(تحینیه، تیجانیه) |
ابوالعباس احمد بن محمد تیجانی
(مـ ۱۲۳۰ ه.ق) |
۱۱۸۶ ه.ق | الجزایر، مراکش | تجانیه، تیجانیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
این فرقه، طریقهای از خلوتیه محسوب میگردد. | [۶۷] |
حلاجیه | حسین بن منصور حلاج
(مـ ۳۰۹ ه.ق) |
۲۹۶ ه.ق | به مرور زمان منقرض شدند | حلاجیه: اقتباس از نام رهبر فرقه |
|
حلاج در سال ۳۰۱ ه.ق دستگیر و در سال ۳۰۹ ه.ق به جرم ارتداد، به دار آویخته شد؛ سپس جسدش را سوزانیدند و سرش را بر بالای پل شهر بغداد آویختند. | [۶۸] | |
سالمیه
(عوام السالمیه، سهلیه) |
سهل تستری
(مـ ۲۸۳ ه.ق) |
قرن سوم و چهارم ه.ق | ن/م | سالمیه: اقتباس از نام شاگرد سهل تستری به نام ابوعبدالله محمد بن سالم (مـ ۲۹۷ ه.ق)
سهیلیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۶۹] | ||
بکتاشیه | حاج بکتاش
(مـ ۷۳۸ ه.ق) |
۱۳۲۶ میلادی | ۱۹۲۲ میلادی | بکتاشیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | این فرقه از فرقه حروفیه تعالیمی را کسب کردهاست.
شاخههای منشعب: بلکانیه |
[۷۰] | ||
شمسیه | شمسالدین ابوالثناء احمد بن ابوالبرکات محمد بن سیواس
(یا سیواسیزاده - مـ ۱۰۰۹ ه.ق) |
قرن دهم ه.ق
در سیواس |
ن/م | شمسیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
وی ابتدا از سران فرقه خلوتیه بود و در سیواس میزیست و برخی وی را مجدد فرقه خلوتیه دانند. | [۷۱] | |
احمدیه
(بدویه) |
سید احمد بدوی
(مـ ۶۷۵ ه.ق) |
۶۳۴ ه.ق
در طنطا |
مصر | احمدیه، بدویه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | ن/م | شاخههای منشعب: شناویه، مرازقه، کنّاسیه، انبابیه، حمودیه، منائضیه، سلامیه، حلبیه، زاهدیه، شعیبیه، تسقیانیه، عربیه، سطوحیه، بنداریه، مسلمیه، شورون بلالیه و بیومیه | [۷۲] | |
برهانیه
(برهمیه، دُسُوقیه) |
ابراهیم دسوقی
(مـ ۶۷۶ ه.ق) |
قرن هفتم ه.ق
در مصر |
ن/م | برهانیه، دسوقیه، برهمیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
این طایفه از دو فرقه شهاویه و شرابنه شکل گرفتهاند. | [۷۳] | |
بسطامیه
(طیفوریه، یزیدیه) |
علی عشقی بسطامی
(مـ ۷۶۱ ه.ق) |
قرن هشتم ه.ق | ن/م | بسطامیه، طیفوریه، یزیدیه: اقتباس از بایزید بسطامی به عنوان پیر طریقت |
|
[۷۴] | ||
عبدکیه | عبدک | ن/م | ن/م | عبدکیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۷۵] | ||
ادهمیه | ابراهیم ادهم
(مـ ۷۷۶ م) |
قرن هشتم ه.ق
در بلخ |
ن/م | ادهمیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
شاخههای منشعب: چشتیه | [۷۶] | |
نوریه | ن/م | ن/م | ن/م | نوریه: به جهت باور به حجاب نوری |
|
برخی نوریه را نام دیگری از صوفیه دانستهاند. | [۷۷] | |
واصلیه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م |
|
[۷۸] | ||
رعینیه | اسماعیل بن عبدالله رعینی | قرن چهارم و پنجم ه.ق
در آندلس |
ن/م | رعینیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
رهبر این فرقه مهمترین مرید و شاگرد ابن مسره است. | [۷۹] | |
اسماعیلیه | اسماعیل بن عبدالله
(مـ ۱۲۸۰ ه.ق) |
۱۲۵۸ ه.ق
در سودان |
ن/م | اسماعیلیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | ن/م | این فرقه یک فرقه و حزب سیاسی است. | [۸۰] | |
اشراقیه | شهاب الدین سهرودی
(مـ ۵۸۷ ه.ق) |
قرن ششم ه.ق | ن/م | اشراقیه: اقتباس از لقب رهبر فرقه | ن/م | [۸۱] | ||
قادریه | عبدالقادر گیلانی
(مـ ۵۶۱ ه.ق) |
قرن ششم ه.ق | ن/م | قادریه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
شاخههای منشعب: یافعیه، مشارعیه، عرابیه، بناوه، گرزمر، اشرفیه، هندیه، خلوصیه، نابلسیه، رومیه، صَلْتِیه، فارضیه، قاسمیه، عماریه، عروسیه، بوعلیه، جلاله و بکائیه | [۸۲] | |
اکبریه
(حاتمیه) |
محیالدین بن عربی
(مـ ۵۴۳ ه.ق) |
قرن ششم ه.ق | ن/م | اکبریه: اقتباس از لقب رهبر فرقه، ملقب به شیخ اکبر
حاتمیه: به جهت انتساب رهبر فرقه به خاندان حاتم طایی |
[۸۳] | |||
بابائیه | اسحاق ترکمانی کفرسودی | ۶۳۸ ه.ق
ادرنه (ادریانپول) |
این فرقه در فرقه بکتاشیه ادغام شد | بابائیه: اقتباس از لقب مؤسس فرقه، ملقب به بابا اسحاق |
|
[۸۴] | ||
بکائیه | احمد بکائی کونتی
(مـ ۹۱۱ ه.ق) |
قرن دهم ه.ق | ن/م | بکائیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | ن/م | این فرقه از طایفه قادریه هستند. شاخههای منشعب: فضلیه و آل سیدیه | [۸۵] | |
بونوحیه
(بونیین) |
ن/م | جنوب مراکش | ن/م | ن/م | ن/م | [۸۶] | ||
بیبریه | (مـ ۱۳۴۲ ه.ق) | قرن سیزدهم ه.ق | ن/م | ن/م | ن/م | [۸۷] | ||
نعمتی
(نعمتی، نعمتاللهی) |
نعمتالله ولی
(مـ ۸۳۴ ه.ق) |
قرن نهم ه.ق
در کرمان |
ن/م | نعمتیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | ن/م | شاخههای منشعب: طاووسیه، نعمتاللهیه کوثریه، محبوب علیشاهی، شمسیه، کمیلیه، نوربخشیه، ذوالریاستین، نعمتاللهیه گنابادیه | [۸۸] | |
شاذلیه | علی بن عبدالله بن عبدالجبار بن تمیم بن هرمز شاذلی المغربی
(مـ ۶۵۶ ه.ق) |
شمال آفریقا (مصر، الجزایر و تونس) | ن/م | شاذلیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | برای این فرقه، ۱۵ شاخه نام بردهشدهاست.
شاخههای منشعب: زیانیه، وفائیه، عروسیه، جذولیه، هفونیه |
[۸۹] | ||
سوقیه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م | [۹۰] | ||
ملامتیه | ابوحفص حداد
(مـ ۲۶۴ ه.ق) (مـ ۲۷۰ ه.ق) |
قرن سوم ه.ق
در نیشابور |
با وجود آنکه اعتقاد ملامتیه به مرور زمان رو به زوال گذاشت، در قرون اخیر در ترکیه فرقه ملامتیه قوت گرفتهاست | ملامتیه: اعتقاد به فضیلت ملامت شدن توسط دیگران |
|
[۹۱] | ||
حلمانیه | ابوحلمان دمشقی | دمشق | ن/م | حلمانیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
گویند حلاج از مریدان ابوحلمان بودهاست. | [۹۲] | |
غالیان
(غلاة، غالیه) |
ابومسلمیه
(خرمدینان، خرمیه، مسلمیه، اسحاقیه، حوالیه، تناسخیه، رزامیه، مسوده، شاعیه) |
اسحاق ترک
یا |
۱۲۷ ه.ق
در مرو |
ن/م | خرمدینان: به علت پایهگذاری اعتقادات آنان توسط خرمیان
تناسخیه: به جهت اعتقاد به تناسخ ارواح مسوده: به جهت لباس رسمی آنان ابومسلمیه: به جهت باور به امامت ابومسلم خراسانی |
|
به شیعیانی که اعتقادات این فرقه را پذیرفتند، شاعیه گویند.
شاخههای منشعب: اسحاقیه، راوندیه، سنباذیه، ابلقیه، مبیضّه، بابکیه، برکوکیه، فاطمیه، مازیاریه، کردکیه، نورساعیه و رزامیه |
[۹۳] |
یزیدیه | یزید بن ابی انیسه | بصره و فارس | ن/م | یزیدیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | این فرقه از غلاة خوارج و شاخهای از اباضیه محسوب میشوند. | [۹۴] | ||
یزیدیه | عدی بن مسافر
(مـ ۵۵۵ ه.ق) |
۵۵۵ ه.ق | عراق، مغرب، موصل، سنجار، دیاربکر، حلب و ارمنستان | یزیدیه: به جهت انتساب به یزید بن معاویه، یا یزید بن ابی انیسه |
|
این فرقه، ابتدا زرتشی بود که توسط عدی بن مسافر به اسلام دعوت شده و پس از مرگ وی، دچار انحرافات بسیاری گردید. | [۹۵] | |
بابکیه | بابک خرمدین | ۲۰۱ ه.ق
در قلعه بابک |
۲۱۸ ه.ق | بابکیه: اقتباس از نام رهبر فرقه |
|
معتصم خلیفه عباسی به سال ۲۱۸ ه.ق با حمله به قلعه بابک، بابک خرمدین را کشته و بسیاری از یاران وی را به قتل رسانید؛ با این واقعه تعدادی از یایران وی به روم گریختند. | [۹۶] | |
منکریه
(میلیه) |
ن/م | ن/م | ن/م | منکریه: به جهت انکار شفاعت در قیامت |
|
[۹۷] | ||
یعجوریه | احمد بن علی یعجوری | ن/م | ن/م | یعجوریه: اقتباس از نام مؤسس فرقه | [۹۸] | |||
احمدیه
(قادیانیه) |
غلاماحمد قادیانی
(مـ ۱۳۲۶ ه.ق) |
۱۲۹۷ ه.ق | پاکستان، هند، بنگلادش، تانزانیا، آمریکا، کانادا و اندونزی | احمدیه: اقتباس از نام مؤسس و رهبر فرقه | [۹۹] | |||
متعالیه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م |
|
[۱۰۰] | ||
راوندیه
(راوندیان) |
عبدالله راوندی | قرن دوم ه.ق
در خراسان |
ن/م | راوندیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
پس از آنکه منصور با آنها مقابله کرد، آنان بر منصور شوریده و منصور با به قتل رساندند.
شاخههای منشعب: هریریه، رزامیه و ابومسلمیه |
[۱۰۱] | |
طریفیه | صالح بن طریف | قرن دوم ه.ق | ن/م | طریفیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
رهبر فرقه در ابتدا از خوارج بود و پس از آن مدعی نبوت شد. | [۱۰۲] | |
مخترعه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م | [۱۰۳] | |||
مطبخیه | ابواسماعیل مطبخی | ن/م | ن/م | مطبخیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۱۰۴] | ||
مبدلیه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م |
|
[۱۰۵] | ||
جواربیه | داوود جواربی | ن/م | ن/م | جواربیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۱۰۶] | ||
کاکائیه | اسحاق | کرکوک و اربیل در عراق | کرکوک و اربیل | کاکائیه: اقتباس از واژه کاکا به معنای برادر در زبان کردی | این فرقه از فرقه علیاللهیه و با شباهت بسیاری به عقائد شبک منشعب شدهاست. | [۱۰۷] | ||
غیریه | ن/م | ن/م | ن/م | ن/م |
|
[۱۰۸] | ||
صافیه
(صافی) |
ن/م | آناتولی | آناتولی | ن/م |
|
تعداد آنان نزدیک به چهل هزار خانوار میرسد. | [۱۰۹] | |
سارقیه | ن/م | ن/م | ن/م | سارقیه: به جهت اعتقاد به کفاره بودن صدقه از مال سرقتی توسط سارق | [۱۱۰] | |||
سمّاعیه | سماعه اسدی | ن/م | ن/م | سماعیه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
این فرقه پیروان سماعیه بودند که ادعای دانستن علم سیمیا داشت و بر این اساس کارهای عجیبی از وی سر میزد. | [۱۱۱] | |
میسریه | ابومیسر | ن/م | ن/م | میسریه: اقتباس از نام مؤسس فرقه |
|
[۱۱۲] |
پانویس
یادداشتها
ارجاعات
- ↑ غفاری هشجین، کشاورز شکری و اکار، «چرایی فرقه بودن بهائیت»، معرفت ادیان، ۴۶–۴۸.
- ↑ صفری فروشانی، «راهنمای مطالعات فرقهشناسی اسلامی»، هفت آسمان، ۱۲۷.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۳۴۸.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۳۵۵.
- ↑ بدوی، تاریخ اندیشههای کلامی، ۱: ۴۸–۴۹.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۳۵۰.
- ↑ اسفندیاری، «فرقه سبائیه»، مسجد، ۶۸.
بدوی، تاریخ اندیشههای کلامی، ۱: ۴۸–۴۹. - ↑ جعفری، «باورها و فرقههای خوارج»، معارف عقلی، ۳۵.
- ↑ صفری فروشانی، «راهنمای مطالعات فرقهشناسی اسلامی»، هفت آسمان، ۱۲۹.
- ↑ بقائی یمین، «بررسی حدیث فرقه ناجیه»، مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی، ۶۱–۶۲.
- ↑ اسفندیاری، «فرقه سبائیه»، مسجد، ۷۰.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۵۰۳، ۵۰۷، ۵۱۰ و ۵۶۱.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۶، ۱۰۲، ۳۳۳، ۳۵۸ و ۴۱۵–۴۱۹. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۶۰.
فاضل، «فرقههای کلامی از آغاز تا قرن ششم»، دانشکده الهیات و معارف مشهد، ۷۱–۷۴. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۴۱۷.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۲۵.
جمعی از محققین، فرقه عثمانیه، ۲۲۵–۲۳۵. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۵۹۳، ۵۹۵ و ۵۹۶.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۵۹۸–۶۰۳.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۹۳۱، ۹۳۲، ۹۳۶ و ۹۴۲–۹۴۳.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۰۳، ۲۵۰ و ۴۰۰–۴۰۷.
وحیدی، «درآمدی به عقائد فرقه مرجئه»، اقوام و مذاهب، ۷۹. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۶۳–۳۶۵.
جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۱۱۶۵. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۴۹.
امیری، مناظرات ویژه اهل سنت، ۴۱. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۵۱.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان بنگال. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۹۳۴–۹۴۸.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۵۲ و ۲۵۳.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۹۲.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۹۴۸–۹۵۲.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۶–۸.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۹۵۷ و ۹۵۸.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۱۵.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۱۳–۱۱۴ و ۳۴۰.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۲ و ۱۲۹.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۵۳.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۹۵۹.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۰۴ و ۳۲۲.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ جعفری، «باورها و فرقههای خوارج»، معارف عقلی، ۳۸–۴۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۲۳.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۸۷ و ۲۵۱–۲۵۳.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۹۹.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۸۷، ۳۳۴ و ۴۳۹–۴۴۰.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۴۰.
آقانوری، مجله طلوع، درآمدی بر شناخت مشهورترین آثار ملل و نحل. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۴۶.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۵۰.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان خوارج. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۴۱۸ و ۴۲۳.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۶۸.
- ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۵۷۱، ۵۷۵ و ۵۹۸.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۵۴ و ۹۴. - ↑ جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۴۳۰، ۴۳۱ و ۴۵۳–۴۶۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۴۹ و ۳۷۷.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۴۹ و ۳۹۹.
مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۴۸. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۹۵.
مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۴۸. - ↑ طباطبائی، شیعه در اسلام، ۶۷.
جمعی از محققین، دانستنی ادیان و مذاهب، ۸۴۰، ۸۴۹، ۸۶۰ و ۸۶۱.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۵۳، ۱۰۸ و ۴۰۹–۴۱۰. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۱۶–۱۱۹.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۰۵–۲۰۷.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان بنگش. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۹۷.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۲۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۳۱.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۴۴.
- ↑ اسعدی، «بررسی اجمالی فرقه ذکریه»، پژوهشهای منطقهای.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۵۱.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۶۲.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۳۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۰۲.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۵۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۳۵.
دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۷: ۶۳۶.
دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۱۶: ۸۲۵. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۹۲.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۵۷.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان جبر و اختیار. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۲۱.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۸۹.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۶۱.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۶۷.
ابنجوزی، تلبیس ابلیس، ۴۲. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۳۷.
دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۳۰: ۵۵۲–۵۵۳.
ابنجوزی، تلبیس ابلیس، ۴۱. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۱۰.
دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۳: ۸۷۹. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۲۵.
جمعی از محققین، دانشنامه بزرگ اسلام، ۱۲: ۴۷۰. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۲۱ و ۱۲۲.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۶۲–۱۶۳.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۲۳–۲۲۴ و ۳۳۹.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۰۵–۱۰۶ و ۱۵۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۴۶.
دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۲: ۲۷۴. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۰۹–۳۱۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۱۰.
جمعی از محققین، دایرة المعارف الاسلامیه، ۹: ۲۳۷. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۱۰.
مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعه، ۲: ۲۴۳.
جمعی از محققین، دانشنامه بزرگ اسلام، ۱۱: ۴۴۵۰. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۳۱.
ملطی، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء، ۹۳.
سنتهای غذایی ایرانیان. - ↑ جمعی از محققین، دانشنامه بزرگ اسلام، ۱۲: ۴۷۰.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۰۹. - ↑ مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعه، ۲: ۲۷۵.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۵۲. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۵۴.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۰۴.
جمعی از محققین، دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان تصوف اندلس. - ↑ جمعی از محققین، دانشنامه بزرگ اسلام، ۱۵: ۴۶۵.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۰۹. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۰۹.
- ↑ جمعی از محققین، دایرة المعارف الاسلامیه، ۱۵: ۱۷۵–۱۸۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۰۹.
جمعی از محققین، دایرة المعارف الاسلامیه، ۱۵: ۱۷۸. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۱۰.
جمعی از محققین، دایرة المعارف الاسلامیه، ۱۱: ۱۲. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۱۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۱۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۱۰.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۷۲–۱۷۳ و ۳۲۶.
بیدختی گنابادی، «تحلیلی از فرقه نعمتاللهیه گنابادی»، کتاب نقد. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۱۳.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۴۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۲۶.
جمعی از محققین، دانشنامه بزرگ اسلام، ۱۵: ۵۹۵۷.
حائری، عرفان و تصوف؛ کلیاتی در اصول و مبانی، ذیل عنوان ملامتیه. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۶۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۹–۲۰، ۴۶، ۱۰۰، ۱۲۴، ۱۷۸–۱۸۱ و ۲۰۳.
دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۲: ۱۲۸۳. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۷۱.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۷۱.
مهنا و خریس، جامع الفرق و المذاهب، ۲۲۷. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۸۵–۸۷ و ۱۸۰–۱۸۱.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۲۹.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۷۷.
- ↑ اعتمادینیا و احمدی، «مسیح هندوستان»، فروغ وحدت.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۸۸.
- ↑ اشعری، مقالات الاسلامیین، ۹۶.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۰۰–۲۰۱. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۲۶.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۹۸.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۱۳.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۸۶.
- ↑ اشعری، مقالات الاسلامیین، ۲۸۳.
مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۱۴۴. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۶۳.
صراف، الشبک، ۲۸۲. - ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۳۴۸.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۹۵–۲۹۶.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۲۲.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۲۳۵.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۳۳.
منابع
منابع فارسی
- آقانوری، علی (۱۳۸۲). مجله طلوع. پنجم٫مقاله: درآمدی بر شناخت مشهورترین آثار ملل و نحل
- ابنجوزی، جمالالدین بن فرج (۱۴۰۹). تلبیس ابلیس (به عربی). به کوشش محمد الصباح. بیروت: مکتبة الحیات.
- اسعدی، محمد (۱۳۸۸). «بررسی اجمالی فرقه ذکریه» (PDF). پژوهشهای منطقهای (دوم): ۱۵۷–۱۸۸.
- اسفراینی، طاهر بن محمد (۱۴۰۳). التبصیر فی الدین وتمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین. اول (به عربی). به کوشش کمال یوسف الحوت. بیروت: عالم الکتب.
- اسفندیاری، اسکندر (۱۳۷۵). «فرقه سبائیه» (PDF). مسجد. پنجم (سیام): ۶۸–۸۳.
- اشعری، ابوالحسن (۱۴۰۰). مقالات الإسلامیین و اختلاف المصلین. سوم (به عربی). ویسبادن: فرانس شتاینر.
- اعتمادینیا، مجتبی؛ احمدی، احسان (۱۳۸۹). «مسیح هندوستان (جستاری در آراء فکری و مواضع اجتماعی-سیاسی فرقه احمدیه)» (PDF). فروغ وحدت (بیستم): ۳۷–۵۳.
- امیری، آبتین (۱۳۹۴). مناظرات اهل سنت (PDF). اول (دیجیتال). به کوشش مجموعه موحدین. کتابخانه عقیده.
- اویسی، سید صادق (۱۳۸۷). «آسیبشناسی تصوف با تأکید بر فرقه اویسیه» (PDF). کتاب نقد (هفتاد و چهار): ۲۳۱–۲۵۸.
- بدوی، عبدالرحمن (۱۳۷۴). تاریخ اندیشههای کلامی در اسلام (PDF). اول. ترجمهٔ صابری، حسین.
- بغدادی، عبدالقاهر (۱۹۷۷). الفرق بین الفرق و بیان الفرقه الناجیه. دوم. بیروت: دارالآفاق الجدیده.
- بقائی یمین، محمد (۱۳۹۴). «بررسی و نقد حدیث فرقه ناجیه» (PDF). مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی (چهلم): ۵۷–۶۶.
- بیدختی گنابادی، حسنعلی (۱۳۸۵). «تحلیلی انتقادی از فرقه نعمتاللهیه گنابادیه» (PDF). کتاب نقد (سی و نهم): ۱۳۷–۱۶۵.
- حاجتی شورکی، سید محمد؛ صانعی، مرتضی (۱۳۹۲). «معرفی فرقه ذهبیه و نقد و بررسی برخی باورهای آن» (PDF). معرفت (صد و نود و سه): ۴۷–۶۱.
- حائری، محمدحسن (۱۳۸۲). عرفان و تصوف؛ کلیاتی در اصول و مبانی عرفان. اول. تهران: انتشارات بینالمللی الهدی.
- جعفری، یعقوب (۱۳۸۶). «باورها و فرقههای خوارج» (PDF). معارف عقلی (هفتم): ۱۸–۴۸.
- جمعی از محققین (۱۳۸۴). عثمانیه (ویراست مجله طلوع). قم: مدرسه عالی امام خمینی.
- جمعی از محققین (۱۳۸۸). دانستنیهای ادیان و مذاهب. اصفهان: مرکز تحقیقاتی قائمیه.
- جمعی از محققین (۱۳۸۸). دانشنامه بزرگ اسلام. مشهد: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- جمعی از محققین (۱۳۹۵). دانشنامه جهان اسلام. قم: دائرةالمعارف بزرگ اسلام.
- جمعی از محققین (۱۹۳۴). دایرة المعارف الاسلامیه. ترجمهٔ محمد ثابت الفندی، عبدالمجید الیونس، ابراهیم زکی خورشید و احمد الشنتاوی. بیروت: دار احیاء التراث.
- دهخدا، علیاکبر (۱۳۴۱). لغتنامه دهخدا. اول. تهران: سازمان مدیریت و برنامهریزی.
- رازقی موسوی، سید قاسم (۱۳۹۵). تاریخ اسلام. ۶۶. قم: دانشگاه باقرالعلوم علیهم السلام.
- رضایی، محمد (۱۳۹۲). آیین برنامه سازی دربارهٔ زندگی امام رضا علیه السلام. قم: مرکز پژوهشهای صدا و سیما.
- زرهانی، سید احمد (۱۳۸۸). «امت اسلامی از تنوع تا فرقهگرایی» (PDF). فروغ وحدت (هجدهم): ۳–۵.
- سجادی، جعفر (۱۳۹۵). فرهنگ معارف اسلامی. تهران: کومش.
- سلیمیان، خدامراد (۱۳۹۲). فرهنگنامه مهدویت. قم: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج).
- صراف، احمد حامد (۱۳۷۳). الشبک. اول. بغداد: المعارف.
- صفری فروشانی، نعمتالله (۱۳۹۱). رفتارشناسی امام رضا علیه السلام و فرقههای درون شیعی. به کوشش زهرا بختیاری. مشهد: انتشارات قدس رضوی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۵۴۳-۰۳-۱.
- صفری فروشانی، نعمتالله (۱۳۸۰). «راهنمای مطالعات فرقهشناسی اسلامی» (PDF). هفت آسمان (نهم): ۱۲۱–۱۵۱.
- طباطبائی، سید محمدحسین (۱۳۸۸). شیعه در اسلام. پنجم. قم: بوستان کتاب.
- عمادی حائری، سید محمد (۱۳۸۲). «ناصریه یا فرقه منسوب به ناصرخسرو» (PDF). نامه پارسی (بیست و نهم): ۱۹۱–۲۰۸.
- غفاری هشجین، زاهد؛ کشاورز شکری، عباس؛ اکار، حمید (۱۳۹۰). «چرایی فرقه بودن بهائیت» (PDF). معرفت ادیان (ششم): ۴۳–۶۴.
- فاضل، محمود (۱۳۵۵). «فرقههای کلامی و سیر تاریخی آنها از آغاز اسلام تا قرن ششم هجری» (PDF). دانشکده الهیات و معارف مشهد (۱۳۵۵): ۷۰–۸۷.
- فرجامی، اعظم (۱۳۹۴). زیدیه و حدیث امامیه. اول. به کوشش پژوهشکده علوم و معارف اسلامی. (ویراست علی خنیفرزاده). قم: دارالحدیث.
- فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی (۱۳۹۳). یحیی بن عمر علوی. اول. به کوشش پژوهشکده حج و زیارت. تهران: مشعر.
- مشکور، محمدجواد (۱۳۷۲). فرهنگ فرق اسلامی. دوم. مشهد: آستان قدس رضوی.
- ملطی، ابیالحسین (۱۴۱۳). التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع (به عربی). به کوشش محمدزاهد کوثری. قاهره: مکتبة الازهریه للتراث.
- مقدس اردبیلی، احمد بن محمد (۱۳۷۷). حدیقة الشیعه. سوم. ترجمهٔ صادق حسنزاده. به کوشش علی اکبر زمانی نژاد. قم: انصاریان. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۳۸-۵۸۰-۳.
- مقدسی، مطهر (۱۸۹۹). البدء و التاریخ. اول (به عربی). بیروت: دارصادر.
- موسوینژاد، سید علی (۱۳۸۴). «مهدویت و فرقه حسینیه زیدیه» (PDF). هفت آسمان (بیست و هفتم): ۱۲۷–۱۶۲.
- مهنا، امیر؛ خریس، علی (۱۹۹۴). جامع الفرق و المذاهب الاسلامیه. دوم. بیروت: مرکز الثقافی العربی.
- وحیدی، شهابالدین (۱۳۸۹). «درآمدی به عقائد فرقه مرجئه» (PDF). اقوام و مذاهب (پانزدهم): ۶۵–۹۳.
- محمدی هوشیار، علی (۱۳۹۷). پیشوای اینترنتی، نقد آرا و عملکرد احمد الحسن بصری. اول. قم: مسجد جمکران. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۷۳-۵۰۱-۶.
- یوسفی، رضا (۱۳۹۵). از بابیت تا بهائیت. اول (دیجیتال). اصفهان: مرکز تحقیقات رایانهای قائمیه اصفهان.
منابع آنلاین
منابع انگلیسی
- Madelung, Wilferd (۲۰۱۴). "ABU'L-JĀRŪD HAMDĀNĪ". Iranicaonline.org.