خلافت بنی‌عباس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (انتقال از رده:عباسیان به رده:بنی‌عباس ردهانبوه) |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خلافت عباسی'''، یکی از سلسله‌های حکومتی اسلامی است که پس از [[امویان]] به روی کار آمدند و سال ها بر [[جهان اسلام|بلاد اسلامی]] حکومت می‌کردند۔ | {{Infobox former country|native_name=الخلافة العباسیة|conventional_long_name=|common_name=خلافت عباسیان|government_type=خلافت|today={{Collapsible list|title= کشورهای امروزی| {{flag |Afghanistan}}|{{flag|Algeria}}|{{flag|Andorra}}|{{flag|Armenia}}|{{flag|Azerbaijan}}|{{flag |Cyprus}}|{{flag |Egypt}}|{{flag |Georgia}}|{{flag|India}}|{{flag |Gibraltar}}|{{flag |Greece}}|{{flag|Iran}}|{{flag|Iraq}}|{{flag|Israel}}|{{flag|Italy}}|{{flag |Jordan}}|{{flag |Kazakhstan}}|{{پرچم|مراکش}}|{{flag |Kuwait}}|{{پرچم|چین}}|{{flag|Kyrgyzstan}}|{{پرچم|اتیوپی}}{{سخ}}|{{flag |Lebanon}}|{{flag |Libya}}|{{flag|Malta}}|{{flag|Oman}}|{{flag|Pakistan}}|{{flag|Palestine}}|{{flag |Portugal}}|{{flag |Qatar}}|{{flag|Russia}}|{{پرچم|سودان}}|{{flag |Saudi Arabia}}|{{flag |Spain}}|{{flag |Syria}}|{{پرچم|اریتره}}|{{flag|Tajikistan}}|{{flag|Tunisia}}|{{flag|Turkey}}|{{flag |Turkmenistan}}|{{flag |United Arab Emirates}}|{{flag|Uzbekistan}}|{{flag |Yemen}} | ||
| | |||
}}|year_start=۷۵۰ میلادی|year_end=۱۲۵۸ میلادی|life_span=۷۵۰ تا ۱۲۵۸ میلادی|p1=خلافت امویان|flag_p1=Umayyad_Flag.svg|p2=سلسله گاوبارگان|flag_p2=Tabaristan-EN.svg|p3=قارنوندیان|flag_p3=Red flag.svg|p4=چغانیان|flag_p4=|p5=ختلان|flag_p5=|s1=امپراتوری مغول|flag_s1=Flag_of_the_Mongol_Empire_2.svg|s2=سلطنت مملوک (مصر){{!}}شاهنشاهی مصر|flag_s2=Mameluke Flag.svg|s3=ساجیان|flag_s3=SajidDynastyMapHistoryofIran.png|image_flag=File:Flag of abbasid caliphate.png|flag=|flag_type=بالا:پرچم اصلی عباسیان<ref dir=ltr>{{پک|Shapur Shahbazi|1999|ف=FLAGS|ک=Encyclopædia Iranica|زبان=en}}</ref>{{سخ}}پایین:پرچم عباسیان در زمان [[مامون]]<ref dir=ltr>{{پک|Frick|1993|ک=Possible source for some motifs ...|ص=231-240|زبان=en}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Shapur Shahbazi|1999|ف=FLAGS|ک=Encyclopædia Iranica|زبان=en}}</ref>|image_map=Abbasid Caliphate 850AD.png|image_map_caption=وسعت قلمرو عباسیان در دوران اوج خود در حدود ۸۵۰ میلادی|capital=[[کوفه]]{{سخ}}<small>(۷۵۰–۷۶۲)</small>{{سخ}}[[بغداد]]{{سخ}}<small>(۷۶۲–۷۹۶){{سخ}}(۸۰۹–۸۳۶){{سخ}}(۱۲۵۸–۸۹۲)</small>{{سخ}}[[رقه (سوریه)|رقه]]{{سخ}}<small>(۷۹۶–۸۰۹)</small>{{سخ}}[[سامرا]]{{سخ}}<small>(۸۳۶–۸۹۲)</small>|common_languages=زبان رسمی:{{سخ}}[[زبان عربی|عربی]]{{سخ}}زبان‌های محلی:{{سخ}}[[زبان فارسی میانه|فارسی میانه]]{{سخ}}[[زبان ارمنی|ارمنی]]{{سخ}}[[زبان آمازیغی|آمازیغی]]{{سخ}}[[زبان قبطی|قبطی]]{{سخ}}[[زبان گرجی|گرجی]]{{سخ}}[[زبان یونانی|یونانی]]{{سخ}}[[زبان کردی|کردی]]{{سخ}}[[زبان آرامی|آرامی]]{{سخ}}[[زبان لری|لری]]{{سخ}}[[زبان‌های ترکی‌تبار|ترکی]]{{-}}[[زبان عبری|عبری]]|religion=[[اسلام]] [[سنی]]|currency=[[دینار]]، [[درهم]]، [[فلس]]|leader1=[[سفاح]] <small>(اولین)</small>|year_leader1=۷۵۰–۷۵۴|leader2=[[مستعصم]] <small>(آخرین)<small>(خلیفه در بغداد)</small>|year_leader2=۱۲۴۲–۱۲۵۸|leader3=[[متوکل سوم|متوکل]]<small>(آخرین)<small>(خلیفه در قاهره)</small>|year_leader3=۱۵۰۸–۱۵۱۷|title_leader=[[خلیفه]]|image_flag2=File:پرچم خلفای عباسی در زمان ماُمون.jpg|image_symbol=File:Umayyad Flag.svg|symbol_type=[[ابومسلم خراسانی]] دو پرچم می‌افراشت؛ یکی سیاه رنگ و دیگری پرچمی سفید که یک [[آیهٔ]] [[قرآن]] بر روی آن نوشته شده بود. پس از مرگ ابومسلم پرچم سفید دیگر کاربردی نداشت|symbol_width=150}}'''خلافت عباسی'''، یکی از سلسله‌های حکومتی اسلامی است که پس از [[امویان]] به روی کار آمدند و سال ها بر [[جهان اسلام|بلاد اسلامی]] حکومت می‌کردند۔ | |||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
| خط ۷: | خط ۹: | ||
== عوامل سقوط خلافت عباسی == | == عوامل سقوط خلافت عباسی == | ||
اقداماتی که خلیفه [[ناصرالدین الله]] و خلیفه [[المستنصر بالله|المستنصربالله]] انجام داده بودند، فقط توانست برای مدتی جلوی سقوط خلافت را بگیرد. در هر صورت، زمینه برای نابودی سقوط [[خلافت عباسی]] مهیا بود و عواملی چون فرسودگی و فساد درونی، جنگ‌های مداوم با [[خوارزمشاهیان]]، زیاد شدن نیروی [[تشیع]]، خارج شدن آن‌ها از حالت [[تقیه]]، حکام مصر و شام که خود را ناجی [[اسلام]] در مقابل [[صلیبیون]] می‌دانستند و رقیب خلافت عباسی بودند و عاقبت هجوم [[مغولان]] که در صدد گسترش فتوحات بودند، از جمله عوامل سقوط خلافت عباسی است.<ref>{{پک|بیانی|۱۳۶۷|ک=دین و دولت در ایران عهد مغول|ص=۳۰۴}}</ref> | [[پرونده:Abbasid Caliphate 891-892.png|300px|بندانگشتی|چپ|نقشه سرزمین‌های تحت حاکمیت خلافت عباسی در سال‌های پایانی حکومت [[معتمد (خلیفه)|معتمد]] (۸۹۱–۸۹۲){{-}}سرزمین‌هایی که به صورت مستقیم تحت کنترل دستگاه خلافت بودند به رنگ سبز تیره و سرزمین‌هایی که دارای حکومت خودمختار یا حاکمان شورشی بودند، به رنگ سبز روشن به نمایش درآمده‌اند]]اقداماتی که خلیفه [[ناصرالدین الله]] و خلیفه [[المستنصر بالله|المستنصربالله]] انجام داده بودند، فقط توانست برای مدتی جلوی سقوط خلافت را بگیرد. در هر صورت، زمینه برای نابودی سقوط [[خلافت عباسی]] مهیا بود و عواملی چون فرسودگی و فساد درونی، جنگ‌های مداوم با [[خوارزمشاهیان]]، زیاد شدن نیروی [[تشیع]]، خارج شدن آن‌ها از حالت [[تقیه]]، حکام مصر و شام که خود را ناجی [[اسلام]] در مقابل [[صلیبیون]] می‌دانستند و رقیب خلافت عباسی بودند و عاقبت هجوم [[مغولان]] که در صدد گسترش فتوحات بودند، از جمله عوامل سقوط خلافت عباسی است.<ref>{{پک|بیانی|۱۳۶۷|ک=دین و دولت در ایران عهد مغول|ص=۳۰۴}}</ref> | ||
=== نقش خواجه نصیرالدین طوسی و ابن علقمی در سقوط خلافت === | === نقش خواجه نصیرالدین طوسی و ابن علقمی در سقوط خلافت === | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۵: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
*{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= اشپولر|نام=برتولد |کتاب=تاریخ مغول در ایران | ناشر=علمی و فرهنگی|سال= ۱۳۵۱|مکان=تهران |شابک=978-964-445-031-0}} | *{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= اشپولر|نام=برتولد |کتاب=تاریخ مغول در ایران | ناشر=علمی و فرهنگی|سال= ۱۳۵۱|مکان=تهران |شابک=978-964-445-031-0}} | ||
*{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= بیانی|نام=شیرین |کتاب=دین و دولت در ایران عهد مغول جلد اول | ناشر= نشر دانشگاهی |سال= ۱۳۶۷|مکان=تهران|شابک=964-01-0342-X}} | *{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= بیانی|نام=شیرین |کتاب=دین و دولت در ایران عهد مغول جلد اول | ناشر= نشر دانشگاهی |سال= ۱۳۶۷|مکان=تهران|شابک=964-01-0342-X}} | ||
*{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=بیانی |نام=شیرین |کتاب=مغولان و حکومت ایلخانی در ایران | ناشر=سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت) مرکز تحقیقات و توسعه علوم انسانی |سال=۱۳۷۹ |مکان=تهران |شابک=978-964-459-457-1}} | *{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=بیانی |نام=شیرین |کتاب=مغولان و حکومت ایلخانی در ایران | ناشر=سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت) مرکز تحقیقات و توسعه علوم انسانی |سال=۱۳۷۹ |مکان=تهران |شابک=978-964-459-457-1}} | ||
*{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=ساندرز |نام=ج. ج |کتاب=تاریخ فتوحات مغول | ناشر=انتشارات امیرکبیر |سال=۱۳۶۱ |مکان=تهران |شابک=}} | |||
{{خلفای عباسی}} | |||
{{موضوعات اسلام}} | |||
{{موضوعات عربستان سعودی}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=بله|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:امپراتوری‌های پیشین]] | |||
[[رده:انحلال‌های دهه ۱۵۱۰ (میلادی) در آسیا]] | |||
[[رده:انحلال‌های سده ۱۳ (میلادی) در آفریقا]] | |||
[[رده:بنیان‌گذاری‌های ۷۵۰ (میلادی) در آسیا]] | |||
[[رده:بنیان‌گذاری‌های سده ۸ (میلادی) در آفریقا]] | |||
[[رده:تاریخ ایران باستان]] | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:تاریخ پاکستان]] | |||
[[رده:تاریخ عراق]] | |||
[[رده:تاریخ عربستان سعودی]] | |||
[[رده:خلافت عباسی|خلافت عباسیان]] | |||
[[رده:دودمان‌های پادشاهی]] | |||
[[رده:سلسله‌های عربی]] | |||
[[رده:سلسله‌های غیر ایرانی حاکم بر ایران]] | |||
[[رده:بنی‌عباس]] | |||
[[رده:خلافت اسلامی]] | |||
[[رده:خلافت‌ها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۰
الخلافة العباسیة خلافت عباسیان | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۷۵۰ تا ۱۲۵۸ میلادی | |||||||||||||||||||||
 وسعت قلمرو عباسیان در دوران اوج خود در حدود ۸۵۰ میلادی | |||||||||||||||||||||
| پایتخت | کوفه (۷۵۰–۷۶۲) بغداد (۷۶۲–۷۹۶) (۸۰۹–۸۳۶) (۱۲۵۸–۸۹۲) رقه (۷۹۶–۸۰۹) سامرا (۸۳۶–۸۹۲) | ||||||||||||||||||||
| زبان(های) رایج | زبان رسمی: عربی زبان‌های محلی: فارسی میانه ارمنی آمازیغی قبطی گرجی یونانی کردی آرامی لری ترکیعبری | ||||||||||||||||||||
| دین(ها) | اسلام سنی | ||||||||||||||||||||
| حکومت | خلافت | ||||||||||||||||||||
| خلیفه | |||||||||||||||||||||
• ۷۵۰–۷۵۴ | سفاح (اولین) | ||||||||||||||||||||
• ۱۲۴۲–۱۲۵۸ | مستعصم (آخرین)(خلیفه در بغداد) | ||||||||||||||||||||
• ۱۵۰۸–۱۵۱۷ | متوکل(آخرین)(خلیفه در قاهره) | ||||||||||||||||||||
| تاریخ | |||||||||||||||||||||
• بنیان‌گذاری | ۷۵۰ میلادی | ||||||||||||||||||||
• فروپاشی | ۱۲۵۸ میلادی | ||||||||||||||||||||
| واحد پول | دینار، درهم، فلس | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| امروز بخشی از | کشورهای امروزی
| ||||||||||||||||||||
خلافت عباسی، یکی از سلسله‌های حکومتی اسلامی است که پس از امویان به روی کار آمدند و سال ها بر بلاد اسلامی حکومت می‌کردند۔
تاریخچه
سقوط آخرین خلیفه
هولاکوخان مغول بعد از فتح ایران و ساقط کردن اسماعیلیان از قدرت، در سال ۶۴۷ هجری دست به یک حملهٔ آزمایشی و مقدماتی علیه عباسیان زد و یک گروه پانزده هزار نفری از سمت خانقین و همدان، بغداد را محاصره کردند و تا دجیل پیش رفتند اما عاقبت فرماندهان خلیفه یعنی دواتدار کبیر و دواتدار صغیر و شرابی جلو حمله مغولان را گرفتند و آن‌ها را به عقب راندند.[۴] بعد از نابود کردن اسماعیلیان، هولاکو در سال ۶۵۴ هجری/ ۱۲۷۵ میلادی وارد همدان شد و از آنجا برای خلیفه المستعصم نامه‌ای فرستاد و کوتاهی وی را در فرستادن سپاه برای جنگ با اسماعیلیان به وی یادآوی کرد و از خلیفه المستعصم خواست که استحکامات پایتخت خود را تخلیه کند و شخصاً به اردوی خان بیاید. در این زمان در بغداد دو دستگی ایجاد شده بود؛ دسته‌ای همچون ابن‌علقمی وزیر خلیفه موافق بودند که حاکمیت مغولان را بپذیرند و تابع هولاکو شوند. دسته‌ای دیگر به رهبر دواتدار کبیر و دواتدار صغیر طرفدار این بودند که با مغولان بجنگند و هر دو گروه سعی داشتند نظر خلیفه را به خود جلب کنند.[۵] خلیفه در جواب نامه هولاکو نوشت:[۶]
| « | خاندان عباسیان تا روز رستاخیز پایدار خواهند ماند. تمام کسانی که در گذشته خواسته‌اند به بغداد حمله کنند، به هلاکت رسیده‌اند. مسلمانان شرق و غرب خدمتگزار دربار خلیفه عباسی هستند و از او دفاع خواهند کرد. هزاران قشون دارد که امواج دریاها را خشک می‌سازند. | » |
بعد از این کار هولاکو تصمیم به حمله گرفت و با یاران خود مشورت کرد و امرای مغولی حمله به بغداد را پذیرفتند.[۷] جنگ شروع شد و هولاکو تمام نیروهای خود را متوجه بغداد کرد و به فرماندهانش دستور حمله و محاصره کردن بغداد را داد. بایجو مأمور بود که از روم شرقی حرکت کند و طرف غرب بغداد را از راه موصل دور بزند. کدبوقا (کیتوبوقای) نیز از لرستان حرکت کرد. اردوی زرین به فرماندهی سه برادرزاده باتو بودند از کردستان به بغداد نزدیک شدند و خود هولاکو هم قسمت بزرگ سپاه خود را از حلوان رهبری می‌کرد. اولین حملهٔ مغول توسط بایجو از غرب بغداد به وسیله فرماندهان خلیفه فتح‌الدین مروی و مجاهدالدین آیبک دواتدار صغیر دفع شد. هولاکو دو بار توسط خواجه نصیرالدین طوسی نامه‌ای به خلیفه نوشت و وی را دعوت به تسلیم شدن کرد ولی فرماندهان خلیفه که از پیروزی اول خود شاد شده بودند نگذاشتند که خلیفه به این نامه جواب دهد.[۸] دوباره جنگ شروع شد و بایجو با شکستن سدی که روی دجیل بسته شده بود، باعث شد که سپاه خلیفه را به آب ببندد و تعداد زیادی از سپاه خلیفه غرق شدند؛ در این زمان فرمانده سپاه خلیفه با فتح‌الدین بود. در این جنگ فقط یکی از فرماندهان سپاه خلیفه به نام دواتدار صغیر با تعدادی از سپاهیان زنده ماندند. در سال ۶۵۶ هجری / ۱۲۵۸ میلادی محاصره بغداد به بالاترین حد خود رسید و هولاکو فرمان یک حمله عمومی را داد و برجی را که کنار یکی از دروازه‌ها قرار داشت، به مدت یک هفته کوبیدند تا آن را فرو ریختند و به درون شهر راه پیدا کردند. بعد از این اتفاق خلیفه، شرف‌الدین مراغه‌ای از علمای بزرگ و شهاب‌الدین زنگانگی قاضی القضات بغداد را نزد هولاکو فرستاد و امان خواست.[۹] عاقبت خلیفه عباسی مستعصم با دو پسر خود ابوالعباس و احمد (ابوبکر) که ولیعهد بود و ابوالفضایل عبدالرحمان به همراه وزیران خویش، بزرگان، علما، سادات و مشایخ در یکشنبه چهارم صفر سال ۵۶۵ ه۔ق بیرون آمدند و تسلیم هولاکو شدند. مستعصم را چند روز بعد از تسلیم شدن به دهکده‌ای بیرون بغداد فرستادند و اعدام کردند. ظاهراً او را در قالیچه‌ای پیچیدند و اسب‌ها آنقدر آن را لگدکوب کردند تا درگذشت.[۱۰][۱۱]
عوامل سقوط خلافت عباسی
اقداماتی که خلیفه ناصرالدین الله و خلیفه المستنصربالله انجام داده بودند، فقط توانست برای مدتی جلوی سقوط خلافت را بگیرد. در هر صورت، زمینه برای نابودی سقوط خلافت عباسی مهیا بود و عواملی چون فرسودگی و فساد درونی، جنگ‌های مداوم با خوارزمشاهیان، زیاد شدن نیروی تشیع، خارج شدن آن‌ها از حالت تقیه، حکام مصر و شام که خود را ناجی اسلام در مقابل صلیبیون می‌دانستند و رقیب خلافت عباسی بودند و عاقبت هجوم مغولان که در صدد گسترش فتوحات بودند، از جمله عوامل سقوط خلافت عباسی است.[۱۲]
نقش خواجه نصیرالدین طوسی و ابن علقمی در سقوط خلافت
خواجه نصیرالدین طوسی (۶۷۲–۵۹۷ ه.ق) یکی از دانشمندان بزرگ مسلمان در سده هفتم / سیزدهم بود. برای اینکه مشخص شود که آیا خواجه نصیرالدین طوسی در سقوط خلافت عباسی نقش داشته‌است یا نه به منابع دسته اول و همزمان با حمله مغولان رجوع می‌کنیم: منابعی مانند طبقات ناصری از منهاح سراج جوزجانی، تاریخ مختصر الدول از ابن العبری، الحوادث الجامعه از ابن الفوطی، الفخری فی الاداب السلطانیه والدول الاسلامیه نوشته ابن الطقطقی و کتاب تاریخ گزیده از حمدالله مستوفی و… این منابع که با فاصله کمی پس از حمله مغول و سقوط خلافت نوشته شده‌اند، هیچ اشاره‌ای به نقش خواجه در سقوط خلافت عباسی نمی‌کنند. اولین منبعی که برای اولین بار به نقش خواجه در سقوط خلافت عباسی و برانگیختن هولاکو خان در حمله به بغداد و خلافت عباسی اشاره می‌کند، جامع التواریخ نوشته رشیدالدین فضل‌الله است که با گفتن سؤال هولاکو خان از حسام الدین منجم در مورد حمله به بغداد و در جواب حسام الدبن منجم که به نحس و شوم بودن حمله به بغداد اشاره کرده بود و بعد دوباره پرسیدن همین سؤال از خواجه نصیرالدین طوسی توسط هولاکو خان و جواب خواجه نصیرالدین طوسی که هیچ اتفاقی نمی‌افتد و اینکه هولاکو خان به جای خلیفه قرار می‌گیرد، به نقش خواجه در حمله به بغداد اشاره می‌کند. بعد از کتاب رشیدالدین فضل‌الله منابع دیگر هم که با فاصله از کتاب رشیدالدین فضل‌الله نوشته شده‌اند، به نقش خواجه در سقوط خلافت عباسی می‌پردازند؛ منابعی مثل: تذکرة الامصار از وصاف الحضرات، مجموعة الرسائل و منهاج السنة النبویة از ابن تیمیه و کتاب اغاثة اللهفان از محمد بن ابی بکر مشهور به ابن قیم الجوزیه که به نقش خواجه نصیرالدین طوسی در خلافت عباسی اشاره می‌کنند.[۱۳]
مویدالدین محمد بن علقمی از قبیله بنی اسد بود. جد وی را علقمی می‌گویند؛ به دلیل اینکه نهری به نام علقمی حفر کرد. بعد از اینکه ابن ناقد به وزرات رسید، جای وی را ابن علقمی گرفت و به مقام استادالداری رسید. در سال ۶۳۰ ه.ق خلیفه المستنصر، مستنصریه را به ابن علقمی واگذار کرد و تا پایان خلافت مستنصر، ابن علقمی مقام استادالداری داشت.[۱۴] بعد از اینکه المستعصم بالله در سال ۶۴۰ ه.ق به خلافت رسید، ابن علقمی شیعه را در سال ۶۴۲ ه.ق به وزارت خود منصوب کرد. منابع تاریخی در مورد نقش ابن علقمی در سقوط خلافت عباسی به دو دسته تقسیم می‌شوند:
- دسته اول مورخانی هستند مانند: منهاج السراج جوزجانی، ابن الوردی، ابن شاکر، ابن تغری بردی، ابن کثیر، صفدی، ذهبی، ابن خلدون و… که اکثرأ از اهل سنت هستند و وزیر خلیفه المستعصم بالله یعنی ابن علقمی را مقصر و بانی این کار یعنی حمله هولاکو به بغداد و براندازی خلافت عباسی می‌دانند و می‌گویند وزیر با هولاکو خان مغول در ارتباط بوده‌است و علت آن را هم اتفاقی می‌دانند که در سال ۶۵۴ ه.ق افتاد که به دستور خلیفه عباسی و به تحریک درباریان وی محله شیعه‌نشین کرخ غارت و شیعیان آن قتل‌عام شدند و می‌گویند که ابن علقمی می‌خواسته با براندازی خلافت عباسی این حادثه قتل‌عام شیعیان را جبران کند. مثلاً، در این مورد منهاج سراج جوزجانی می‌گوید: «المستعصم بالله وزیری بدمذهب و رافضی به اسم احمد العقمی داشت. او به انتقام واقعه کرخ به مغولان نامه نوشت و از آن‌ها دعوت کرد که به بغداد حمله کنند.»[۱۵]
- دسته دوم مورخانی هستند مانند: ابن فوطی، ابن طقطقی، رشیدالدین فضل‌الله، ابن العبری، خواجه نصیرالدین طوسی و… که برای ابن علقمی وزیر شیعه مذهب خلیفه المستعصم بالله نقشی در حمله هولاکو به خلافت عباسی قائل نیست.[۱۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ Shapur Shahbazi, “FLAGS”, Encyclopædia Iranica.
- ↑ Frick, Possible source for some motifs ..., 231-240.
- ↑ Shapur Shahbazi, “FLAGS”, Encyclopædia Iranica.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۰۴.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۱۹.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۲۲.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۲۲.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۲۴.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۲۷.
- ↑ ساندرز، تاریخ فتوحات مغول، ۱۱۰–۱۱۱.
- ↑ اشپولر، تاریخ مغول در ایران، ۵۵.
- ↑ بیانی، دین و دولت در ایران عهد مغول، ۳۰۴.
- ↑ حائری، «آیا خواجه نصیرالدین طوسی دریورش مغولان به بغدادنقشی داشته‌است؟»، جستارهای ادبی.
- ↑ حائری، «آیا خواجه نصیرالدین طوسی دریورش مغولان به بغدادنقشی داشته‌است؟»، جستارهای ادبی.
- ↑ یعقوبی، «ابن علقمی و سقوط بغداد»، تاریخ اسلام.
- ↑ یعقوبی، «ابن علقمی وسقوط بغداد»، تاریخ اسلام.
منابع
- اشپولر، برتولد (۱۳۵۱). تاریخ مغول در ایران. تهران: علمی و فرهنگی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۵-۰۳۱-۰.
- بیانی، شیرین (۱۳۶۷). دین و دولت در ایران عهد مغول جلد اول. تهران: نشر دانشگاهی. شابک ۹۶۴-۰۱-۰۳۴۲-X.
- بیانی، شیرین (۱۳۷۹). مغولان و حکومت ایلخانی در ایران. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت) مرکز تحقیقات و توسعه علوم انسانی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۵۹-۴۵۷-۱.
- ساندرز، ج. ج (۱۳۶۱). تاریخ فتوحات مغول. تهران: انتشارات امیرکبیر.
| خلفای عراق (۱۲۵۸–۷۴۹) |
|   | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| خلفای قاهره (۱۵۱۷–۱۲۶۱) |
| |||||||||||||||
نامه‌ای درون کروشه خلفایی کوتاهمدت هستند که تنها در شهر بغداد بهرسمیت شناختهشدند. | ||||||||||||||||
- امپراتوری‌های پیشین
- انحلال‌های دهه ۱۵۱۰ (میلادی) در آسیا
- انحلال‌های سده ۱۳ (میلادی) در آفریقا
- بنیان‌گذاری‌های ۷۵۰ (میلادی) در آسیا
- بنیان‌گذاری‌های سده ۸ (میلادی) در آفریقا
- تاریخ ایران باستان
- تاریخ ایران
- تاریخ پاکستان
- تاریخ عراق
- تاریخ عربستان سعودی
- خلافت عباسی
- دودمان‌های پادشاهی
- سلسله‌های عربی
- سلسله‌های غیر ایرانی حاکم بر ایران
- بنی‌عباس
- خلافت اسلامی
- خلافت‌ها