بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (←‏منابع: شابک*)
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام، اصلاح سجاوندی، اصلاح املا، ابرابزار، اصلاح نشانی وب)
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{اسلام}}
{{اسلام}}
مذهب '''حنفی''' که براساس نام ابوحنیفه نعمان بن ثابت نامگذاری شده، از دل مکتب کوفه رشد یافته و همچنین مکتب فکری قدیمی بصره را نیز جذب خود کرد.{{sfn|Lewis|1986|p=۱۶۲}} از آنجا که مکتب حنفی از عراق سر برآورد، مورد حمایت اولین خلیفه عباسی بود و به سمت شرق گسترش یافت{{sfn|Lewis|1986|p=۱۶۳}} و اکنون حدود یک سوم مسلمانان جهان حنفی مذهبند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}
{{اهل سنت}}مذهب '''حنفی''' که براساس نام [[ابوحنیفه|ابوحنیفه نعمان بن ثابت]] نامگذاری شده، از دل [[مکتب کوفه]] رشد یافته و همچنین مکتب فکری قدیمی [[مکتب بصره|بصره]] را نیز جذب خود کرد.{{sfn|Lewis|Menage|Pellat|1986|p=۱۶۲}} از آنجا که مکتب حنفی از [[عراق]] سر برآورد، مورد حمایت اولین [[فهرست خلفای عباسی|خلیفه عباسی]] بود و به سمت شرق گسترش یافت{{sfn|Lewis|Menage|Pellat|1986|p=۱۶۳}} و اکنون حدود یک سوم [[مسلمان|مسلمانان]] جهان حنفی مذهبند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}


ابوحنیفه جز راسئل کوچکی که یکی از آنها موسوم به «الفقه الاکبر» است کتابی در فقه تألیف نکرده است، بلکه شاگردانش فتاوی و سخنانش را بعد از او مکتوب کرده‌اند. اساس فقه ابوحنیفه مبتنی بر هفت منبع است:{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۲}}
ابوحنیفه جز رسائل کوچکی که یکی از آنها موسوم به «[[الفقه الاکبر]]» است کتابی در [[فقه]] تألیف نکرده است، بلکه شاگردانش فتاوی و سخنانش را بعد از او مکتوب کرده‌اند. اساس فقه ابوحنیفه مبتنی بر هفت منبع است:{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۲}}
# کتاب الله
# [[قرآن]]
#سنت
# [[سنت]]
# اقوال صحابه
# اقوال [[صحابه]]
# قیاس
# [[قیاس]]
# استحسان
# [[استحسان]]
# اجماع
# [[اجماع]]
# عرف
# [[عرف]]


ابوحنیفه با وجود شکنجه و زندان در اواخر دورهٔ اموی و عباسیان حاضر به قبول منصب قضا نشد. ابوحنیفه قائل به رأی و اجتهاد شد و از اهل حدیث بیزاری جست، فقه ابداعی او را فقه حنفی می‌نامند. نوبختی و ابوالحسن اشعری و برخی از علمای کلامی او را از اهل ارجاء (مرجئه) شمرده و برای اثبات آن به جمله ای از فقه الاکبر او استناد می‌کنند، با این وجود اکثر فقا و متکلمین این نسبت را صحیح ندانسته‌اند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}
ابوحنیفه با وجود شکنجه و زندان در اواخر دورهٔ [[امویان|اموی]] و [[عباسیان]] حاضر به قبول منصب [[قضا]] نشد. ابوحنیفه قائل به رأی و اجتهاد شد و از اهل حدیث بیزاری جست، فقه ابداعی او را فقه حنفی می‌نامند. [[نوبختی]] و [[ابوالحسن اشعری]] و برخی از علمای [[کلام|کلامی]] او را از اهل ارجاء ([[مرجئه]]) شمرده و برای اثبات آن به جمله‌ای از ''فقه الاکبر'' او استناد می‌کنند، با این وجود اکثر فقها و متکلمین این نسبت را صحیح ندانسته‌اند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}


ابن خلدون می‌نویسد که او هفده حدیث از احادیث نبوی را بیشتر قبول نداشته و در رأی و قیاس افراط می‌نمود. مذهب او توسط دو تن از یارانش به نام‌های حسن شیبانی و ابویوسف قاضی رواج یافت.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}
[[ابن خلدون|ابن‌خلدون]] می‌نویسد که او هفده حدیث از احادیث نبوی را بیشتر قبول نداشته و در رأی و قیاس افراط می‌نمود. مذهب او توسط دو تن از یارانش به نام‌های [[حسن شیبانی]] و [[ابویوسف قاضی]] رواج یافت.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}


== ارجاعات ==
== پانویس ==
=== ارجاعات ===
{{منابع}}
{{منابع}}


== منابع ==
=== منابع ===
{{آغاز منابع}}
{{آغاز منابع}}
* {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}}
* {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}}
{{چپ‌چین}}
{{چپ‌چین}}
* {{cite book|title=The Encyclopedia of Islam|editor-last1=Lewis|editor-first1=B.|editor-last2=Menage|editor-first2=V. L. |editor-last3=Pellat|editor-first3=Ch.|editor-last4=Schacht|editor-first4=J.|volume=3|year=1986|publisher=Brill}}
* {{cite book | title = The Encyclopedia of Islam | editor-last1 = Lewis | editor-first1 = B. | editor-last2 = Menage | editor-first2 = V. L. | editor-last3 = Pellat | editor-first3 = Ch. | volume = 3 | year = 1986 | publisher = Brill & Luzac | isbn = 90-04-08118-6}}
{{پایان چپ‌چین}}
{{پایان چپ‌چین}}
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
خط ۲۹: خط ۳۰:
{{طاهریان}}
{{طاهریان}}
{{دین در ایران}}
{{دین در ایران}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=بله|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:حنفی| ]]
[[رده:حنفی| ]]
[[رده:تسنن]]
[[رده:تسنن]]
[[رده:فرقه‌های اهل سنت]]
[[رده:فقه سنی]]
[[رده:مذاهب اسلامی]]
[[رده:مذاهب اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۸

مذهب حنفی که براساس نام ابوحنیفه نعمان بن ثابت نامگذاری شده، از دل مکتب کوفه رشد یافته و همچنین مکتب فکری قدیمی بصره را نیز جذب خود کرد.[۱] از آنجا که مکتب حنفی از عراق سر برآورد، مورد حمایت اولین خلیفه عباسی بود و به سمت شرق گسترش یافت[۲] و اکنون حدود یک سوم مسلمانان جهان حنفی مذهبند.[۳]

ابوحنیفه جز رسائل کوچکی که یکی از آنها موسوم به «الفقه الاکبر» است کتابی در فقه تألیف نکرده است، بلکه شاگردانش فتاوی و سخنانش را بعد از او مکتوب کرده‌اند. اساس فقه ابوحنیفه مبتنی بر هفت منبع است:[۴]

  1. قرآن
  2. سنت
  3. اقوال صحابه
  4. قیاس
  5. استحسان
  6. اجماع
  7. عرف

ابوحنیفه با وجود شکنجه و زندان در اواخر دورهٔ اموی و عباسیان حاضر به قبول منصب قضا نشد. ابوحنیفه قائل به رأی و اجتهاد شد و از اهل حدیث بیزاری جست، فقه ابداعی او را فقه حنفی می‌نامند. نوبختی و ابوالحسن اشعری و برخی از علمای کلامی او را از اهل ارجاء (مرجئه) شمرده و برای اثبات آن به جمله‌ای از فقه الاکبر او استناد می‌کنند، با این وجود اکثر فقها و متکلمین این نسبت را صحیح ندانسته‌اند.[۳]

ابن‌خلدون می‌نویسد که او هفده حدیث از احادیث نبوی را بیشتر قبول نداشته و در رأی و قیاس افراط می‌نمود. مذهب او توسط دو تن از یارانش به نام‌های حسن شیبانی و ابویوسف قاضی رواج یافت.[۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • مشکور، محمدجواد (۱۳۷۹). تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم. انتشارات اشراقی. شابک ۹۶۴-۵۹۶۶-۴۸-۵.
  • Lewis, B.; Menage, V. L.; Pellat, Ch., eds. (1986). The Encyclopedia of Islam. Vol. 3. Brill & Luzac. ISBN 90-04-08118-6.