بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

حنفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح یکی از منابع)
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام، اصلاح سجاوندی، اصلاح املا، ابرابزار، اصلاح نشانی وب)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{اسلام}}
{{اسلام}}
مذهب '''حنفی''' که براساس نام ابوحنیفه نعمان بن ثابت نامگذاری شده، از دل مکتب کوفه رشد یافته و همچنین مکتب فکری قدیمی بصره را نیز جذب خود کرد.{{sfn|Lewis|Menage|Pellat|1986|p=۱۶۲}} از آنجا که مکتب حنفی از عراق سر برآورد، مورد حمایت اولین خلیفه عباسی بود و به سمت شرق گسترش یافت{{sfn|Lewis|Menage|Pellat|1986|p=۱۶۳}} و اکنون حدود یک سوم مسلمانان جهان حنفی مذهبند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}
{{اهل سنت}}مذهب '''حنفی''' که براساس نام [[ابوحنیفه|ابوحنیفه نعمان بن ثابت]] نامگذاری شده، از دل [[مکتب کوفه]] رشد یافته و همچنین مکتب فکری قدیمی [[مکتب بصره|بصره]] را نیز جذب خود کرد.{{sfn|Lewis|Menage|Pellat|1986|p=۱۶۲}} از آنجا که مکتب حنفی از [[عراق]] سر برآورد، مورد حمایت اولین [[فهرست خلفای عباسی|خلیفه عباسی]] بود و به سمت شرق گسترش یافت{{sfn|Lewis|Menage|Pellat|1986|p=۱۶۳}} و اکنون حدود یک سوم [[مسلمان|مسلمانان]] جهان حنفی مذهبند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}


ابوحنیفه جز رسائل کوچکی که یکی از آنها موسوم به «الفقه الاکبر» است کتابی در [[فقه]] تألیف نکرده است، بلکه شاگردانش فتاوی و سخنانش را بعد از او مکتوب کرده‌اند. اساس فقه ابوحنیفه مبتنی بر هفت منبع است:{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۲}}
ابوحنیفه جز رسائل کوچکی که یکی از آنها موسوم به «[[الفقه الاکبر]]» است کتابی در [[فقه]] تألیف نکرده است، بلکه شاگردانش فتاوی و سخنانش را بعد از او مکتوب کرده‌اند. اساس فقه ابوحنیفه مبتنی بر هفت منبع است:{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۲}}
# کتاب الله
# [[قرآن]]
#سنت
# [[سنت]]
# اقوال صحابه
# اقوال [[صحابه]]
# قیاس
# [[قیاس]]
# استحسان
# [[استحسان]]
# اجماع
# [[اجماع]]
# عرف
# [[عرف]]


ابوحنیفه با وجود شکنجه و زندان در اواخر دورهٔ [[امویان|اموی]] و [[عباسیان]] حاضر به قبول منصب قضا نشد. ابوحنیفه قائل به رأی و اجتهاد شد و از اهل حدیث بیزاری جست، فقه ابداعی او را فقه حنفی می‌نامند. نوبختی و ابوالحسن اشعری و برخی از علمای [[کلام|کلامی]] او را از اهل ارجاء (مرجئه) شمرده و برای اثبات آن به جمله ای از فقه الاکبر او استناد می‌کنند، با این وجود اکثر فقا و متکلمین این نسبت را صحیح ندانسته‌اند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}
ابوحنیفه با وجود شکنجه و زندان در اواخر دورهٔ [[امویان|اموی]] و [[عباسیان]] حاضر به قبول منصب [[قضا]] نشد. ابوحنیفه قائل به رأی و اجتهاد شد و از اهل حدیث بیزاری جست، فقه ابداعی او را فقه حنفی می‌نامند. [[نوبختی]] و [[ابوالحسن اشعری]] و برخی از علمای [[کلام|کلامی]] او را از اهل ارجاء ([[مرجئه]]) شمرده و برای اثبات آن به جمله‌ای از ''فقه الاکبر'' او استناد می‌کنند، با این وجود اکثر فقها و متکلمین این نسبت را صحیح ندانسته‌اند.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}


[[ابن خلدون]] می‌نویسد که او هفده حدیث از احادیث نبوی را بیشتر قبول نداشته و در رأی و قیاس افراط می‌نمود. مذهب او توسط دو تن از یارانش به نام‌های حسن شیبانی و ابویوسف قاضی رواج یافت.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}
[[ابن خلدون|ابن‌خلدون]] می‌نویسد که او هفده حدیث از احادیث نبوی را بیشتر قبول نداشته و در رأی و قیاس افراط می‌نمود. مذهب او توسط دو تن از یارانش به نام‌های [[حسن شیبانی]] و [[ابویوسف قاضی]] رواج یافت.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۱}}


== ارجاعات ==
== پانویس ==
=== ارجاعات ===
{{منابع}}
{{منابع}}


== منابع ==
=== منابع ===
{{آغاز منابع}}
{{آغاز منابع}}
* {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}}
* {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}}
{{چپ‌چین}}
{{چپ‌چین}}
*{{cite book | title = The Encyclopedia of Islam | editor-last1 = Lewis | editor-first1 = B. | editor-last2 = Menage | editor-first2 = V. L. | editor-last3 = Pellat | editor-first3 = Ch. | volume = 3 | year = 1986 | publisher = Brill & Luzac | isbn = 90-04-8118-6}}
* {{cite book | title = The Encyclopedia of Islam | editor-last1 = Lewis | editor-first1 = B. | editor-last2 = Menage | editor-first2 = V. L. | editor-last3 = Pellat | editor-first3 = Ch. | volume = 3 | year = 1986 | publisher = Brill & Luzac | isbn = 90-04-08118-6}}
{{پایان چپ‌چین}}
{{پایان چپ‌چین}}
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
خط ۲۹: خط ۳۰:
{{طاهریان}}
{{طاهریان}}
{{دین در ایران}}
{{دین در ایران}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=بله|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:حنفی| ]]
[[رده:حنفی| ]]
[[رده:تسنن]]
[[رده:تسنن]]
[[رده:فرقه‌های اهل سنت]]
[[رده:فقه سنی]]
[[رده:مذاهب اسلامی]]
[[رده:مذاهب اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۸

مذهب حنفی که براساس نام ابوحنیفه نعمان بن ثابت نامگذاری شده، از دل مکتب کوفه رشد یافته و همچنین مکتب فکری قدیمی بصره را نیز جذب خود کرد.[۱] از آنجا که مکتب حنفی از عراق سر برآورد، مورد حمایت اولین خلیفه عباسی بود و به سمت شرق گسترش یافت[۲] و اکنون حدود یک سوم مسلمانان جهان حنفی مذهبند.[۳]

ابوحنیفه جز رسائل کوچکی که یکی از آنها موسوم به «الفقه الاکبر» است کتابی در فقه تألیف نکرده است، بلکه شاگردانش فتاوی و سخنانش را بعد از او مکتوب کرده‌اند. اساس فقه ابوحنیفه مبتنی بر هفت منبع است:[۴]

  1. قرآن
  2. سنت
  3. اقوال صحابه
  4. قیاس
  5. استحسان
  6. اجماع
  7. عرف

ابوحنیفه با وجود شکنجه و زندان در اواخر دورهٔ اموی و عباسیان حاضر به قبول منصب قضا نشد. ابوحنیفه قائل به رأی و اجتهاد شد و از اهل حدیث بیزاری جست، فقه ابداعی او را فقه حنفی می‌نامند. نوبختی و ابوالحسن اشعری و برخی از علمای کلامی او را از اهل ارجاء (مرجئه) شمرده و برای اثبات آن به جمله‌ای از فقه الاکبر او استناد می‌کنند، با این وجود اکثر فقها و متکلمین این نسبت را صحیح ندانسته‌اند.[۳]

ابن‌خلدون می‌نویسد که او هفده حدیث از احادیث نبوی را بیشتر قبول نداشته و در رأی و قیاس افراط می‌نمود. مذهب او توسط دو تن از یارانش به نام‌های حسن شیبانی و ابویوسف قاضی رواج یافت.[۳]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • مشکور، محمدجواد (۱۳۷۹). تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم. انتشارات اشراقی. شابک ۹۶۴-۵۹۶۶-۴۸-۵.
  • Lewis, B.; Menage, V. L.; Pellat, Ch., eds. (1986). The Encyclopedia of Islam. Vol. 3. Brill & Luzac. ISBN 90-04-08118-6.