ابن‌خالویه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابوعبداﷲ حسین بن احمد بن خالویه''' (درگذشته ۳۷۰ ه.ق) مشهور به | '''ابوعبداﷲ حسین بن احمد بن خالویه''' (درگذشته ۳۷۰ ه.ق) مشهور به '''ابن‌خالویه'''، از نحوشناسان و دستوردانان [[زبان عربی]] اهل [[همدان]] [[ایران]] و [[شیعه]] مذهب بود. شرح حال او را در عموم کتب معتبر [[علم رجال|رجال]] گزارش شده است. ابن‌خالویه در سال ۳۱۴ قمری پس از رسیدن به سن رشد برای تکمیل تحصیل و آموختن فنون مختلف دانش وارد [[بغداد]] شد و با بزرگان اهل علم در هر فن ملاقات نمود و از محضر هر یک بهرهٔ علمی گرفت. از آنجا به [[شام]] رفت و سپس به [[حلب]] رفت و در آن دیار متوطن شد. در حلب کار وی بالا گرفت و در فضل و دانش شهرهٔ آفاق شد و در همهٔ علوم سرآمد گردید. علمای هر دیار از اطراف و اکناف عالم برای استفاده از محضر او به شهر حلب کوچ می‌کردند. او به سال ۳۷۰ درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.<ref>{{پک|درخشان|۱۳۷۴|ک=بزرگان و سخن سرایان همدان، جلد اول، بعد از اسلام تا ظهور سلسلهٔ قاجار|ص=۱۳۹}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۲
ابوعبداﷲ حسین بن احمد بن خالویه (درگذشته ۳۷۰ ه.ق) مشهور به ابن‌خالویه، از نحوشناسان و دستوردانان زبان عربی اهل همدان ایران و شیعه مذهب بود. شرح حال او را در عموم کتب معتبر رجال گزارش شده است. ابن‌خالویه در سال ۳۱۴ قمری پس از رسیدن به سن رشد برای تکمیل تحصیل و آموختن فنون مختلف دانش وارد بغداد شد و با بزرگان اهل علم در هر فن ملاقات نمود و از محضر هر یک بهرهٔ علمی گرفت. از آنجا به شام رفت و سپس به حلب رفت و در آن دیار متوطن شد. در حلب کار وی بالا گرفت و در فضل و دانش شهرهٔ آفاق شد و در همهٔ علوم سرآمد گردید. علمای هر دیار از اطراف و اکناف عالم برای استفاده از محضر او به شهر حلب کوچ می‌کردند. او به سال ۳۷۰ درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- درخشان، مهدی (۱۳۷۴)، بزرگان و سخن سرایان همدان، جلد اول، بعد از اسلام تا ظهور سلسلهٔ قاجار، تهران: انتشارات اطلاعات
.jpg)
