بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

ابوعمرو شیبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱۰: خط ۱۰:
| آثار              = ''کتاب الخیل''، ''کتاب اللغات''
| آثار              = ''کتاب الخیل''، ''کتاب اللغات''
}}
}}
'''ابوعمرو شیبانی''' با نام کامل '''اسحاق بن مرار شیبانی''' که در برخی منابع '''ابوعمره اسحاق بن مرار کرمانی''' گزارش شده، از مردم رماده از ناحیه [[کوفه]] بود. او از موالیان بود که در [[بغداد]]، مقام داشت و چون زمانی مجاور شیبان بود، او را شیبانی خوانند. او از مهمترین نویسندگان زمان خود بود که اشعار عرب را جمع‌آوری می‌کرد.
'''ابوعمرو شیبانی''' با نام کامل '''اسحاق بن مرار شیبانی''' که در برخی منابع '''ابوعمره اسحاق بن مرار کرمانی''' گزارش شده، از مردم رماده از ناحیه [[کوفه]] بود. او از موالیان بود که در [[بغداد]]، مقام داشت و چون زمانی مجاور شیبان بود، او را شیبانی خوانند. او از مهم‌ترین نویسندگان زمان خود بود که اشعار عرب را جمع‌آوری می‌کرد.


== سرگذشت ==
== سرگذشت ==
ابوعمرو شیبانی با نام کامل اسحاق بن مرار شیبانی کرمانی از مردم رماده از ناحیه [[کوفه]] بود. او از [[موالیان]] بود که در [[بغداد]]، مقام داشت و چون زمانی مجاور شیبان بود، او را شیبانی خوانند. ابو عمرو یکی از دانشمندان در فنون لغت و نحو بود. او را کثیر السماع و ثقه در حدیث گزارش کرده‌اند. به گفته برخی منابع، وی متهم به [[شراب‌خواری]] بود.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اسحاق بن مرار}}</ref> گفته شده که جماعت بسیاری از او [[حدیث]] فرا گرفته‌اند، از جمله شاگردان او می‌توان به [[احمد بن حنبل]]، [[قاسم بن سلام|ابوعبیده قاسم بن سلام]] و [[یعقوب بن سکیت]] صاحب ''اصلاح المنطق'' اشاره کرد. یعقوب بن سکیت درباره ابوعمرو گفته است که او صد و هیجده سال عمر کرد و تا روزهای پایانی منجر به مرگش، به دست خویش می‌نوشت. [[ابن‌کامل]] گوید اسحاق بن مرار در سال ۲۱۳ ه.ق در همان روز که [[ابوالعتاهیه]] و [[ابراهیم ندیم موصلی]] در بغداد درگذشتند، در بغداد درگذشت. برخی دیگر گفته‌اند درگذشت او به سال ۲۰۶ ه.ق بود و عمرش صد و ده سال بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابوعمرو شیبانی}}</ref>
ابوعمرو شیبانی با نام کامل اسحاق بن مرار شیبانی کرمانی از مردم رماده از ناحیه [[کوفه]] بود. او از [[موالیان]] بود که در [[بغداد]]، مقام داشت و چون زمانی مجاور شیبان بود، او را شیبانی خوانند. ابو عمرو یکی از دانشمندان در فنون لغت و نحو بود. او را کثیر السماع و ثقه در حدیث گزارش کرده‌اند. به گفته برخی منابع، وی متهم به [[شراب‌خواری]] بود.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اسحاق بن مرار}}</ref> گفته شده که جماعت بسیاری از او [[حدیث]] فرا گرفته‌اند، از جمله شاگردان او می‌توان به [[احمد بن حنبل]]، [[قاسم بن سلام|ابوعبیده قاسم بن سلام]] و [[یعقوب بن سکیت]] صاحب ''اصلاح المنطق'' اشاره کرد. یعقوب بن سکیت دربارهٔ ابوعمرو گفته است که او صد و هیجده سال عمر کرد و تا روزهای پایانی منجر به مرگش، به دست خویش می‌نوشت. [[ابن‌کامل]] گوید اسحاق بن مرار در سال ۲۱۳ ه‍.ق در همان روز که [[ابوالعتاهیه]] و [[ابراهیم ندیم موصلی]] در بغداد درگذشتند، در بغداد درگذشت. برخی دیگر گفته‌اند درگذشت او به سال ۲۰۶ ه‍.ق بود و عمرش صد و ده سال بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابوعمرو شیبانی}}</ref>


== آثار ==
== آثار ==
از جمله فعالیت‌های او، جمع‌آوری اشعار عرب و حفظ آنان بود. او بیشتر به نوادر و حفظ اراجیز عرب تمایل داشت. پسرش گزارش کرده است که او اشعار هر قبیله را در جلدی جدا تدوین می‌کرد و تعداد جلدهای دیوانی اشعارش، بیش از ۸۵ جلد شد که همگی در [[مسجد کوفه]] نگهداری می‌شد. کتاب‌های متعددی را به ابوعمرو شیبانی نسبت داده‌اند. از جمله آثار او می‌توان به آثار زیر اشاره کرد: ''کتاب الخیل''، ''کتاب اللغات'' معروف به ''جیم'' که به ''کتاب الحروف'' نیز شناخته می‌شود؛ ''کتاب النوادر الکبیر''، ''غریب الحدیث''، ''کتاب النحلة''، ''کتاب الابل'' و ''خلق الانسان.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابوعمرو شیبانی}}</ref>'' برخی منابع کتاب ''الجیم'' را منسوب به [[شمر بن حمدویه هروی|ابوعمرو شمر بن حمدویه هروی]] دانسته‌اند.''<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اسحاق بن مرار}}</ref>''
از جمله فعالیت‌های او، جمع‌آوری اشعار عرب و حفظ آنان بود. او بیشتر به نوادر و حفظ اراجیز عرب تمایل داشت. پسرش گزارش کرده است که او اشعار هر قبیله را در جلدی جدا تدوین می‌کرد و تعداد جلدهای دیوانی اشعارش، بیش از ۸۵ جلد شد که همگی در [[مسجد کوفه]] نگهداری می‌شد. کتاب‌های متعددی را به ابوعمرو شیبانی نسبت داده‌اند. از جمله آثار او می‌توان به آثار زیر اشاره کرد: ''کتاب الخیل''، ''کتاب اللغات'' معروف به ''جیم'' که به ''کتاب الحروف'' نیز شناخته می‌شود؛ ''کتاب النوادر الکبیر''، ''غریب الحدیث''، ''کتاب النحلة''، ''کتاب الابل'' و ''خلق الانسان.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابوعمرو شیبانی}}</ref>'' برخی منابع کتاب ''الجیم'' را منسوب به [[شمر بن حمدویه هروی|ابوعمرو شمر بن حمدویه هروی]] دانسته‌اند.''<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=اسحاق بن مرار}}</ref>''


==پانویس==
== پانویس ==
===ارجاعات===
=== ارجاعات ===
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}}
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}}


===منابع===
=== منابع ===
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابوعمرو شیبانی|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابوعمرو شیبانی|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اسحاق بن مرار|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اسحاق بن مرار|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}


خط ۳۰: خط ۳۰:


[[رده:افراد اموی سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:افراد اموی سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:اهالی بغداد]]
[[رده:اهالی خلافت عباسیان در سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:اهالی خلافت عباسیان در سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:اهالی خلافت عباسیان در سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:اهالی کوفه]]
[[رده:اهالی کوفه]]
خط ۳۵: خط ۳۷:
[[رده:درگذشتگان ۸۲۱ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۲۱ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۲۸ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۲۸ (میلادی)]]
[[رده:راویان حدیث]]
[[رده:زادگان ۱۰۰ (قمری)]]
[[رده:زادگان ۱۰۰ (قمری)]]
[[رده:زادگان ۷۱۸ (میلادی)]]
[[رده:زادگان ۷۱۸ (میلادی)]]
خط ۴۰: خط ۴۳:
[[رده:زبان‌شناسان اهل عراق]]
[[رده:زبان‌شناسان اهل عراق]]
[[رده:شاعران دوره عباسیان]]
[[رده:شاعران دوره عباسیان]]
[[رده:شاعران عرب سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:شاعران عرب سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:شراب‌خواران مسلمان]]
[[رده:عراقی‌های سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:عراقی‌های سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:عراقی‌های سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:عراقی‌های سده ۹ (میلادی)]]
خط ۴۹: خط ۵۵:
[[رده:نویسندگان عربی سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:نویسندگان عربی سده ۸ (میلادی)]]
[[رده:نویسندگان عربی سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:نویسندگان عربی سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:اهالی خلافت عباسیان در سده ۸ (میلادی)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۶

ابوعمرو شیبانی
متولد۷۱۸م/۱۰۰ق
کوفه
وفات۸۲۱م/ ۲۰۶ق
کوفه
حرفهزبان‌شناس، شاعر
آثارکتاب الخیل، کتاب اللغات

ابوعمرو شیبانی با نام کامل اسحاق بن مرار شیبانی که در برخی منابع ابوعمره اسحاق بن مرار کرمانی گزارش شده، از مردم رماده از ناحیه کوفه بود. او از موالیان بود که در بغداد، مقام داشت و چون زمانی مجاور شیبان بود، او را شیبانی خوانند. او از مهم‌ترین نویسندگان زمان خود بود که اشعار عرب را جمع‌آوری می‌کرد.

سرگذشت

ابوعمرو شیبانی با نام کامل اسحاق بن مرار شیبانی کرمانی از مردم رماده از ناحیه کوفه بود. او از موالیان بود که در بغداد، مقام داشت و چون زمانی مجاور شیبان بود، او را شیبانی خوانند. ابو عمرو یکی از دانشمندان در فنون لغت و نحو بود. او را کثیر السماع و ثقه در حدیث گزارش کرده‌اند. به گفته برخی منابع، وی متهم به شراب‌خواری بود.[۱] گفته شده که جماعت بسیاری از او حدیث فرا گرفته‌اند، از جمله شاگردان او می‌توان به احمد بن حنبل، ابوعبیده قاسم بن سلام و یعقوب بن سکیت صاحب اصلاح المنطق اشاره کرد. یعقوب بن سکیت دربارهٔ ابوعمرو گفته است که او صد و هیجده سال عمر کرد و تا روزهای پایانی منجر به مرگش، به دست خویش می‌نوشت. ابن‌کامل گوید اسحاق بن مرار در سال ۲۱۳ ه‍.ق در همان روز که ابوالعتاهیه و ابراهیم ندیم موصلی در بغداد درگذشتند، در بغداد درگذشت. برخی دیگر گفته‌اند درگذشت او به سال ۲۰۶ ه‍.ق بود و عمرش صد و ده سال بوده است.[۲]

آثار

از جمله فعالیت‌های او، جمع‌آوری اشعار عرب و حفظ آنان بود. او بیشتر به نوادر و حفظ اراجیز عرب تمایل داشت. پسرش گزارش کرده است که او اشعار هر قبیله را در جلدی جدا تدوین می‌کرد و تعداد جلدهای دیوانی اشعارش، بیش از ۸۵ جلد شد که همگی در مسجد کوفه نگهداری می‌شد. کتاب‌های متعددی را به ابوعمرو شیبانی نسبت داده‌اند. از جمله آثار او می‌توان به آثار زیر اشاره کرد: کتاب الخیل، کتاب اللغات معروف به جیم که به کتاب الحروف نیز شناخته می‌شود؛ کتاب النوادر الکبیر، غریب الحدیث، کتاب النحلة، کتاب الابل و خلق الانسان.[۳] برخی منابع کتاب الجیم را منسوب به ابوعمرو شمر بن حمدویه هروی دانسته‌اند.[۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوعمرو شیبانی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اسحاق بن مرار». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.