ابن ترکه اصفهانی
صائن الدین علی بن محمد یا صاین‌الدین علی ابن محمد ترکه اصفهانی از عرفای قرن هشتم و نهم هجری و یکی از شارحان (بیان‌کنندگان) عرفان ابن عربی است.
زندگی‌نامه
با عطف توجه شاهرخ میرزا، وی در شهر یزد به مسند قضا منسوب شد. بعد از چندی اطرافیان شاهرخ میرزا، موجبات بدبینی او نسبت به صائن الدین را فراهم کردند. چنان‌که از نوشته‌های صائن الدین بر می‌آید اتهام او عدول از طریقه سنت و جماعت و گرایش به تشیع و تصوف بود که در آثار صائن الدین قراین فراوانی برای اثبات آن وجود دارد.[۱] در پی این اتهام شاهرخ وی را به هرات احضار کرد. علمای هرات جز رکن الدین داود خوافی بعضی از عبارات ابن ترکه را بهانه ای برای تکفیر او قرار دادند.[۲]
صائن الدین در رساله نفثه المصدور اول و رساله اعتقادات که خطاب به شاهرخ تیموری نوشته است، کوشید این اتهامات را از خود دور سازد. در سال (۸۳۰ق) سوء قصدی به جان شاهرخ واقع شد به همین جهت عده زیادی تبعید و شکنجه شدند که ابن ترکه نیز در شمار آنان بود. وی شرح این رنج و پریشانیها را در نفثه المصدور دومبرای بایسنقر میرزا نوشت و مدتی بعد از آن در هرات درگذشت.[۳]
کتاب‌شناسی
|
|
|
پانویس
ارجاعات
- ↑ نجم رازی، رساله عقل و عشق، ۱۲.
- ↑ شوشتری، مجالس المومنین، ۲: ۴۲.
- ↑ مدرس خیابانی، ریحانه الادب، ۲: ۱۶۶.
منابع
- مدرس خیابانی، محمدعلی (۱۳۷۴). ریحانة الادب. تهران: خیام.
- ترکه اصفهانی، صائن الدین (۱۳۵۱). چهارده رساله فارسی. تهران: شریف رضایی.
- رازی، نجم (۱۳۷۵). رساله عقل و عشق. تهران: اهل قلم.
- شوشتری، نورالله (۱۳۶۵). مجالس المومنین. تهران: اسلامیه.