بدون تصویر

عفو (اسماء الحسنی)

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
عفو
رسم‌الخط عربیٱلْعَفُوُّ
معنای فارسیدرگذرنده
اطلاعات جزئی
پراهمیت نزدمسلمانان
کاربردیکی از نام‌های خدا

عفو واژه‌ای عربی به معنای «درگذرنده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون سلیمان بن مهران، ولید بن مسلم، محمد بن عبدالملک صنعانی، بیهقی، ابن‌حجر عسقلانی، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. این عبارت توسط ابوهریره و عبدالعزیز بن حصین به عنوان اسماء الحسنی گزارش نشده است.[۲][۳][۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
  • احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.