بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

عالم (اسماء الحسنی)

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

عالم واژه‌ای عربی به معنای «دانا» است. این کلمه در روایات اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه به عنوان اسم خدا، در قرآن کاربرد ندارد.[۱] این واژه توسط کسانی چون محمد بن عبدالملک صنعانی، ابن‌حجر عسقلانی، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. سلیمان بن مهران، ابوهریره، ولید بن مسلم، بیهقی، عبدالعزیز بن حصین و ابن‌حزم از کسانی هستند که این واژه را به عنوان اسماء الحسنی گزارش نکرده‌اند.[۲][۳][۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
  • احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.