قائم (اسماء الحسنی)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| قائم | |
|---|---|
| رسم‌الخط عربی | ٱلْقَائِمُ |
| معنای فارسی | راستا |
| اطلاعات جزئی | |
| پراهمیت نزد | مسلمانان |
| کاربرد | یکی از نام‌های خدا |
قائم واژه‌ای عربی به معنای «راستا» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون محمد بن عبدالملک صنعانی و ابن‌حجر عسقلانی به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. بیهقی، عبدالعزیز بن حصین، سلیمان بن مهران، ابوهریره، ولید بن مسلم، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل از کسانی هستند که این واژه را به عنوان اسماء الحسنی گزارش نکرده‌اند.[۲][۳][۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۶–۴۸.
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۸۰۵۱.
- ↑ رضوانی، موسوعة الاسماء الحسنی، ۱: ۴۱–۴۲.
- ↑ احمد مختار، اسماءالله الحسنی، ۱۸–۳۷.
منابع
- رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
- احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.