اسم اعظم

اسم اعظم در لغت به معنای بزرگ‌ترین نام و در اصطلاح اسلامی، بزرگ‌ترین نام خدا است که اگر او را با این نام بخوانند، دعاها مستاجب می‌شود. این نام مخفیانه است و هر کسی از آن مطلع نیست. در ادبیات اسلامی نیز بارها از آن سخن به میان آمده و نام‌هایی به عنوان اسم اعظم گزارش شده است. برای نمونه از جعفر صادق امام ششم شیعیان امامیه گزارش شده است که اسم اعظم خداوند در سوره حمد پراکنده است. در روایتی دیگر از محمد آمده است که هر یک از اسماء خدا، اعظم است. در روایتی دیگر از جعفر صادق آمده است که خداوند اسم اعظم خود را به هفتاد و سه حرف قرار داده که بیست و پنج حرف آن را به آدم و بیست و پنج حرف آن را به نوح و هشت حرف آن را به ابراهیم و چهار حرف آن را به موسی و دو حرف آن را به عیسی و به محمد هفتاد و دو حرف آن را عطا شده و یکی را در نزد خود خدا محفوظ است تا بندگان از ضمیرش آگاه نگردند و خود بر ضمایر بندگان آگاه باشد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اسم اعظم». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.