سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== نام == | == نام == | ||
«انعام» تنها نامی است که برای این سوره گفته شده و از همان عصر نزول قرآن به این نام مشهور بوده است. در علت نام‌گذاری سوره گفته شده که از مجموع ۳۲ بار کاربرد کلمه «انعام» در سورههای قرآن، ۶ بار آن در این سوره آمده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۲|ج=}}</ref> | «انعام» تنها نامی است که برای این سوره گفته شده و از همان عصر نزول قرآن به این نام مشهور بوده است. در علت نام‌گذاری سوره گفته شده که از مجموع ۳۲ بار کاربرد کلمه «انعام» در سورههای قرآن، ۶ بار آن در این سوره آمده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۲|ج=}}</ref> | ||
== ساختار و محتوا == | == ساختار و محتوا == | ||
سوره انعام ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و | سوره انعام ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و پنجاه و پنجمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پیش از سوره صافات و پس از سوره حجر نازل شده است. از سورههای جمعی النزول، مشیّعة النزول و سبع طوال محسوب می‌شود که چهارده آیه ناسخ و منسوخ دارد. سوره‌ای مکی است که در یک نوبت و در یکجا بر پیامبر اسلام نازل شده است. اما به گزارش [[فرهنگنامه علوم قرآن]]، به عقیده بعضی از مفسران، محل نزول نه آیه از این سوره در [[مدینه]] بوده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۲|ج=}}</ref> سوره انعام طولانی‌ترین سوره از مجموعه پنج سوره‌ای است که با الحمدللّه (حامدات) آغاز می‌شود و حجم آن برابر با مجموع چهار سوره دیگر است. به گزارش [[دایرة المعارف بزرگ اسلامی]]، سوره انعام، اعلامیه جامع از شریعت اسلام است و این سوره مانند یک خطبه طولانی و مهم دو بخش مقدمه و خاتمه دارد. در مقدمه سوره، به‌طور اختصار، همه اسلام در برابر تمام کفر معرفی می‌گردد و در خاتمه آن، پیامبر اسلام از جانب خداوند مأمور می‌شود که دین اسلام را که همان دین حنیف ابراهیم است؛ به عنوان تنها دین خدا و برنامه زندگی انسان معرفی کند و خود را «اول المسلمین» بخواند. گفتگوهای این سوره بر پایه مباحث اصول عقاید یعنی توحید، نبوت و معاد شکل گرفته و به اعتقاد برخی مفسران، اصول دین و به ویژه توحید محور اصلی کلام و سخن در سوره انعام است.<ref>{{پک|1=لسانی فشارکی |2=۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=انعام}}</ref> از دیگر ویژگی‌های مهم این سوره بیان [[احکام]] [[فقهی]] در مورد استفاده از چهارپایان (انعام) است که شامل حرمت خوردن گوشت [[میته]] و خون، حرمت گوشت ذبح شده بدون ذکر نام [[خداوند]] و [[حکم اضطرار]] می‌شود. از دیگر مباحث مطرح شده در این سوره، [[وحی]]، [[صفات خدا]]، بیان ثواب و عقاب اعمال، داستان [[ابراهیم]] و مناظرات او با [[کافران]] است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۲|ج=}}</ref> | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس||۲}} | |||
=== ارجاعات === | |||
=== منابع === | |||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره انعام|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2782/}} | |||
===ارجاعات=== | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=لسانی فشارکی|نام=محمدعلی|پیوند نویسنده=لسانی فشارکی|ویراستار=|مقاله=انعام|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دانشنامه بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/12293/9/297/}} | ||
===منابع=== | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره انعام|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2782/}} | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=لسانی فشارکی|نام=محمدعلی|پیوند نویسنده=لسانی فشارکی|ویراستار=|مقاله=انعام|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دانشنامه بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/12293/9/297/}} | |||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:سورههای قرآن]] | [[رده:سورههای قرآن]] | ||
[[رده:سورههای مکی قرآن]] | [[رده:سورههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۹
| انعام | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۵۵ | ||||
| جزء | ۷ و ۸ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۶۵ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۳۲۵۰ یا ۳۸۵۰ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۲۲۴۰ یا ۱۲۲۵۴ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره انعام ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و پنجاه و پنجمین سوره از نظر ترتیب نزول مشهور است که پیش از سوره صافات و پس از سوره حجر نازل شده است. تعداد آیات این سوره در نزد کوفیان ۱۶۵، بصریان و شامیان ۱۶۶ و حجازیان ۱۶۷ آیه است و ۳۸۵۰ یا ۳۲۵۰ کلمه و ۱۲۲۵۴ یا ۱۲۲۴۰ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سورههای مکی قرآن است که یکجا و یک بار در مکه نازل شده است. «انعام» تنها نامی است که برای این سوره گفته شده و از همان عصر نزول قرآن به این نام مشهور بوده است. در علت نام‌گذاری سوره گفته شده که از مجموع ۳۲ بار کاربرد کلمه «انعام» در سورههای قرآن، ۶ بار آن در این سوره آمده است. از ویژگی‌های این سوره بیان احکام فقهی در مورد استفاده از چهارپایان است که شامل حرمت خوردن گوشت میته و خون، حرمت گوشت ذبح شده بدون ذکر نام خداوند و حکم اضطرار می‌شود. از دیگر مباحث مطرح شده در این سوره، توحید و صفات خدا، وحی و نبوت، معاد و بیان ثواب و عقاب اعمال، داستان ابراهیم و مناظرات او با کافران است.[۱][۲]
نام
«انعام» تنها نامی است که برای این سوره گفته شده و از همان عصر نزول قرآن به این نام مشهور بوده است. در علت نام‌گذاری سوره گفته شده که از مجموع ۳۲ بار کاربرد کلمه «انعام» در سورههای قرآن، ۶ بار آن در این سوره آمده است.[۳]
ساختار و محتوا
سوره انعام ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و پنجاه و پنجمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پیش از سوره صافات و پس از سوره حجر نازل شده است. از سورههای جمعی النزول، مشیّعة النزول و سبع طوال محسوب می‌شود که چهارده آیه ناسخ و منسوخ دارد. سوره‌ای مکی است که در یک نوبت و در یکجا بر پیامبر اسلام نازل شده است. اما به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، به عقیده بعضی از مفسران، محل نزول نه آیه از این سوره در مدینه بوده است.[۴] سوره انعام طولانی‌ترین سوره از مجموعه پنج سوره‌ای است که با الحمدللّه (حامدات) آغاز می‌شود و حجم آن برابر با مجموع چهار سوره دیگر است. به گزارش دایرة المعارف بزرگ اسلامی، سوره انعام، اعلامیه جامع از شریعت اسلام است و این سوره مانند یک خطبه طولانی و مهم دو بخش مقدمه و خاتمه دارد. در مقدمه سوره، به‌طور اختصار، همه اسلام در برابر تمام کفر معرفی می‌گردد و در خاتمه آن، پیامبر اسلام از جانب خداوند مأمور می‌شود که دین اسلام را که همان دین حنیف ابراهیم است؛ به عنوان تنها دین خدا و برنامه زندگی انسان معرفی کند و خود را «اول المسلمین» بخواند. گفتگوهای این سوره بر پایه مباحث اصول عقاید یعنی توحید، نبوت و معاد شکل گرفته و به اعتقاد برخی مفسران، اصول دین و به ویژه توحید محور اصلی کلام و سخن در سوره انعام است.[۵] از دیگر ویژگی‌های مهم این سوره بیان احکام فقهی در مورد استفاده از چهارپایان (انعام) است که شامل حرمت خوردن گوشت میته و خون، حرمت گوشت ذبح شده بدون ذکر نام خداوند و حکم اضطرار می‌شود. از دیگر مباحث مطرح شده در این سوره، وحی، صفات خدا، بیان ثواب و عقاب اعمال، داستان ابراهیم و مناظرات او با کافران است.[۶]
پانویس
ارجاعات
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره انعام». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- لسانی فشارکی، محمدعلی (۱۳۸۸). «انعام». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.