بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
آخِرة، مؤنث آخر: پسین، بازپسین، در مقابل اولی یا دنیا: زیستگاه یا سرای نخستین یا نزدیکترین. در اصطلاح ادیان آسمانی: جهان ابدی که برای هر کسی پس از مرگش آغاز می‌شود و هر کس در آنجا به پیامد کردار خویش دست می‌یابد. آخرة از این جهت در لسان شرع مؤنث به کار رفته که صفت حیاة یا نشأة یا دار آمده است. این واژه حدود ۱۱۶ بار در قرآن کریم ذکر شده، که در بعضی آیات به عنوان ستایش از مؤمنان به آن و در برخی به عنوان نکوهش از منکران آن آمده، و در بخشی از آنها وصف آن جهان شده که آنجا سرای جاویدان و محل زندگی حقیقی؛ لهی الحیوان است. در این کتاب عزیز، ایمان به آخرت یکی از سه اصل اعتقادی و یکی از سه رکن اساسی دین مقدس اسلام توحید، نبوت، معاد معرفی شده. چه عامّه فرق اسلا می، ایمان به آخرت را از ضروریات عقاید می‌دانند و منکر آن را خارج از اسلام به‌شمار می‌آورند. جهان آخرت حسب آیات قرآن و دیگر کتب آسمانی جهان ابدی است: مرگ و فنائی در کار نیست لهی الحیوان وضعیت زندگی هر کسی به کردار و پندار وی در این عالم بستگی دارد: آسایش و رنج، خوشی و ناخوشی در آنجا مراحل گوناگون دارد چنان‌که نیکی و بدی اشخاص و اعمال متفاوت است، بهشتیان به بهترین لذت که توصیف وحتی تصورش برای ما در این عالم میسّر نیست دست می‌یابند، (فیها ما تشتهیه الانفس وتلذ الاعین؛)در بهشت است آنچه که دلها بدان میل کند ودیدگان از آن لذت برند. و به قول بزرگان: آنچه یک مؤمن به خدا در آخرت بدان نائل می‌گردد در چهار چیز خلاصه می‌شود: بقاء بلا فناء، وغنی بلا فقر، وعز بلا ذل، وعلم بلا جهل. (مجمع البحرین ذیل کلمه فلح) بهترین توصیف بهشت را از قرآن بشنویم که از آن تعبیر می‌کند به دارالسلام: سرای سلامت، سلامت مطلق هر نعمتی و هر لذتی و هر خوشی و شادی را شامل می‌شود (به واژه بهشت رجوع شود). دوزخیان به سختترین عذاب گرفتار می‌شوند: (کلما نَضِجَت جلودهم بدلناهم جلودا غیرها) (به واژه دوزخ رجوع شود).
'''آخرت''' (به عربی: آخِرة) یا '''جهان آخرت''' یک واژه عربی و [[قرآن|قرآنی]] است که موضوع [[معاد]] و '''جهان پس از مرگ''' در باور [[مسلمان|مسلمانان]] اشاره دارد. باور به آخرت که با موضوع [[معاد]] در منابع اسلامی شناخته می‌شود، یکی از [[اصول دین]] [[اسلام]] شناخته می‌شود که به باور بیشتر [[فرقه‌های اسلامی]]، منکر آخرت، منکر اسلام خواهد بود. این واژه بارها در قرآن مورد استفاده قرار گرفته و روایات بسیاری با موضوع آن در منابع اسلامی گزارش شده است.


بخشی از آیات مربوط به آخرت
== در لغت و اصطلاح ==
(یبیّن الله لکم الآیات لعلکم تتفکرون فی الدنیا والآخرة؛) خداوند آیات و نشانه‌های خویش را برایتان آشکار می‌سازد باشد که در دنیا و آخرت (و حقیقت این دو جهان) بیندیشید (بقرة: ۲۲۰). (قل متاع الدنیا قلیل والآخرة خیر لمن اتقی؛) بگو (ای محمد) خوشی. (و کامرانی در این جهان اندک و کوتاه مدت است و جهان آخرت بهترین و شایستهترین است برای خدای ترسان (نساء: ۷۷ (تریدون عرض الدنیا والله یرید الآخرة؛)شما به کوته نظری کالای ناچیز دنیا را می‌خواهید اما خداوند نعیم و کامرانی جاوید آخرت را برای شما می‌خواهد (انفال: ۶۷). (ارضیتم بالحیاة الدنیا عن الآخرة؛)آیا به زندگی موقت ناچیز دنیا دل خوش کرده و زندگی جاوید آخرت را از دست می‌دهید ؟! (توبهٔ: ۳۸). (وفرحوا بالحیاة الدنیا وما الحیاة الدنیا فی الآخرة الا متاع؛) اینها به زندگی دنیا دلشادند، در حالی که زندگی دنیا نزد زندگی آخرت، اندک کالائی بیش نیست (رعد: ۲۶). (یعلمون ظاهراً من الحیاة الدنیا وهم عن الآخرة هم غافلون؛) این دلباختگان به دنیا جز ظاهری از زندگی دنیا را ن می‌دانند، با این حال به متاعی ناچیز اکتفا کرده و از زندگی جاویدان آخرت غافلند (روم: ۷). (یا قوم انما هذه الحیاة الدنیا متاع والآخرة هی دار القرار؛) مؤمن آل فرعون خطاب به مردم زمان خود گفت: ای مردم این زندگی دنیا کالائی حقیر و بیمقدار بیش نیست، و آخرت است که سرای زندگی دائم است. ((غافر: ۳۹
واژه آخرت، که از ریشه عربی آخرة گرفته شده است، مؤنث کلمه آخر به معنای پسین و بازپسین است. این واژه در لغت عرب، در مقابل اولی یا [[دنیا]] به معنای زیستگاه یا سرای نخستین یا نزدیکترین به کار رفته است. گفته شده است که آخرة از این جهت در لسان مؤنث به کار رفته که صفت حیاة یا نشأة یا دار، در آن نهفته است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=آخرت}}</ref>


بخشی از روایات مربوط به آخرت
در اصطلاح [[ادیان آسمانی]]، جهان ابدی که برای هر کسی پس از [[مرگ|مرگش]] آغاز می‌شود و هر کس در آنجا به پیامد کردار خویش دست می‌یابد، آخرت گفته شده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=آخرت}}</ref>
روایات در این باره بیش از حد و حصر است که جهت رعایت اختصار، شماری از آنها را که در حوصله این کتاب است تذکار می‌دهیم. از ابوسعید خدری روایت شده که گفت: هنگا می که پیغمبر (ص) از جنگ اُحُد بازگشته بود و مردمان گرداگرد وجود مقدسش فراهم آمده بودند آن حضرت در حالی که به طلحه تکیه زده بود خطاب به مردم نمود و فرمود: ای مردم! به آن اعمال روی آورید و توجه خویش را به آن کارها معطوف دارید که خداوند شما را به انجام آنها مکلف ساخته، وبه عمل به آنها موظف نموده، وآن کارهای مربوط به جهان آخرت شما است، به کارهائی بپردازید که موجب آسایش شما وآبادانی خانه شما در آن جهان باشد، به دنیائی که خداوند روزی شما را در آن ضمانت کرده و به عهده گرفته این قدر دل مبندید و اعضاء و جوارحی را که از نعمتهای خداوند تغذیه شده در راه معصیت او به کار مگیرید، و همّ و غمّ خویش را در دستیابی مغفرت و آمرزش خداوند مصروف دارید و همت خود را در نزدیک شدن هر چه بیشتر به طاعت و بندگی حضرتش به کار بندید؛ این را بدانید که هر آن کس دنیای خود را بر آخرتش مقدم بدارد سهم آخرت خویش را از دست می‌دهد و به دنیا هم بیش از آنچه که برایش مقدّر و مقرّر بوده دست ن می‌یابد، و هر که آخرت خود را بر دنیایش مقدم بدارد نصیب دنیائیش را از دست نخواهد داد. و فرمود: چگونه به وظائف آخرتیش عمل می‌کند آنکس که همچنان دلش به دنیا بسته است و شهوتش از دنیا پایان نیافته ؟! بسی در شگفتم از آن کس که سرای جاوید آخرت را باور کرده و در عین حال تمام تلاش خویش را برای سرای فانی به کار می‌گیرد. در حدیث آمده که روزی رسول خدا (ص) از کنار دیوانهای می‌گذشت، فرمود: این را چه شده است؟ گفتند: دیوانه است. فرمود: این بیمار است و مبتلی، دیوانه حقیقی کسی است که دنیا را بر آخرت برگزیده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=آخرت}}</ref>
 
== آخرت در قرآن ==
این واژه حدود ۱۱۶ بار در [[قرآن]] ذکر شده که در بعضی [[آیه|آیات]] به عنوان ستایش از [[مؤمن|مؤمنان]] به آن و در برخی به عنوان نکوهش از منکران آن آمده است. در بعضی از آیات قرآن از کلمه آخرت برای وصف جهان پس از [[مرگ]] به عنوان سرای جاویدان و محل زندگی حقیقی بشر، یاد شده است. از آخرت در آیاتی چون آیه [[آیه ۲۲۰ سوره بقره|۲۲۰ بقره]]، [[آیه ۷۷ سوره نساء|۷۷ نساء]]، [[آیه ۳۹ سوره غافر|۳۹ غافر]]، [[آیه ۷ سوره روم|۷ روم]] و [[آیه ۳۸ سوره توبه|۳۸ توبه]] اشاره شده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=آخرت}}</ref>
 
بر اساس آموزه‌های قرآنی، ایمان به آخرت یکی از سه اصل اعتقادی و یکی از سه رکن اساسی دین اسلام در کنار [[توحید]] و [[نبوت]] است و با عبارت [[معاد]]، شناخته می‌شود. بر اساس گزارش‌ها، بیشتر فرقه‌های اسلامی، انکار آخرت را خروج از [[اسلام]] تلقی می‌کنند. جهان آخرت، در آیات قرآن به عنوان جهانی ابدی توصیف شده که پس از مرگ در دنیا آغاز می‌شود. بر اساس این آموزه‌ها، [[مرگ]] پایان زندگانی نیست و کیفیت زندگی هر شخص در آخرت، به نوع عملکرد و کیفیت زندگانی او در دنیا بستگی دارد. آموزه‌های قرآنی تأکید دارند که آسایش و رنج، خوشی و ناخوشی در آخرت مراحل گوناگون دارد. گفته شده است که مؤمنان در آخرت، به چهار ویژگی خواهند رسید: «بقاء بلا فناء، غنی بلا فقر، عز بلا ذل، و علم بلا جهل».<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=آخرت}}</ref>
 
== آخرت در روایات ==
علاوه بر آیات متعدد در موضوع آخرت، [[حدیث|احادیث]] بسیاری نیز در منابع روایی اسلامی دربارهٔ آخرت وجود دارد. تعداد روایات در این موضوع را بی حد و حصر گزارش کرده‌اند. بیم از آخرت و دعوت مؤمنان به توجه به اعمال و وعده به [[کافران]] برای عذاب در آخرت، از جمله مهم‌ترین پیام‌های روایات در موضوع آخرت است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=آخرت}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۱۴: خط ۲۱:
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=آخرت|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=آخرت|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}


{{روز رستاخیز}}
{{موضوعات اسلام}}
{{موضوعات اسلام}}
{{شیعه-افقی}}
{{شیعه-افقی}}
خط ۱۹: خط ۲۷:


[[رده:آخرالزمان در اسلام]]
[[رده:آخرالزمان در اسلام]]
[[رده:اصول دین اسلام]]
[[رده:اصطلاحات اسلامی]]
[[رده:اصطلاحات اسلامی]]
[[رده:پس از مرگ]]
[[رده:پس از مرگ]]
[[رده:واژه‌ها و عبارت‌های قرآنی]]
[[رده:اصطلاحات قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۳

آخرت (به عربی: آخِرة) یا جهان آخرت یک واژه عربی و قرآنی است که موضوع معاد و جهان پس از مرگ در باور مسلمانان اشاره دارد. باور به آخرت که با موضوع معاد در منابع اسلامی شناخته می‌شود، یکی از اصول دین اسلام شناخته می‌شود که به باور بیشتر فرقه‌های اسلامی، منکر آخرت، منکر اسلام خواهد بود. این واژه بارها در قرآن مورد استفاده قرار گرفته و روایات بسیاری با موضوع آن در منابع اسلامی گزارش شده است.

در لغت و اصطلاح

واژه آخرت، که از ریشه عربی آخرة گرفته شده است، مؤنث کلمه آخر به معنای پسین و بازپسین است. این واژه در لغت عرب، در مقابل اولی یا دنیا به معنای زیستگاه یا سرای نخستین یا نزدیکترین به کار رفته است. گفته شده است که آخرة از این جهت در لسان مؤنث به کار رفته که صفت حیاة یا نشأة یا دار، در آن نهفته است.[۱]

در اصطلاح ادیان آسمانی، جهان ابدی که برای هر کسی پس از مرگش آغاز می‌شود و هر کس در آنجا به پیامد کردار خویش دست می‌یابد، آخرت گفته شده است.[۲]

آخرت در قرآن

این واژه حدود ۱۱۶ بار در قرآن ذکر شده که در بعضی آیات به عنوان ستایش از مؤمنان به آن و در برخی به عنوان نکوهش از منکران آن آمده است. در بعضی از آیات قرآن از کلمه آخرت برای وصف جهان پس از مرگ به عنوان سرای جاویدان و محل زندگی حقیقی بشر، یاد شده است. از آخرت در آیاتی چون آیه ۲۲۰ بقره، ۷۷ نساء، ۳۹ غافر، ۷ روم و ۳۸ توبه اشاره شده است.[۳]

بر اساس آموزه‌های قرآنی، ایمان به آخرت یکی از سه اصل اعتقادی و یکی از سه رکن اساسی دین اسلام در کنار توحید و نبوت است و با عبارت معاد، شناخته می‌شود. بر اساس گزارش‌ها، بیشتر فرقه‌های اسلامی، انکار آخرت را خروج از اسلام تلقی می‌کنند. جهان آخرت، در آیات قرآن به عنوان جهانی ابدی توصیف شده که پس از مرگ در دنیا آغاز می‌شود. بر اساس این آموزه‌ها، مرگ پایان زندگانی نیست و کیفیت زندگی هر شخص در آخرت، به نوع عملکرد و کیفیت زندگانی او در دنیا بستگی دارد. آموزه‌های قرآنی تأکید دارند که آسایش و رنج، خوشی و ناخوشی در آخرت مراحل گوناگون دارد. گفته شده است که مؤمنان در آخرت، به چهار ویژگی خواهند رسید: «بقاء بلا فناء، غنی بلا فقر، عز بلا ذل، و علم بلا جهل».[۴]

آخرت در روایات

علاوه بر آیات متعدد در موضوع آخرت، احادیث بسیاری نیز در منابع روایی اسلامی دربارهٔ آخرت وجود دارد. تعداد روایات در این موضوع را بی حد و حصر گزارش کرده‌اند. بیم از آخرت و دعوت مؤمنان به توجه به اعمال و وعده به کافران برای عذاب در آخرت، از جمله مهم‌ترین پیام‌های روایات در موضوع آخرت است.[۵]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آخرت». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.