اسلام‌گرایی: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:اسلام‌گرایی (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اسلام‌گرایی'''، جنبشی در [[جهان اسلام|جوامع اسلامی]] است که با توجه به اصول خود همچون [[بیداری اسلامی]]، به دنبال اهداف سیاسی هستند. اسلام‌گرایان از روش‌های صلح‌جویانه و ستیزه‌جویانه برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند. جیلیان شودلر گزارش می‌کند که اسلام‌گرایی یک اندیشه واحد نیست. او بر این باور است که این جنبش در واکنش به پدیده‌های تاریخی همچون استعمار، مهاجرت، پیدایش دولت‌های ملی، سرکوب کارگران، سلطه‌های سیاسی و اقتصادی غرب شکل گرفته است. او اسلام‌گرایان را به دو دسته تند و میانه‌رو تقسیم می‌کند که گروه اول به دنبال انقلابی اسلامی برای به سر کار آوردن دولتی اسلامی هستند و گروه دوم خواهان آن هستند که در چارچوب دولت موجود، اهداف سیاسیشان برآورده شود.<ref>{{پک|گرگوریان|۱۳۸۶|ک=اسلام|ص=۸۶}}</ref> به عقیده [[گیلز کپل]]، اسلام‌گرایی از اواسط قرن ۲۰ تا اواخر آن شکل گرفته است و سه دسته، روشن‌فکران خواهان حکومت دینی، متخصصان متدین طبقه متوسط و جوانان معترض به رژیم‌های سکولار به شکل‌گیری آن کمک کردند.<ref>{{پک|گرگوریان|۱۳۸۶|ک=اسلام|ص=۹۵}}</ref> | {{نوار کناری اسلام}} | ||
'''اسلام‌گرایی'''، جنبشی در [[جهان اسلام|جوامع اسلامی]] است که با توجه به اصول خود همچون [[بیداری اسلامی]]، به دنبال اهداف سیاسی هستند. | |||
== در اصطلاح == | |||
اسلام‌گرایی، جنبشی در [[جهان اسلام|جوامع اسلامی]] است که با توجه به اصول خود همچون [[بیداری اسلامی]]، به دنبال اهداف سیاسی هستند. اسلام‌گرایان از روش‌های صلح‌جویانه و ستیزه‌جویانه برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند. جیلیان شودلر گزارش می‌کند که اسلام‌گرایی یک اندیشه واحد نیست. او بر این باور است که این جنبش در واکنش به پدیده‌های تاریخی همچون استعمار، مهاجرت، پیدایش دولت‌های ملی، سرکوب کارگران، سلطه‌های سیاسی و اقتصادی غرب شکل گرفته است. او اسلام‌گرایان را به دو دسته تند و میانه‌رو تقسیم می‌کند که گروه اول به دنبال انقلابی اسلامی برای به سر کار آوردن دولتی اسلامی هستند و گروه دوم خواهان آن هستند که در چارچوب دولت موجود، اهداف سیاسیشان برآورده شود.<ref>{{پک|گرگوریان|۱۳۸۶|ک=اسلام|ص=۸۶}}</ref> به عقیده [[گیلز کپل]]، اسلام‌گرایی از اواسط قرن ۲۰ تا اواخر آن شکل گرفته است و سه دسته، روشن‌فکران خواهان حکومت دینی، متخصصان متدین طبقه متوسط و جوانان معترض به رژیم‌های سکولار به شکل‌گیری آن کمک کردند.<ref>{{پک|گرگوریان|۱۳۸۶|ک=اسلام|ص=۹۵}}</ref> | |||
== بیداری اسلامی == | == بیداری اسلامی == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۹: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
*{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گرگوریان|نام=وارتان|عنوان=اسلام، قطعه‌قطعه، نه یک‌پارچه|سال=۱۳۸۶|مکان=قم|ناشر=مرکز پژوهش‌های اسلامی|کوشش=حمید بخشنده و محمد محقق|شابک=978-964-514-090-6|پیوند=https://www.ghbook.ir/index.php?option=com_dbook&task=viewbook&book_id=13504&Itemid=&lang=fa}} | *{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گرگوریان|نام=وارتان|عنوان=اسلام، قطعه‌قطعه، نه یک‌پارچه|سال=۱۳۸۶|مکان=قم|ناشر=مرکز پژوهش‌های اسلامی|کوشش=حمید بخشنده و محمد محقق|شابک=978-964-514-090-6|پیوند=https://www.ghbook.ir/index.php?option=com_dbook&task=viewbook&book_id=13504&Itemid=&lang=fa}} | ||
{{موضوعات اسلام}} | |||
{{ایدئولوژی سیاسی}} | |||
{{جهان‌بینی}} | |||
{{داعش}} | |||
{{دین و سیاست}} | |||
{{طالبان}} | |||
{{طیف سیاسی}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:اسلام‌گرایی]] | [[رده:اسلام‌گرایی| ]] | ||
[[رده:آزار توسط مسلمانان]] | |||
[[رده:احزاب سیاسی اسلامی]] | |||
[[رده:جنبش وهابیت]] | |||
[[رده:سرکوب سیاسی]] | |||
[[رده:سیاست‌های راست تندرو]] | |||
[[رده:مناقشه‌های مربوط به اسلام]] | |||
[[رده:واژگان سیاسی نوین]] | |||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۷
| بخشی از سلسله مقالات درمورد اسلام‌گرایی |
|---|
 درگاه اسلام |
اسلام‌گرایی، جنبشی در جوامع اسلامی است که با توجه به اصول خود همچون بیداری اسلامی، به دنبال اهداف سیاسی هستند.
در اصطلاح
اسلام‌گرایی، جنبشی در جوامع اسلامی است که با توجه به اصول خود همچون بیداری اسلامی، به دنبال اهداف سیاسی هستند. اسلام‌گرایان از روش‌های صلح‌جویانه و ستیزه‌جویانه برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کنند. جیلیان شودلر گزارش می‌کند که اسلام‌گرایی یک اندیشه واحد نیست. او بر این باور است که این جنبش در واکنش به پدیده‌های تاریخی همچون استعمار، مهاجرت، پیدایش دولت‌های ملی، سرکوب کارگران، سلطه‌های سیاسی و اقتصادی غرب شکل گرفته است. او اسلام‌گرایان را به دو دسته تند و میانه‌رو تقسیم می‌کند که گروه اول به دنبال انقلابی اسلامی برای به سر کار آوردن دولتی اسلامی هستند و گروه دوم خواهان آن هستند که در چارچوب دولت موجود، اهداف سیاسیشان برآورده شود.[۱] به عقیده گیلز کپل، اسلام‌گرایی از اواسط قرن ۲۰ تا اواخر آن شکل گرفته است و سه دسته، روشن‌فکران خواهان حکومت دینی، متخصصان متدین طبقه متوسط و جوانان معترض به رژیم‌های سکولار به شکل‌گیری آن کمک کردند.[۲]
بیداری اسلامی
اولین جنبشی که با عنوان بیداری اسلامی شکل گرفت، مربوط به قرن نوزدهم بود که در مقابل مبارزه با استعمار اروپایی‌ها بر حکومت‌های مسلمان شکل گرفت. عالمان دینی از این بیداری دینی استفاده می‌کردند تا بسیج عمومی علیه استعمارستیزی ایجاد کنند.[۳]
گروه‌های اسلام‌گرا
اخوان المسلمین از گروه‌های اسلامگرای مصری هستند که توسط حسن البنا در سال ۱۹۲۸ میلادی تأسیس شد. شعار این گروه، چنین عنوان شده است: «طبیعت اسلام آن است که حاکم باشد، نه اینکه زیر سلطه باشد، تا احکام آن در همه ملل به اجرا درآید و قدرت آن در سراسر زمین گسترش یابد.» این گروه به عنوان یک حزب سیاسی در سال ۱۹۵۴ در مصر ممنوع اعلام شد و رهبران آن دستگیر شدند. این گروه هرگونه فعالیت با گروه‌های تروریستی و اقدامات ترورسیم را رد می‌کند. اقدامات این گروه موجب شکل‌گیری حماس و جهاد اسلامی شد. طالبان دیگر گروه اسلام‌گراست که مدتی بر افغانستان حاکم شد و توسط برخی کشورهای اسلامی به رسمیت شناخته شد. این گروه پس از حملات ۱۱ سپتامبر به عنوان یک گروه افراطی ترد شدند. نهضت العلما و گروه محمدیه از گروه‌های اسلامگرای اندونزی هستند که در مجموع ۶۰ تا ۸۰ میلیون عضو دارند. جنبشی که روح‌الله خمینی در ایران نیز به راه‌انداخت، از جنبش‌های اسلام‌گرا به‌شمار می‌آید که علاوه بر موفقیت در ایران، اقدام به صدور آن به دیگر کشورها نیز صورت گرفت. عربستان که از نشر الگوی شیعی در جوامع مسلمان، بیمناک بود، الگوی خویش یعنی وهابیت سکولار را در مقابل جنبش خمینی، به جهان اسلام ابلاغ کرد. این دو جریان اسلام‌گرا همواره در تقابل هم بودند و این تقابل خود دلیلی بر زنده ماندشان تا کنون شد.[۴]
تروریسم اسلامی
تروریسم اسلامی، یا تروریسم اسلام‌گرا، از تهدیدهای جهان به‌شمار می‌آید. به عقیده کپل، این تندروها، سرانجام بدون حمایت مردم از بین خواهند رفت. تروریسم اسلامی، با استفاده از یک سلاح ایدئولوژیک، قصد دارد با توسل به زور و خشونت، به اهداف خود که «آزادی ملی» توصیف شده است استفاده می‌کند. از شیوه‌های عملیاتی این گروه‌ها، می‌توان به حملات انتحاری با نام «عملیات شهادت‌طلبانه» اشاره کرد.[۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ گرگوریان، اسلام، ۸۶.
- ↑ گرگوریان، اسلام، ۹۵.
- ↑ گرگوریان، اسلام، ۵۵.
- ↑ گرگوریان، اسلام، ۹۰–۹۵.
- ↑ گرگوریان، اسلام، ۹۶–۱۰۱.
منابع
- گرگوریان، وارتان (۱۳۸۶). اسلام، قطعه‌قطعه، نه یک‌پارچه. به کوشش حمید بخشنده و محمد محقق. قم: مرکز پژوهش‌های اسلامی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۱۴-۰۹۰-۶.
| رهبری |  | |
|---|---|---|
| دولت | ||
| حقوق بشر/نقض | ||
| نظامی | ||
| درگیری‌ها |
| |
| رویدادها | ||
| موضوعات مرتبط | ||