بدون تصویر

حکیم (اسماء الحسنی)

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۴ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات اصطلاح قرآنی |نام=حکیم |رسم‌الخط عربی=ٱلْحَکِیمُ |معنای فارسی=درست کار |پراهمیت نزد=مسلمانان |کاربرد=یکی از نام‌های خدا }} '''حکیم ''' واژه‌ای عربی به معنای «درست کار» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
حکیم
رسم‌الخط عربیٱلْحَکِیمُ
معنای فارسیدرست کار
اطلاعات جزئی
پراهمیت نزدمسلمانان
کاربردیکی از نام‌های خدا

حکیم واژه‌ای عربی به معنای «درست کار» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون سلیمان بن مهران، ابوهریره، ولید بن مسلم، بیهقی، عبدالعزیز بن حصین، ابن‌حجر عسقلانی، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. از این میان محمد بن عبدالملک صنعانی این نام را جزء اسماء الحسنی گزارش نکرده است.[۲][۳][۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
  • احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.