بدون تصویر

شاکر

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۱ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات اصطلاح قرآنی |نام=شاکر |رسم‌الخط عربی=ٱلشَاکِرً |معنای فارسی=سپاس‌گزار |پراهمیت نزد=مسلمانان |کاربرد=یکی از نام‌های خدا }} '''شاکر''' واژه‌ای عربی به معنای «سپاس‌گزار» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
شاکر
رسم‌الخط عربیٱلشَاکِرً
معنای فارسیسپاس‌گزار
اطلاعات جزئی
پراهمیت نزدمسلمانان
کاربردیکی از نام‌های خدا

شاکر واژه‌ای عربی به معنای «سپاس‌گزار» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون بیهقی، عبدالعزیز بن حصین، ابن‌حجر عسقلانی، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. سلیمان بن مهران، ابوهریره، ولید بن مسلم و محمد بن عبدالملک صنعانی از جمله راویانی هستند که این اسم را از اسماء الحسنی گزارش نکرده‌اند.[۲][۳][۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
  • احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.