فالق الاصباح
| فالق الاصباح | |
|---|---|
| رسم‌الخط عربی | فَالِقُ الإِصْبَاحِ |
| معنای فارسی | شکافنده صبح |
| اطلاعات جزئی | |
| پراهمیت نزد | مسلمانان |
| کاربرد | یکی از نام‌های خدا |
فالق الاصباح واژه‌ای عربی به معنای «شکافنده صبح» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه به صورت مفرد به شکل «فالق» توسط کسانی چون سلیمان بن مهران، بیهقی و ابن‌حجر عسقلانی به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. در این میان اما ابوهریره، ولید بن مسلم، محمد بن عبدالملک صنعانی، عبدالعزیز بن حصین، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل این واژه را به صورت مفردش هم، به عنوان اسماء الحسنی گزارش نکرده‌اند.[۲][۳][۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۶–۴۸.
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۸۰۵۱.
- ↑ رضوانی، موسوعة الاسماء الحسنی، ۱: ۴۱–۴۲.
- ↑ احمد مختار، اسماءالله الحسنی، ۱۸–۳۷.
منابع
- رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
- احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.