بدون تصویر

مذل

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۴ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات اصطلاح قرآنی |نام=مذل |رسم‌الخط عربی=ٱلْمُذِلُّ |معنای فارسی=خوار کننده |پراهمیت نزد=مسلمانان |کاربرد=یکی از نام‌های خدا }} '''مذل''' واژه‌ای عربی به معنای «خوار کننده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی ا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مذل
رسم‌الخط عربیٱلْمُذِلُّ
معنای فارسیخوار کننده
اطلاعات جزئی
پراهمیت نزدمسلمانان
کاربردیکی از نام‌های خدا

مذل واژه‌ای عربی به معنای «خوار کننده» است. این کلمه در فرهنگ اسلامی، یکی از نام‌های خدا است که به اسماء الحسنی مشهور است. این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۱] این واژه توسط کسانی چون ابوهریره، ولید بن مسلم، محمد بن عبدالملک صنعانی و بیهقی به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است. سلیمان بن مهران، عبدالعزیز بن حصین، ابن‌حجر عسقلانی، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل از کسانی هستند که این واژه را به عنوان اسماء الحسنی گزارش نکرده‌اند.[۲][۳][۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
  • احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.