آیه ۷ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره فجر''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷ سوره فجر''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به «شهر ارم» که شهری بزرگ و باشکوه و محل زندگی «[[عاد|قوم عاد]]» بوده است؛ اشاره دارد. واژه «عماد» به‌کار رفته در آیه؛ در لغت و [[زبان عربی]] به معنای ساختمان‌ها و کاخ‌های بزرگ و عظیم و ستون‌های بلند و مستحکم آنها گفته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه به «شهر ارم» که شهری بزرگ و باشکوه و محل زندگی «قوم عاد» بوده است؛ اشاره دارد. دربارهٔ اینکه «ارم» نام قبیله‌ای بوده است یا نام شهری، درمیان [[مفسران]] اختلاف نظر وجود دارد. به گفته [[زمخشری]]، چون «قوم عاد» از نسل «ارم» از فرزندان «[[نوح]]» پیامبر بودند؛ لذا به قبیله عاد، «ارم» گفته می‌شود. برخی نیز معتقدند که «ارم» نام شهر محل سکونت «قوم عاد» در زمان «[[هود]]» بوده است. به عقیده مکارم، با توجه به آیه تفسیر دوم صحیح‌تر به‌نظر می‌رسد. واژه «عماد» به‌کار رفته در آیه؛ در لغت و زبان عربی به معنای ساختمان‌ها و کاخ‌های بزرگ و عظیم و ستون‌های بلند و مستحکم آنها گفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۵۱–۴۵۲|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره فجر هفتمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به «شهر ارم» که شهری بزرگ و باشکوه و محل زندگی «قوم عاد» بوده است؛ اشاره دارد. واژه «عماد» به‌کار رفته در آیه؛ در لغت و زبان عربی به معنای ساختمان‌ها و کاخ‌های بزرگ و عظیم و ستون‌های بلند و مستحکم آنها گفته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«قوم ارم که صاحب قامت‌های بلند و ستون مانند بودند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که ارم ستون‌دار داشت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه به «شهر ارم» که شهری بزرگ و باشکوه و محل زندگی «قوم عاد» بوده است؛ اشاره دارد. دربارهٔ اینکه «ارم» نام قبیله‌ای بوده است یا نام شهری، درمیان مفسران اختلاف نظر وجود دارد. به گفته زمخشری، چون «قوم عاد» از نسل «ارم» از فرزندان «نوح» پیامبر بودند؛ لذا به قبیله عاد، «ارم» گفته می‌شود. برخی نیز معتقدند که «ارم» نام شهر محل سکونت «قوم عاد» در زمان «هود» بوده است. به عقیده مکارم، با توجه به آیه تفسیر دوم صحیح‌تر به‌نظر می‌رسد. واژه «عماد» به‌کار رفته در آیه؛ در لغت و زبان عربی به معنای ساختمان‌ها و کاخ‌های بزرگ و عظیم و ستون‌های بلند و مستحکم آنها گفته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۵۱–۴۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فجر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
