عباس‌اصغر بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
منابعی چون ''[[ناسخ التواریخ]]'' و ''[[مقتل مقرم]]''، از عباس‌اصغر یاد کرده‌اند که دیگر [[فرزندان علی بن ابیطالب|فرزند علی بن ابیطالب]] بود.<ref>{{پک|1=بینش|2=مقیمی فرد|3=رحمتی|4=جمشیدی|5=۱۳۸۵|ک=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|ص=۲۱۰}}</ref> | منابعی چون ''[[ناسخ التواریخ]]'' و ''[[مقتل مقرم]]''، از عباس‌اصغر یاد کرده‌اند که دیگر [[فرزندان علی بن ابیطالب|فرزند علی بن ابیطالب]] بود.<ref>{{پک|1=بینش|2=مقیمی فرد|3=رحمتی|4=جمشیدی|5=۱۳۸۵|ک=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|ص=۲۱۰}}</ref> | ||
پدر او [[علی بن ابیطالب]]، پسرعمو و داماد [[محمد]] است که از خاندان [[بنی‌هاشم]] و از قبیلهٔ [[قریش|قُرَیْش]] بود. بنی‌هاشم از خاندان‌های برجسته و نژاده در [[مکه|مکّه]] بود.<ref>{{پک|Poonawala|Kohlberg|1985|ف=ʿAlī b. Abī Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en}}</ref><ref>{{پک|Welch|1993|ف=Muḥammad|ک=EI2|رف=WelchEI2|زبان=en}}</ref> علی نخستین مرد [[مسلمان]] بود که در بیشتر [[نبردهای محمد]] مشارکت داشت. پس از [[درگذشت محمد]]، او یکی از مهم‌ترین گزینه‌های [[جانشینی محمد|جانشینی پیامبر]] بود.<ref>{{پک|Poonawala|Kohlberg|1985|ف=ʿAlī b. Abī Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> مسئلهٔ حق وی در خلافت پس از محمد منجر به شکاف اصلی میان مسلمانان و تقسیم آنان به دو گروه [[شیعه]] و [[سنی]] شد. شیعیان او را به عنوان اولین [[امام]] خود برگزیدند.<ref>{{پک|Nasr|2012|ف=ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref> در نهایت پس از سه خلیفه، پدرش به عنوان چهارمین نفر از [[خلفای راشدین]] به حکومت رسید.<ref>{{پک|Poonawala|Kohlberg|1985|ف=ʿAlī b. Abī Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> مادر او را اطراف، رقیه و [[صهبا بنت ربیعه|صهبا]] (ام‌حبیب) گزارش کرده‌اند و وی را برادر مادری [[عمر بن علی بن ابیطالب|عمر بن علی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=بینش|2=مقیمی فرد|3=رحمتی|4=جمشیدی|5=۱۳۸۵|ک=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|ص=۲۱۰}}</ref> | پدر او [[علی بن ابیطالب]]، پسرعمو و داماد [[محمد]] است که از خاندان [[بنی‌هاشم]] و از قبیلهٔ [[قریش|قُرَیْش]] بود. بنی‌هاشم از خاندان‌های برجسته و نژاده در [[مکه|مکّه]] بود.<ref dir=ltr>{{پک|Poonawala|Kohlberg|1985|ف=ʿAlī b. Abī Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en}}</ref><ref dir=ltr>{{پک|Welch|1993|ف=Muḥammad|ک=EI2|رف=WelchEI2|زبان=en}}</ref> علی نخستین مرد [[مسلمان]] بود که در بیشتر [[نبردهای محمد]] مشارکت داشت. پس از [[درگذشت محمد]]، او یکی از مهم‌ترین گزینه‌های [[جانشینی محمد|جانشینی پیامبر]] بود.<ref dir=ltr>{{پک|Poonawala|Kohlberg|1985|ف=ʿAlī b. Abī Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> مسئلهٔ حق وی در خلافت پس از محمد منجر به شکاف اصلی میان مسلمانان و تقسیم آنان به دو گروه [[شیعه]] و [[سنی]] شد. شیعیان او را به عنوان اولین [[امام]] خود برگزیدند.<ref dir=ltr>{{پک|Nasr|2012|ف=ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref> در نهایت پس از سه خلیفه، پدرش به عنوان چهارمین نفر از [[خلفای راشدین]] به حکومت رسید.<ref dir=ltr>{{پک|Poonawala|Kohlberg|1985|ف=ʿAlī b. Abī Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> مادر او را اطراف، رقیه و [[صهبا بنت ربیعه|صهبا]] (ام‌حبیب) گزارش کرده‌اند و وی را برادر مادری [[عمر بن علی بن ابیطالب|عمر بن علی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=بینش|2=مقیمی فرد|3=رحمتی|4=جمشیدی|5=۱۳۸۵|ک=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|ص=۲۱۰}}</ref> | ||
== سرگذشت == | == سرگذشت == | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۴
| عباس‌اصغر بن علی | |
|---|---|
-shohada.jpg) ضریح کشتگان نبرد کربلا نصب شده در حرم امام حسین که نام کشتگان بر بالای آن حکاکی شده است. | |
| وفات | ۱۰ محرم ۶۱ ه.ق کربلا، عراق |
| آرامگاه | حرم امام حسین |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| والدین |
|
عباس‌اصغر بن علی؛ از فرزندان علی بن ابیطالب گزارش شده که در نبرد کربلا کشته شده است. نام مادر او را صهباء گزارش کرده‌اند و سنش را نوجوان دانسته‌اند. در روایاتی گزارش شده است که سرش را از تن جدا کردند و حرمله بن کاهل آن را به اسب خود بست و در شهر گردانید. برخی منابع از درگذشت او پیش از علی بن ابیطالب یاد کرده‌اند.
نام و تبار
منابعی چون ناسخ التواریخ و مقتل مقرم، از عباس‌اصغر یاد کرده‌اند که دیگر فرزند علی بن ابیطالب بود.[۱]
پدر او علی بن ابیطالب، پسرعمو و داماد محمد است که از خاندان بنی‌هاشم و از قبیلهٔ قُرَیْش بود. بنی‌هاشم از خاندان‌های برجسته و نژاده در مکّه بود.[۲][۳] علی نخستین مرد مسلمان بود که در بیشتر نبردهای محمد مشارکت داشت. پس از درگذشت محمد، او یکی از مهم‌ترین گزینه‌های جانشینی پیامبر بود.[۴] مسئلهٔ حق وی در خلافت پس از محمد منجر به شکاف اصلی میان مسلمانان و تقسیم آنان به دو گروه شیعه و سنی شد. شیعیان او را به عنوان اولین امام خود برگزیدند.[۵] در نهایت پس از سه خلیفه، پدرش به عنوان چهارمین نفر از خلفای راشدین به حکومت رسید.[۶] مادر او را اطراف، رقیه و صهبا (ام‌حبیب) گزارش کرده‌اند و وی را برادر مادری عمر بن علی دانسته‌اند.[۷]
سرگذشت
آورده‌اند که عباس‌اصغر بن علی در دوران حیات علی بن ابیطالب از دنیا رفته است و نامش در میان وارثان علی بن ابیطالب گزارش نشده است. اما دیگر منابع از حضورش در نبرد کربلا خبر داده‌اند.[۸]
گزارش شده است که عباس‌اصغر از مدینه، حسین بن علی را همراهی می‌کرد و در روز تاسوعا یا شب عاشورا، برای سپاهیان حسین آب تدارک می‌نمود. به گزارش وسیلةالدارین، او به هنگام تهیه آب از شریعه، کشته شد. بر اساس گزارشی که مقاتل الطالبین آمده است، مردی از بنی‌ابان بن دارم، عباس اصغر را که در نبرد کربلا، نوجوانی بوده است، به قتل رسانده است. به عقیده بینش، و با توجه به گزارش قاسم بن اصبغ در تذکرةالخواص، سر متعلق به عباس بن علی که حرمله بن کاهل اسدی به اسب خویش آویزان کرده بود، ویژگی‌هایی دارد که با سر عباس‌اکبر سازگاری ندارد و از این رو احتمال رفته است که این سر، متعلق به عباس‌اصغر بن علی باشد.[۹]
پانویس
ارجاعات
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۰.
- ↑ Poonawala and Kohlberg, “ʿAlī b. Abī Ṭāleb”, Iranica.
- ↑ Welch, “Muḥammad”, EI2.
- ↑ Poonawala and Kohlberg, “ʿAlī b. Abī Ṭāleb”, Iranica.
- ↑ Nasr, “ʿAlī”, Britannica.
- ↑ Poonawala and Kohlberg, “ʿAlī b. Abī Ṭāleb”, Iranica.
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۰.
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۱.
- ↑ بینش و دیگران، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۲۱۰–۲۱۱.
منابع
- بینش، عبدالحسین؛ مقیمی فرد، سیدعلی؛ رحمتی، رضا؛ جمشیدی، سعید؛ شاکر، ابوالقاسم (۱۳۸۵). پژوهشی پیرامون شهدای کربلا. قم: زمزم هدایت.
- Nasr, Seyyed Hossein (2012). "ʿAlī". Encyclopædia Britanica (به انگلیسی). Archived from the original on 14 May 2014. Retrieved 21 March 2012.
- Poonawala, Ismail (2011). "ʿAlī b. Abī Ṭāleb". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی) (online ed.). Archived from the original on 16 November 2013. Retrieved 21 March 2012.
- Buhl, Frants; Welch, Alford T.; Schimmel, Annemarie; Noth, Albrecht; Ehlert, Trude (1993). "Muḥammad". In Bosworth, C.E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W.P.; Pellat, Ch. (eds.). Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. 7 (2nd ed.). Leiden: E. J. Brill. pp. 360–387.
