سُنّی، اَهلِ سُنَت یا تَسَنُن، یکی از دو جریان اصلی و غالب جهان اسلام است. «سنّت» گاهی در لغت به راه و روش نیکو و پسندیده و گاهی به مطلق راه و روش گفته می‌شود، هرچند که پسندیده نباشد. سنّت در میان علماء دو کاربرد دارد:[۱]
تاریخ پیدایش اصطلاح «اهل سنت» چندان روشن نیست. از حدیثی که غزالی در کتاب «فضائح الباطنیة» نقل می‌کند اینگونه بدست می‌آید که نخستین بار پیامبر اسلام این اصطلاح را بکار برده. حدیثی که در آن پیامبر خبر از ۷۳ گروه شدن امت خود داده و تنها «اهل السنة و الجماعة» را فرقه ناجیه برشمرده.[۱] غزالی مأخذ این حدیث را ذکر نکرده و این شکل از حدیث در مصادر معتبر حدیثی موجود نیست.[۲]
گروهی از منابع اسلامی بابیت و بهائیت را آئینی در اصل منشعب از کلامشناسی شیعه ([۱]، [۲]) میدانند و گروهی دیگر از منابع به مستقل بودن این دو از اسلام اشاره دارند ([۳]، [۴]).
درگاه اسلام
