آیه ۱۳ سوره طارق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳ سوره طارق''' سیزدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۳ سوره طارق''' سیزدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به عظمت و بزرگی [[قرآن]] در نزد [[خداوند]] تأکید می‌شود. آیه به منکران [[معاد]] می‌گوید که «این سخنان (آیات قرآن) باعث جدایی حق از باطل است.» برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] با توجه به آیات پیشین، آن را اشاره به مسئله معاد می‌دانند و گروه دیگری از آنان، براساس [[روایات اسلامی|روایات]] [[چهارده معصوم|معصومین]]، منظور از این تعبیر را قرآن یا آیات قرآن دانسته‌اند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به عظمت و بزرگی قرآن در نزد خداوند تأکید می‌شود. آیه به منکران معاد می‌گوید که «این سخنان (آیات قرآن) باعث جدایی حق از باطل است.» برخی مفسران با توجه به آیات پیشین، آن را اشاره به مسئله معاد می‌دانند و گروه دیگری از آنان، براساس روایات معصومین، منظور از این تعبیر را قرآن یا آیات قرآن دانسته‌اند. در روایتی از [[علی بن ابی‌طالب]] آمده است که او از [[محمد|پیامبر اسلام]] دربارهٔ راه نجات از فتنه‌ای که پس از او ایجاد می‌شود؛ سؤال کرده و محمد نیز قرآن را وسیله نجات معرفی می‌کند. او با استناد به این آیه و آیه بعدی می‌گوید: «[راه نجات] قرآن است که اخبار پیشینیان و آیندگان و داوری میان شما در آن است، آن کلامی است که حق را از باطل جدا می‌کند، جدی است و شوخی نیست، هر جباری آن را ترک کند خداوند او را درهم می‌شکند، و هر کس هدایت را در غیر او جستجو کند خدواند گمراهش می‌سازد.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۴|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طارق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره طارق سیزدهمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به عظمت و بزرگی قرآن در نزد خداوند تأکید می‌شود. آیه به منکران معاد می‌گوید که «این سخنان (آیات قرآن) باعث جدایی حق از باطل است.» برخی مفسران با توجه به آیات پیشین، آن را اشاره به مسئله معاد می‌دانند و گروه دیگری از آنان، براساس روایات معصومین، منظور از این تعبیر را قرآن یا آیات قرآن دانسته‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به یقین قرآن سخنی روشن است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که آن [قرآن] سخنی قاطع است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به عظمت و بزرگی قرآن در نزد خداوند تأکید می‌شود. آیه به منکران معاد می‌گوید که «این سخنان (آیات قرآن) باعث جدایی حق از باطل است.» برخی مفسران با توجه به آیات پیشین، آن را اشاره به مسئله معاد می‌دانند و گروه دیگری از آنان، براساس روایات معصومین، منظور از این تعبیر را قرآن یا آیات قرآن دانسته‌اند. در روایتی از علی بن ابی‌طالب آمده است که او از پیامبر اسلام دربارهٔ راه نجات از فتنه‌ای که پس از او ایجاد می‌شود؛ سؤال کرده و محمد نیز قرآن را وسیله نجات معرفی می‌کند. او با استناد به این آیه و آیه بعدی می‌گوید: «[راه نجات] قرآن است که اخبار پیشینیان و آیندگان و داوری میان شما در آن است، آن کلامی است که حق را از باطل جدا می‌کند، جدی است و شوخی نیست، هر جباری آن را ترک کند خداوند او را درهم می‌شکند، و هر کس هدایت را در غیر او جستجو کند خدواند گمراهش می‌سازد.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۷۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طارق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
