آیه ۲ سوره طارق
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | طارق | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۷ | ||||
شماره آیه | ۲ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره طارق دومین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. قرآن در این آیه پیامبر اسلام را مخاطب قرار داده است و برای تأکید بر بزرگی و اهمیت سوگند قبلی پرسشی را مطرح میکند: «و تو نمیدانی کوبنده شب چیست؟!»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و تو چه دانی ستارگانی که شبانگاهان پدیدار میآیند چه هستند؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و تو چه دانی شباینده چیست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در این آیه پیامبر اسلام را مخاطب قرار داده است و برای تأکید بر بزرگی و اهمیت سوگند قبلی پرسشی را مطرح میکند: «و تو نمیدانی کوبنده شب چیست؟!»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۵۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طارق»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.