بدون تصویر

آیه ۱۶ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱۶ سوره تکویر''' شانزدهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند.  
'''آیه ۱۶ سوره تکویر''' شانزدهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند. به گزارش او، نکته دیگری که در مورد این سیارات وجود دارد؛ اینست که دانشمندان ستاره‌شناس اين ستارگان را «نجوم متحيره» ناميده‌اند. زیرا حرکت‌های آنها در یک خط مستقیم نیست و به نظر می‌رسد که آنها بعد از طی مسافتی دوباره به جایگاه قبلی خویش بازمی‌گردند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۹-۱۹۱|ج=۲۶}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند. به گزارش او، نکته دیگری که در مورد این سیارات وجود دارد؛ اینست که دانشمندان ستاره‌شناس این ستارگان را «نجوم متحیره» نامیده‌اند؛ زیرا حرکت‌های آنها در یک خط مستقیم نیست و به نظر می‌رسد که آنها بعد از طی مسافتی دوباره به جایگاه قبلی خویش بازمی‌گردند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۹–۱۹۱|ج=۲۶}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ ‏۱۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۰۹

آیه ۱۶ سوره تکویر
مشخصات قرآنی
نام سورهتکویر
تعداد آیات سوره۲۹
شماره آیه۱۶
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۶ سوره تکویر شانزدهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الْجَوَارِ الْكُنَّسِ آیهٔ ۱۶ از سورهٔ ۸۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«(ستارگان) سیّارِ نهان شونده»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«سیارگان پنهان رونده‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند. به گزارش او، نکته دیگری که در مورد این سیارات وجود دارد؛ اینست که دانشمندان ستاره‌شناس این ستارگان را «نجوم متحیره» نامیده‌اند؛ زیرا حرکت‌های آنها در یک خط مستقیم نیست و به نظر می‌رسد که آنها بعد از طی مسافتی دوباره به جایگاه قبلی خویش بازمی‌گردند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.