آیه ۲۵ سوره تکویر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۵ سوره تکویر بیست و پنجمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه در واقع پاسخی به تهمت‌هایی است که مشرکان به پیامبر اسلام روامی‌داشتند و او را کاهنی می‌دانستند که شیاطین سخنانش را به او می‌آموزند. درحالیکه آیات قرآن سراسر نور و هدایت و روشنایی است و سخنان شیاطین تاریک و گمراه‌کننده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آن (قرآن) گفتة شیطان رانده شده نیست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آن سخن شیطان مطرود نیست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در واقع پاسخی به تهمت‌هایی است که مشرکان به پیامبر اسلام روامی‌داشتند و او را کاهنی می‌دانستند که شیاطین سخنانش را به او می‌آموزند. درحالیکه آیات قرآن سراسر نور و هدایت و روشنایی است و سخنان شیاطین تاریک و گمراه‌کننده است. واژه «رجیم» در اصل (از ماده رجم و رجام) به معنی سنگ گرفته شده و سپس به پرتاب سنگ برای راندن شخص یا حیوانی اطلاق گردیده است. بعد از آن به معنای هر گونه طرد کردن و دور کردن استعمال شده، و منظور از «شیطان رجیم» در اینجا به همین معنی است. (یعنی شیطانی که از درگاه خداوند مطرود و دور شده است.)[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۹۷–۱۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
