رویداد غدیر خم: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) برچسبها: ویرایشگر بصری: به ویرایشگر متنی تغییر داده شده پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{محمد۲}} | {{محمد۲}} | ||
{{علی بن ابیطالب}} | {{علی بن ابیطالب}} | ||
{{فرهنگ اسلامی}} | {{فرهنگ اسلامی}}'''غدیر خم''' نام برکهای کوچک و ناحیهای میان [[مکه]] و [[مدینه]] است که بر اساس روایات شیعیان [[محمد]]، [[پیامبر اسلام]]، در [[۱۸ ذیالحجه]] سال ۱۰ هجری قمری [[علی بن ابی طالب]] را «مولای» [[ایمان|مؤمنان]] اعلام کرد. سالروز این واقعه در میان [[شیعه|شیعیان]] به [[عید غدیر]] شهرتدارد. | ||
'''غدیر خم''' نام برکهای کوچک و ناحیهای میان [[مکه]] و [[مدینه]] است که بر اساس روایات شیعیان [[محمد]]، [[پیامبر اسلام]]، در [[۱۸ ذیالحجه]] سال ۱۰ هجری قمری [[علی بن ابی طالب]] را «مولای» [[ایمان|مؤمنان]] اعلام کرد. | |||
== تاریخنگاری روایت حدیث غدیر == | == تاریخنگاری روایت حدیث غدیر == | ||
طبق بررسی [[ماریا دقاق]] این حدیث از سدهٔ نخست در میان مسلمانان مطرح بوده، اما در زمان [[خلفای راشدین|سه خلیفهٔ نخست]] در اختلافات مذهبی یا سیاسی میان هواداران و مخالفان علی به آن چندان استناد نمیشده است. در زمان [[فتنه اول|جنگهای میان مسلمانان]] در دوران [[خلافت علی بن ابی طالب]]، این حدیث دارای اهمیت مذهبی به خصوص در رابطه با موضوع [[امامت و ولایت علی بن ابی طالب|ولایت]] شد و حامیان علی در تثبیت مشروعیت وی به آن استناد کردند.<ref>{{پک|Dakake|2008|ک=Charismatic Community|زبان=en|ص=34}}</ref> [[علی بن ابی طالب]] در دوران [[خلافت علی بن ابی طالب]] روزی که معروف به [[روز رحبه]] است در [[کوفه]] از [[صحابه]] [[محمد]]، [[پیامبر اسلام]]، که شاهد رخداد غدیر خم بودند درخواست میکند که ماجرا را برای مردم روایت کنند و بر آن شهادت دهند. در این هنگام بین ۱۲ تا ۳۰ نفر از این افراد برمیخیزند و شهادت میدهند که محمد فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» یا «الا من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و احب من احبه و ابغض من ابغضه و اعن عن اعانه» (همانا خدای عز و جل ولی من است، و من ولی مؤمنین هستم، پس هر کس که من مولای اویم پس این علی، مولای او است، بار خدایا دوست بدار آنکه را که او را دوست دارد و دشمن دار آنکه را که او دشمن بدارد)<ref>{{پک|امینی||ک=ترجمه الغدیر|ص=|کد=fa}}</ref> [[عبدالحسین امینی]] در [[الغدیر]] دو واقعهٔ مناشده در رحبه را ذکر کرده، نخست مناشدهٔ علی بن ابیطالب در رحبه و در سال ۳۵ هجری و اوائل استقرار علی در [[کوفه]] بوده که علی پس از شنیدن تردید و انکار گروهی از مردم دربارهٔ روایات پیامبر در موضوع برتری و تقدم علی بر دیگران، در رحبه که میدان وسیع کوفه بوده، حاضر شده و در میان جمعیت حاضر در میدان به دفاع از حق خویش پرداخته است. دومین مناشده در رحبه مربوط به داستان سواران در رحبه و در سال ۳۶ و ۳۷ هجری بوده که در آن گروهی سوار در رحبه نزد علی آمده و به او با عبارت «السلام علیک یا مولای» یا «السلام علیک یا مولانا» سلام کردند؛ و علی از آنان دربارهٔ علت و چگونگی این سلام پرسید و آنان در پاسخ [[حدیث غدیر]] را ذکر کردند. در هردو ماجرا چند نفر به این حدیث و برتری علی اقرار نکردند که مورد نفرین و مناشدهٔ علی واقع شدند.<ref>{{پک|امینی||ک=ترجمه الغدیر|ص=|کد=fa}}</ref> طبق روایت برخی دیگر که [[ویلفرد مادلونگ]] آورده، بعد از [[جنگ صفین]] و در زمان اختلاف میان [[شیعه|شیعیان علی]] و [[خوارج]] رخ داده است. به نوشته مادلونگ، علی بدین ترتیب صراحتاً مرجعیت دینی فراتر از [[ابوبکر]] و [[عمر]]، [[خلفای راشدین|خلفای پیشین]] را برای خود مطرح کرد.<ref>{{پک|Madelung|1997|ک=Succession to Muhammad|زبان=en|ص=252-253}}</ref><ref>{{پک|امینی||ک=ترجمه الغدیر|ص=|کد=fa}}</ref> به نوشته دقاق، نکتهٔ قابل توجه این است که در میان دلایلی که علی در کتاب ''[[نهج البلاغه]]'' برای بر حق بودنش ذکر میکند، اشارهای به غدیر خم نیست. اما چنین به نظر میرسد که از حدود قرن دوم هجری حدیث غدیر خم بهعنوان یکی از دلایل مهم برای اثبات بر حق بودن علی بر [[جانشینی محمد]] به کار رفته است.<ref>{{پک|Dakake|2000|ف=Ḡadīr Ḵomm|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> | [[پرونده:Ghadirart.jpg|بندانگشتی]]طبق بررسی [[ماریا دقاق]] این حدیث از سدهٔ نخست در میان مسلمانان مطرح بوده، اما در زمان [[خلفای راشدین|سه خلیفهٔ نخست]] در اختلافات مذهبی یا سیاسی میان هواداران و مخالفان علی به آن چندان استناد نمیشده است. در زمان [[فتنه اول|جنگهای میان مسلمانان]] در دوران [[خلافت علی بن ابی طالب]]، این حدیث دارای اهمیت مذهبی به خصوص در رابطه با موضوع [[امامت و ولایت علی بن ابی طالب|ولایت]] شد و حامیان علی در تثبیت مشروعیت وی به آن استناد کردند.<ref>{{پک|Dakake|2008|ک=Charismatic Community|زبان=en|ص=34}}</ref> [[علی بن ابی طالب]] در دوران [[خلافت علی بن ابی طالب]] روزی که معروف به [[روز رحبه]] است در [[کوفه]] از [[صحابه]] [[محمد]]، [[پیامبر اسلام]]، که شاهد رخداد غدیر خم بودند درخواست میکند که ماجرا را برای مردم روایت کنند و بر آن شهادت دهند. در این هنگام بین ۱۲ تا ۳۰ نفر از این افراد برمیخیزند و شهادت میدهند که محمد فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» یا «الا من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و احب من احبه و ابغض من ابغضه و اعن عن اعانه» (همانا خدای عز و جل ولی من است، و من ولی مؤمنین هستم، پس هر کس که من مولای اویم پس این علی، مولای او است، بار خدایا دوست بدار آنکه را که او را دوست دارد و دشمن دار آنکه را که او دشمن بدارد)<ref>{{پک|امینی||ک=ترجمه الغدیر|ص=|کد=fa}}</ref> [[عبدالحسین امینی]] در [[الغدیر]] دو واقعهٔ مناشده در رحبه را ذکر کرده، نخست مناشدهٔ علی بن ابیطالب در رحبه و در سال ۳۵ هجری و اوائل استقرار علی در [[کوفه]] بوده که علی پس از شنیدن تردید و انکار گروهی از مردم دربارهٔ روایات پیامبر در موضوع برتری و تقدم علی بر دیگران، در رحبه که میدان وسیع کوفه بوده، حاضر شده و در میان جمعیت حاضر در میدان به دفاع از حق خویش پرداخته است. دومین مناشده در رحبه مربوط به داستان سواران در رحبه و در سال ۳۶ و ۳۷ هجری بوده که در آن گروهی سوار در رحبه نزد علی آمده و به او با عبارت «السلام علیک یا مولای» یا «السلام علیک یا مولانا» سلام کردند؛ و علی از آنان دربارهٔ علت و چگونگی این سلام پرسید و آنان در پاسخ [[حدیث غدیر]] را ذکر کردند. در هردو ماجرا چند نفر به این حدیث و برتری علی اقرار نکردند که مورد نفرین و مناشدهٔ علی واقع شدند.<ref>{{پک|امینی||ک=ترجمه الغدیر|ص=|کد=fa}}</ref> طبق روایت برخی دیگر که [[ویلفرد مادلونگ]] آورده، بعد از [[جنگ صفین]] و در زمان اختلاف میان [[شیعه|شیعیان علی]] و [[خوارج]] رخ داده است. به نوشته مادلونگ، علی بدین ترتیب صراحتاً مرجعیت دینی فراتر از [[ابوبکر]] و [[عمر]]، [[خلفای راشدین|خلفای پیشین]] را برای خود مطرح کرد.<ref>{{پک|Madelung|1997|ک=Succession to Muhammad|زبان=en|ص=252-253}}</ref><ref>{{پک|امینی||ک=ترجمه الغدیر|ص=|کد=fa}}</ref> به نوشته دقاق، نکتهٔ قابل توجه این است که در میان دلایلی که علی در کتاب ''[[نهج البلاغه]]'' برای بر حق بودنش ذکر میکند، اشارهای به غدیر خم نیست. اما چنین به نظر میرسد که از حدود قرن دوم هجری حدیث غدیر خم بهعنوان یکی از دلایل مهم برای اثبات بر حق بودن علی بر [[جانشینی محمد]] به کار رفته است.<ref>{{پک|Dakake|2000|ف=Ḡadīr Ḵomm|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> | ||
به گفتهٔ دقاق در دانشنامهٔ ایرانیکا، اولین آثار ادبی قابل تاریخگذاری برجامانده، مجموعهٔ اشعاری از نویسندگان شیعه در قرن دوم هجری است. [[منبعشناسی دوران آغازین اسلام|اولین منبع تاریخی]] که به غدیر خم اشاره میکند [[یعقوبی]] (م. ۲۸۴ هـ)، مورخ شیعه در نیمهٔ دوم قرن سوم هجری، است.<ref>{{پک|Dakake|2000|ف=Ḡadīr Ḵomm|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> | به گفتهٔ دقاق در دانشنامهٔ ایرانیکا، اولین آثار ادبی قابل تاریخگذاری برجامانده، مجموعهٔ اشعاری از نویسندگان شیعه در قرن دوم هجری است. [[منبعشناسی دوران آغازین اسلام|اولین منبع تاریخی]] که به غدیر خم اشاره میکند [[یعقوبی]] (م. ۲۸۴ هـ)، مورخ شیعه در نیمهٔ دوم قرن سوم هجری، است.<ref>{{پک|Dakake|2000|ف=Ḡadīr Ḵomm|ک=Iranica|زبان=en}}</ref> | ||
خط ۱۲۵: | خط ۲۴: | ||
از منابع شیعهٔ اواخر دورهٔ [[امویان]]، هاشمیات [[کمیت اسدی|کمیت بن زید اسدی]] (۶۰–۱۲۶ هجری) و [[کتاب سلیم بن قیس هلالی]] (پیش از ۱۲۵ هجری) مربوط به اوایل قرن دوم هجری/هشتم میلادی حدیث را آوردهاند. حال آنکه در منابع حدیثی شیعه که از قرن سوم به بعد گردآوری شدهاند نظیر ''[[اصول کافی]]''(پیش از ۳۲۹ هجری) چندان به آن پرداخته نشده است و صرفاً برای تثبیت نظریهٔ شیعی نصب امام توسط [[نص]] آن را ذکر کردهاند. همچنین منابع تاریخی مایل به شیعه در سدههای نخست چندان به غدیر نپرداختهاند. [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] در ''[[مروج الذهب]]'' اصلاً آن را ذکر نکرده و [[یعقوبی]] فقط گزارش مختصری از آن آورده است. بنا بر تحلیل دقاق این واقعه بیشتر در آن دسته از منابع تاریخی آمده است که مربوط به دورهٔ [[امویان]] میشود یا بر منابع این دوره اتکا دارد و در دوره [[عباسیان]] از توجه به آن کاسته شده است.<ref>{{پک|Dakake|2008|ک=Charismatic Community|زبان=en|ص=36–37}}</ref> | از منابع شیعهٔ اواخر دورهٔ [[امویان]]، هاشمیات [[کمیت اسدی|کمیت بن زید اسدی]] (۶۰–۱۲۶ هجری) و [[کتاب سلیم بن قیس هلالی]] (پیش از ۱۲۵ هجری) مربوط به اوایل قرن دوم هجری/هشتم میلادی حدیث را آوردهاند. حال آنکه در منابع حدیثی شیعه که از قرن سوم به بعد گردآوری شدهاند نظیر ''[[اصول کافی]]''(پیش از ۳۲۹ هجری) چندان به آن پرداخته نشده است و صرفاً برای تثبیت نظریهٔ شیعی نصب امام توسط [[نص]] آن را ذکر کردهاند. همچنین منابع تاریخی مایل به شیعه در سدههای نخست چندان به غدیر نپرداختهاند. [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] در ''[[مروج الذهب]]'' اصلاً آن را ذکر نکرده و [[یعقوبی]] فقط گزارش مختصری از آن آورده است. بنا بر تحلیل دقاق این واقعه بیشتر در آن دسته از منابع تاریخی آمده است که مربوط به دورهٔ [[امویان]] میشود یا بر منابع این دوره اتکا دارد و در دوره [[عباسیان]] از توجه به آن کاسته شده است.<ref>{{پک|Dakake|2008|ک=Charismatic Community|زبان=en|ص=36–37}}</ref> | ||
برخی محققان مانند استیون شومیکر با نظر به هشدارهای آخرالزمانی متعددی که در قرآن وجود دارند، معتقدند محمد باور داشته آخرالزمان به زودی و پیش از مرگ خودش فرامیرسد و به همین جهت برای خود جانشینی تعیین نکرد. به گفته [[محمود ایوب]] و فرد دانر، از آنجا که قرار بوده جهان هر لحظه به پایان برسد و نابود شود، اساساً مسائل بلندمدتی مثل جانشینی بیاهمیت میشوند، زیرا محمد انتظار نداشته پیروانش عمری درازتر از خودش داشته باشند.<ref>{{پک|Shoemaker|2011|ک=The Death of a Prophet|ص=178|زبان=en}}</ref> | |||
[[پرونده:Allame Amini in Amir al-Momenin Library 02.jpg|بندانگشتی|علامه امینی در حال مطالعه]] | [[پرونده:Allame Amini in Amir al-Momenin Library 02.jpg|بندانگشتی|علامه امینی در حال مطالعه]] | ||
== کتابشناسی غدیر == | == کتابشناسی غدیر == | ||
=== کتاب | === کتاب الغدیر === | ||
به گفته [[ماریا دقاق]] در دانشنامه ایرانیکا، بهترین منبع شیعه دوازده امامی که در دوره معاصر در زمینه غدیر خم نگاشته شده است، کتاب [[الغدیر]] [[عبدالحسین امینی]] است. این کتاب در یازده جلد با این هدف نگاشته شده که همه مطالب در زمینه غدیر خم در آثار سنی و شیعه اعم از حدیث، تاریخ، تفسیر قرآن، شعر، و نیز زندگینامه افراد مشهوری که در زمره راویان یا حافظان این حدیث بودند را جمعآوری کند.<ref>{{پک|DAKAKE|۲۰۰۱|ک=ḠADĪR ḴOMM|ج=10|ص=246-249}}</ref> | به گفته [[ماریا دقاق]] در دانشنامه ایرانیکا، بهترین منبع شیعه دوازده امامی که در دوره معاصر در زمینه غدیر خم نگاشته شده است، کتاب [[الغدیر]] [[عبدالحسین امینی]] است. این کتاب در یازده جلد با این هدف نگاشته شده که همه مطالب در زمینه غدیر خم در آثار سنی و شیعه اعم از حدیث، تاریخ، تفسیر قرآن، شعر، و نیز زندگینامه افراد مشهوری که در زمره راویان یا حافظان این حدیث بودند را جمعآوری کند.<ref>{{پک|DAKAKE|۲۰۰۱|ک=ḠADĪR ḴOMM|ج=10|ص=246-249}}</ref> | ||
== پانویس == | |||
== | |||
== | === یادداشتها === | ||
{{notelist}} | {{notelist}} | ||
== | === ارجاعات === | ||
{{پانویس|ریز=بله|۲}} | {{پانویس|ریز=بله|۲}} | ||
== منابع == | === منابع === | ||
{{چپچین}} | {{چپچین}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی =DAKAKE| نام =MARIA| پیوند نویسنده =ماریا دقاق| مقاله =ḠADĪR ḴOMM | دانشنامه =[[Encyclopædia Iranica]] | ویرایش = | جلد=۱۰ | سال =۲۰۰۱ | ناشر =Bibliotheca Persica Press | مکان =New York | شابک = | صفحه =۲۴۶–۲۴۹ | پیوند مقاله =http://www.iranicaonline.org/articles/gadir-komm- | تاریخ بازبینی = | نشانی بایگانی = |تاریخ بایگانی = | زبان =en}} | * {{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی =DAKAKE| نام =MARIA| پیوند نویسنده =ماریا دقاق| مقاله =ḠADĪR ḴOMM | دانشنامه =[[Encyclopædia Iranica]] | ویرایش = | جلد=۱۰ | سال =۲۰۰۱ | ناشر =Bibliotheca Persica Press | مکان =New York | شابک = | صفحه =۲۴۶–۲۴۹ | پیوند مقاله =http://www.iranicaonline.org/articles/gadir-komm- | تاریخ بازبینی = | نشانی بایگانی = |تاریخ بایگانی = | زبان =en}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی =Veccia Vaglieri | نام =L | پیوند نویسنده =لارا وچا وگلییری | مقاله =Ghadīr Khumm | دانشنامه =[[Encyclopaedia of Islam]] | ویرایش =۲ | جلد=۲ | سال =۱۹۹۱ | ناشر =E.J. BRILL | مکان =LEIDEN | شابک = | صفحه =۹۹۳–۹۴ | پیوند مقاله = | تاریخ بازبینی = | نشانی بایگانی = |تاریخ بایگانی = | زبان =en}} | * {{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی =Veccia Vaglieri | نام =L | پیوند نویسنده =لارا وچا وگلییری | مقاله =Ghadīr Khumm | دانشنامه =[[Encyclopaedia of Islam]] | ویرایش =۲ | جلد=۲ | سال =۱۹۹۱ | ناشر =E.J. BRILL | مکان =LEIDEN | شابک = | صفحه =۹۹۳–۹۴ | پیوند مقاله = | تاریخ بازبینی = | نشانی بایگانی = |تاریخ بایگانی = | زبان =en}} | ||
{{پایان چپچین}} | {{پایان چپچین}} | ||
{{علی بن ابیطالب-افقی}} | {{علی بن ابیطالب-افقی}} | ||
{{مناسبتهای اسلامی}} | {{مناسبتهای اسلامی}} | ||
{{شیعه-افقی}} | {{شیعه-افقی}} | ||
{{شخصیتها و اعلام قرآنی}} | {{شخصیتها و اعلام قرآنی}}{{حدیث|مَن کُنتُ مَولاهُ فَهذا علیٌ مَولاه|ترجمه=هرکه من مولای اویم پس علی مولای اوست}} | ||
[[رده:۶۳۲ (میلادی)]] | [[رده:۶۳۲ (میلادی)]] | ||
[[رده:احادیث در منابع سنی]] | [[رده:احادیث در منابع سنی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۲۹
رویداد غدیر خم | |
---|---|
پرونده:Ghadir Khumm et sa signification.jpg | |
نام دیگر | عید غدیر خم |
برپایی توسط | مسلمانان شیعه |
نوع | اسلامی |
اهمیت | انتصاب علی به جانشینی محمد؛ تکمیل پیام اسلام (دیدگاه شیعه) |
مراسم | جشن گرفتن، هدیه دادن، پخش وعدههای غذایی، و همچنین نماز و دعا خواندن |
تاریخ | ۱۸ ذیالحجه |
محمد |
---|
از سلسله مباحث در مورد |
بخشی از رده |
فرهنگ اسلامی |
---|
معماری اسلامی |
هنر اسلامی |
پوشاک اسلامی |
تعطیلات اسلامی |
ادبیات اسلامی |
موسیقی در جهان اسلام |
فرهنگ اسلامی |
غدیر خم نام برکهای کوچک و ناحیهای میان مکه و مدینه است که بر اساس روایات شیعیان محمد، پیامبر اسلام، در ۱۸ ذیالحجه سال ۱۰ هجری قمری علی بن ابی طالب را «مولای» مؤمنان اعلام کرد. سالروز این واقعه در میان شیعیان به عید غدیر شهرتدارد.
تاریخنگاری روایت حدیث غدیر
طبق بررسی ماریا دقاق این حدیث از سدهٔ نخست در میان مسلمانان مطرح بوده، اما در زمان سه خلیفهٔ نخست در اختلافات مذهبی یا سیاسی میان هواداران و مخالفان علی به آن چندان استناد نمیشده است. در زمان جنگهای میان مسلمانان در دوران خلافت علی بن ابی طالب، این حدیث دارای اهمیت مذهبی به خصوص در رابطه با موضوع ولایت شد و حامیان علی در تثبیت مشروعیت وی به آن استناد کردند.[۱] علی بن ابی طالب در دوران خلافت علی بن ابی طالب روزی که معروف به روز رحبه است در کوفه از صحابه محمد، پیامبر اسلام، که شاهد رخداد غدیر خم بودند درخواست میکند که ماجرا را برای مردم روایت کنند و بر آن شهادت دهند. در این هنگام بین ۱۲ تا ۳۰ نفر از این افراد برمیخیزند و شهادت میدهند که محمد فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» یا «الا من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و احب من احبه و ابغض من ابغضه و اعن عن اعانه» (همانا خدای عز و جل ولی من است، و من ولی مؤمنین هستم، پس هر کس که من مولای اویم پس این علی، مولای او است، بار خدایا دوست بدار آنکه را که او را دوست دارد و دشمن دار آنکه را که او دشمن بدارد)[۲] عبدالحسین امینی در الغدیر دو واقعهٔ مناشده در رحبه را ذکر کرده، نخست مناشدهٔ علی بن ابیطالب در رحبه و در سال ۳۵ هجری و اوائل استقرار علی در کوفه بوده که علی پس از شنیدن تردید و انکار گروهی از مردم دربارهٔ روایات پیامبر در موضوع برتری و تقدم علی بر دیگران، در رحبه که میدان وسیع کوفه بوده، حاضر شده و در میان جمعیت حاضر در میدان به دفاع از حق خویش پرداخته است. دومین مناشده در رحبه مربوط به داستان سواران در رحبه و در سال ۳۶ و ۳۷ هجری بوده که در آن گروهی سوار در رحبه نزد علی آمده و به او با عبارت «السلام علیک یا مولای» یا «السلام علیک یا مولانا» سلام کردند؛ و علی از آنان دربارهٔ علت و چگونگی این سلام پرسید و آنان در پاسخ حدیث غدیر را ذکر کردند. در هردو ماجرا چند نفر به این حدیث و برتری علی اقرار نکردند که مورد نفرین و مناشدهٔ علی واقع شدند.[۳] طبق روایت برخی دیگر که ویلفرد مادلونگ آورده، بعد از جنگ صفین و در زمان اختلاف میان شیعیان علی و خوارج رخ داده است. به نوشته مادلونگ، علی بدین ترتیب صراحتاً مرجعیت دینی فراتر از ابوبکر و عمر، خلفای پیشین را برای خود مطرح کرد.[۴][۵] به نوشته دقاق، نکتهٔ قابل توجه این است که در میان دلایلی که علی در کتاب نهج البلاغه برای بر حق بودنش ذکر میکند، اشارهای به غدیر خم نیست. اما چنین به نظر میرسد که از حدود قرن دوم هجری حدیث غدیر خم بهعنوان یکی از دلایل مهم برای اثبات بر حق بودن علی بر جانشینی محمد به کار رفته است.[۶]
به گفتهٔ دقاق در دانشنامهٔ ایرانیکا، اولین آثار ادبی قابل تاریخگذاری برجامانده، مجموعهٔ اشعاری از نویسندگان شیعه در قرن دوم هجری است. اولین منبع تاریخی که به غدیر خم اشاره میکند یعقوبی (م. ۲۸۴ هـ)، مورخ شیعه در نیمهٔ دوم قرن سوم هجری، است.[۷]
بنا بر پژوهش دقاق، حدیث غدیر خم در برخی از منابع شیعه و برخی از منابع سنی آمده، اما نقل یا عدم نقل آن بر مبنای دستهبندی مذهبی نبوده است.[۸] مجموعهٔ جامعی از نقل قولها و احادیث در مورد غدیر خم در سه کتاب اهل سنت وجود دارد. این سه اثر عبارتند از کتاب مُسند احمد بن حنبل (۱۶۴–۲۴۱ هجری)، تاریخ مدینات دمشق ابن عساکر (۴۹۹هـ - ۵۷۱ ه)، و کتاب البدایة و النهایة ابن کثیر (۷۰۱ ق. - ۷۷۴ ق).[۹] این حدیث در برخی منابع تاریخی اهل سنت نظیر سیرهٔ ابن هشام، تاریخ طبری و طبقات الکبری ابن سعد نیامده، اما در انساب الاشراف بلاذری ذکر شده است.[۱۰] به نوشته رضا شاه کاظمی، زمانی که گروهی از اهل حدیث افراطی در بغداد در سده سوم هجری این حدیث را ساختگی میدانستند، محمد بن جریر طبری کتابی با نام «الولایة» نگاشت که اسناد حدیث غدیر را با جزئیات بیان نمود و تردیدناپذیری این رخداد را نشان داد.[۱۱]
از منابع شیعهٔ اواخر دورهٔ امویان، هاشمیات کمیت بن زید اسدی (۶۰–۱۲۶ هجری) و کتاب سلیم بن قیس هلالی (پیش از ۱۲۵ هجری) مربوط به اوایل قرن دوم هجری/هشتم میلادی حدیث را آوردهاند. حال آنکه در منابع حدیثی شیعه که از قرن سوم به بعد گردآوری شدهاند نظیر اصول کافی(پیش از ۳۲۹ هجری) چندان به آن پرداخته نشده است و صرفاً برای تثبیت نظریهٔ شیعی نصب امام توسط نص آن را ذکر کردهاند. همچنین منابع تاریخی مایل به شیعه در سدههای نخست چندان به غدیر نپرداختهاند. مسعودی در مروج الذهب اصلاً آن را ذکر نکرده و یعقوبی فقط گزارش مختصری از آن آورده است. بنا بر تحلیل دقاق این واقعه بیشتر در آن دسته از منابع تاریخی آمده است که مربوط به دورهٔ امویان میشود یا بر منابع این دوره اتکا دارد و در دوره عباسیان از توجه به آن کاسته شده است.[۱۲]
برخی محققان مانند استیون شومیکر با نظر به هشدارهای آخرالزمانی متعددی که در قرآن وجود دارند، معتقدند محمد باور داشته آخرالزمان به زودی و پیش از مرگ خودش فرامیرسد و به همین جهت برای خود جانشینی تعیین نکرد. به گفته محمود ایوب و فرد دانر، از آنجا که قرار بوده جهان هر لحظه به پایان برسد و نابود شود، اساساً مسائل بلندمدتی مثل جانشینی بیاهمیت میشوند، زیرا محمد انتظار نداشته پیروانش عمری درازتر از خودش داشته باشند.[۱۳]
کتابشناسی غدیر
کتاب الغدیر
به گفته ماریا دقاق در دانشنامه ایرانیکا، بهترین منبع شیعه دوازده امامی که در دوره معاصر در زمینه غدیر خم نگاشته شده است، کتاب الغدیر عبدالحسین امینی است. این کتاب در یازده جلد با این هدف نگاشته شده که همه مطالب در زمینه غدیر خم در آثار سنی و شیعه اعم از حدیث، تاریخ، تفسیر قرآن، شعر، و نیز زندگینامه افراد مشهوری که در زمره راویان یا حافظان این حدیث بودند را جمعآوری کند.[۱۴]
پانویس
یادداشتها
ارجاعات
- ↑ Dakake, Charismatic Community, 34.
- ↑ امینی، ترجمه الغدیر.
- ↑ امینی، ترجمه الغدیر.
- ↑ Madelung, Succession to Muhammad, 252-253.
- ↑ امینی، ترجمه الغدیر.
- ↑ Dakake, “Ḡadīr Ḵomm”, Iranica.
- ↑ Dakake, “Ḡadīr Ḵomm”, Iranica.
- ↑ Dakake, Charismatic Community, 34.
- ↑ DAKAKE، ḠADĪR ḴOMM، ۱۰: ۲۴۶-۲۴۹.
- ↑ Dakake, Charismatic Community, 36–37.
- ↑ Faramarz Haj et al, Encyclopaedia Islamica.
- ↑ Dakake, Charismatic Community, 36–37.
- ↑ Shoemaker, The Death of a Prophet, 178.
- ↑ DAKAKE، ḠADĪR ḴOMM، ۱۰: ۲۴۶-۲۴۹.
منابع
- DAKAKE, MARIA (2001). "ḠADĪR ḴOMM". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). Vol. ۱۰. New York: Bibliotheca Persica Press. p. ۲۴۶–۲۴۹.
- Veccia Vaglieri, L (1991). "Ghadīr Khumm". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۲ (۲ ed.). LEIDEN: E.J. BRILL. p. ۹۹۳–۹۴.