فقه شیعه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۵۰ توسط Haghjoo (بحث | مشارکت‌ها) (پیونددهی)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فقه شیعه، نوعی مکتب عقدیتی و گرایش خاصّی در اسلام است که براساس یک سلسله نظرات و تحلیلات کلامی و تاریخی تأسیس شده است. حدیث تقلین ریشه اصلی این گرایش است. اختلاف اصلی دو مکتب فقهی شیعی و سنّی در کیفیت تلقّی سنّت نبوی و منابع فقهی است. اهل سنّت حدیث نبوی را از صحابهٔ پیامبر اخذ کرده در حالی که شیعیان آن را از طریق خاندان پیامبر به دست آورده‌اند.[۱]

منابع فقه شیعه ازین قرار اند:[۱]

  1. قرآن
  2. حدیث
  3. اجماع
  4. عقل

در حالی که منابع مشترک مذاهب چهارگانه فقه سنی ازین قرار اند:[۲]

  1. قرآن
  2. سنت
  3. اجماع
  4. قیاس

اندیشه سیاسی فقهای شیعی را در تمام ادوار تاریخ می‌توان به این دوره‌ها تقسیم‌بندی نمود:[۳]

  1. دوره تعامل با سلطان غیر معصوم
  2. دوره اذن به مشروعیت سلطان عادل
  3. دوره رویکرد به حکومت مشروطه
  4. دوره جمهوری اسلامی

پانویس

ارجاعات

منابع

  • مدرسی طباطبائی، حسین (۱۳۶۸). مقدمه‌ای بر فقه شیعه. ترجمهٔ فکرت، محمد آصف. آستان قدس رضوی.
  • باقری، اکبر (۱۳۹۲). «فقه شیعه در مسیر تاریخ». حقوق ملل (۹).