آیه ۵ سوره مرسلات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره مرسلات''' پنجمین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در پنجمین سوگند بر موضوع [[ذکر]] تأکید شده است که بر اساس [[تفسیر قرآن|تفسیر]] اول این بادها با برنامه‌هایی که انجام می‌دهند و نقشی که در عالم دارند؛ مردم را به یاد [[خدا]] می‌اندازند و بنابه تفسیر دوم اشاره به آنهایی است که ذکر [[حق]] و فرمان‌های [[الله|الهی]] را به [[پیامبر|پیامبران]] القا می‌کنند. | '''آیه ۵ سوره مرسلات''' پنجمین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در پنجمین سوگند بر موضوع [[ذکر]] تأکید شده است که بر اساس [[تفسیر قرآن|تفسیر]] اول این بادها با برنامه‌هایی که انجام می‌دهند و نقشی که در عالم دارند؛ مردم را به یاد [[خدا]] می‌اندازند و بنابه تفسیر دوم اشاره به آنهایی است که ذکر [[حق]] و فرمان‌های [[الله|الهی]] را به [[پیامبر|پیامبران]] القا می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در آیه پنجم به آیات بیدارکننده‌ای سوگند یاد کرده است که توسط آن فرستادگان القا می‌شوند. این آیات بیدارکننده در تفسیر اول، همان نقش بادها در نظام هستی است که مردم با توجه به آنها به یاد خدا می‌افتند و خدا را یاد می‌کنند. این سوگند در تفسیر دوم، کار [[فرشتگان]] است که با نزول [[وحی]] و القای فرمان‌های الهی به پیامبران باعث ذکر و یاد خداوند می‌شوند. به گزارش مکارم، همه این سوگندها برای موضوع مهمی است که در آیه هفتم سوره مطرح شده است. به گزارش او، این موضوع [[معاد]] و بیان نشانه‌های برپایی [[رستاخیز]] است که بر این اساس تفسیر سومی را که برای این آیات بیان شده بود؛ مناسب‌تر است و او آن را از دو تفسیر دیگر برتر و بهتر می‌داند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در آیه پنجم به آیات بیدارکننده‌ای سوگند یاد کرده است که توسط آن فرستادگان القا می‌شوند. این آیات بیدارکننده در تفسیر اول، همان نقش بادها در نظام هستی است که مردم با توجه به آنها به یاد خدا می‌افتند و خدا را یاد می‌کنند. این سوگند در تفسیر دوم، کار [[فرشتگان]] است که با نزول [[وحی]] و القای فرمان‌های الهی به پیامبران باعث ذکر و یاد خداوند می‌شوند. به گزارش مکارم، همه این سوگندها برای موضوع مهمی است که در آیه هفتم سوره مطرح شده است. به گزارش او، این موضوع [[معاد]] و بیان نشانه‌های برپایی [[رستاخیز]] است که بر این اساس تفسیر سومی را که برای این آیات بیان شده بود؛ مناسب‌تر است و او آن را از دو تفسیر دیگر برتر و بهتر می‌داند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۶–۳۹۹|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مرسلات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۰ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره مرسلات پنجمین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در پنجمین سوگند بر موضوع ذکر تأکید شده است که بر اساس تفسیر اول این بادها با برنامه‌هایی که انجام می‌دهند و نقشی که در عالم دارند؛ مردم را به یاد خدا می‌اندازند و بنابه تفسیر دوم اشاره به آنهایی است که ذکر حق و فرمان‌های الهی را به پیامبران القا می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به فرشتگان فرودآورندة وحی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به فرشتگان وحی‌آور»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در آیه پنجم به آیات بیدارکننده‌ای سوگند یاد کرده است که توسط آن فرستادگان القا می‌شوند. این آیات بیدارکننده در تفسیر اول، همان نقش بادها در نظام هستی است که مردم با توجه به آنها به یاد خدا می‌افتند و خدا را یاد می‌کنند. این سوگند در تفسیر دوم، کار فرشتگان است که با نزول وحی و القای فرمان‌های الهی به پیامبران باعث ذکر و یاد خداوند می‌شوند. به گزارش مکارم، همه این سوگندها برای موضوع مهمی است که در آیه هفتم سوره مطرح شده است. به گزارش او، این موضوع معاد و بیان نشانه‌های برپایی رستاخیز است که بر این اساس تفسیر سومی را که برای این آیات بیان شده بود؛ مناسب‌تر است و او آن را از دو تفسیر دیگر برتر و بهتر می‌داند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۶۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۹۶–۳۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مرسلات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
