بدون تصویر

آیه ۲۰ سوره حشر

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۰ سوره حشر
مشخصات قرآنی
نام سورهحشر
تعداد آیات سوره۲۴
شماره آیه۲۰
شماره جزء۲۸
شماره حزب۱۱۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۰ سوره حشر بیستمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، مقایسه‌ای میان دو گروه مؤمنان و منافقان را مطرح کرده و بیان می‌کند که این دو گروه در تمام جهات از یکدیگر جدا هستند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ آیهٔ ۲۰ از سورهٔ ۵۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«دوزخیان با بهشتیان برابر نیستند، بهشتیانند که رستگارند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«دوزخیان و بهشتیان برابر نیستند، بهشتیانند که رستگارند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند قرآن در این آیه با دو تعبیر «اصحاب النار» و «اصحاب الجنة» وضعیت دو دسته از انسان‌ها (مؤمنان و منافقان) را تشریح کرده و آنان را در همه جوانب، از همدیگر کاملاً جدا می‌داند. سپس در پایان آیه در یک حکم قطعی، رستگاری و پیروزی را نصیب مؤمنان (اصحاب الجنة) اعلام می‌کند. به گفته مکارم، پیامبر اسلام در حدیثی برای بیان مصداق «اصحاب الجنة» در این آیه، آنها را کسانی دانسته است که از او اطاعت کرده و ولایت علی را پذیرفتند و «اصحاب النار» کسانی هستند که ولایت علی را نپذیرفتند و نقض پیمان کردند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.