آیه ۴۸ سوره مدثر
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مدثر | ||||
تعداد آیات سوره | ۵۶ | ||||
شماره آیه | ۴۸ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۸ سوره مدثر چهل و هشتمین آیه از هفتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه، به عاقبت شوم گناهکاران اشاره شده که شفاعت هیچ شفاعتکنندهای درباره آنها مورد قبول واقع نمیشود و آنان باید همیشه در عذاب باقی بمانند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس شفاعت شفاعتکنندگان سودی به آنان نمیبخشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«حال شفاعت شفیعان سودشان ندهد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه، به عاقبت شوم گناهکاران اشاره شده که شفاعت هیچ شفاعتکنندهای درباره آنها مورد قبول واقع نمیشود و آنان باید همیشه در عذاب باقی بمانند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مدثر، هفتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مزمل و پیش از سوره حمد نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره مدثر، یک آیه منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۱۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۵۶-۲۶۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مدثر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.