سوره حجرات
| حجرات | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مدنی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۱۰۷ | ||||
| جزء | ۲۶ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۳۴۶ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۵۹۹ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره حجرات چهل و نهمین سوره قرآن که دارای ۱۸ آیه، ۳۴۳ یا ۳۵۳ کلمه و ۱۴۷۴ یا ۱۴۹۶ حرف است. این سوره از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، یکصد و ششمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره تحریم و پس از سوره مجادله بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی در میان سوره‌های فتح و ق قرار دارد. این سوره در مدینه و پس از هجرت نازل شده است و تنها آیه ۱۳ آن به نقل از ابن عباس مکی است. از نظر کمیت از سوره‌های مثانی و حدود نیم حزب قرآن است و هیچ آیه ناسخ و منسوخی ندارد.[۱]
نام‌ها
واژه «حجرات» جمع (حجره) به معنای اطاق است که در اینجا منظور اطاق‌های متعدد کنار مسجد النبی است که برای همسران پیامبر اسلام تهیه شده بود. به دلیل آمدن این واژه در آیه ۴ سوره به این نام شهره است.[۲][۳] به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، برخی مفسران به جهت اینکه آیات این سوره درباره مسائل اخلاقی و نحوه ارتباط و سخن گفتن با هم‌نوعان و رهبر جامعه اسلامی و شخص پیامبر اسلام است؛ این سوره را «سوره اخلاق و آداب» نامیده‌اند.[۴]
شأن و محل نزول
این سوره از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، یکصد و ششمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره تحریم و پس از سوره مجادله بوده است. این سوره در مدینه و پس از هجرت نازل شده است و تنها آیه ۱۳ آن به نقل از ابن عباس مکی است. بنابه آنچه در دانشنامه جهان اسلام آمده است؛ در زمان پیامبر اسلام، گاهی بعضی از مسلمانان از پشت «حجرات» (اطاق‌های همسران پیامبر) با صدای بلند پیامبر را صدا می‌زدند؛ تا اینکه آیات ۴ و ۵ سوره نازل شد و آنها را از این امر و رفتار زشت و ناپسند نهی کرد. بعدها کلمه «حجرات» که یادآور این دستور اخلاقی بود؛ نیز نام سوره قرار گرفت.[۵]
محتوا و ساختار
پانویس
ارجاعات
منابع
- بهاردوست، علیرضا (۱۳۹۳). «حجرات». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره حجرات». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.