سوره حجر
| حجر | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۵۴ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۹۹ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۶۵۴ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۲۷۶۰ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره حجر در ترتیب مصحف عثمانی پانزدهمین سوره قرآن است و ۹۹ آیه دارد. این سوره پس از سوره یوسف و پیش از سوره انعام نازل شده و در ترتیب نزول به آن رقم پنجاه و چهارمین سوره داده شده است. بنا به سیاق آیاتش از سوره‌های مکی محسوب می‌شود.[۱] اما برخی آیات ۲۴ و ۷۸ سوره را مدنی دانسته‌اند. از نظر کمیت از سور مثانی و مقطعات قرآن است که چهار یا پنج آیه منسوخ دارد.[۲][۳]
نام‌گذاری
نام مشهور سوره «حجر» است که نام سرزمینی میان مدینه و شام که صالح از پیامبران الهی در آنجا برای هدایت مردم فرستاده شده بود. علت نام‌گذاری سوره به «حجر» به جهت ذکر این واژه در آیه ۸۰ سوره است.[۴]
محتوا و ساختار
تعداد آیات «سوره حجر» ۹۹ آیه، ۶۵۴ کلمه و ۲۷۶۰ حرف است. در ترتیب نزول پنجاه و چهارمین سوره است که پس از سوره یوسف و پیش از سوره انعام نازل شده است، درحالیکه در مصحف کنونی پانزدهمین سوره به‌شمار می‌آید. هدف اصلی «سوره حجر» بیان عظمت قرآن و مسئله تحریف ناپذیری آن است. در این سوره به داستان‌هایی انذاردهنده از اقوام گذشته مانند قوم لوط، ایکه و اصحاب حجر و سرانجام آنان نیز اشاره شده است. مطالب مهم دیگر سوره عبارتند از: داستان ابلیس و تمرد او از فرمان خداوند، آفرینش انسان و نقش سنت‌ها و قوانین الهی بر جامعه.[۵]
پانویس
ارجاعات
منابع
- پارسا، فروغ (۱۳۸۳). «حجر (سوره)». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره حجر». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.