آیه ۲۶ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۶ سوره عبس''' بیست و ششمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. بعد از ذکر نعمت آب در آیه قبلی، در این آیه به نعمت دوم یعنی زمین اشاره می‌شود که در آن | '''آیه ۲۶ سوره عبس''' بیست و ششمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. بعد از ذکر نعمت آب در آیه قبلی، در این آیه به نعمت دوم یعنی زمین اشاره می‌شود که در آن شکافتن زمین به وسیله جوانه‌های گیاهان صورت می‌گیرد. همچنین آیه به یکی از [[معجزه]]<nowiki/>های علمی [[قرآن]] نیز اشاره دارد و نشان می‌دهد که برای رویش گیاهان اول باران‌ها می‌بارند و سپس زمین‌ها شکافته می‌شوند و آماده کشاورزی می‌گردند. این چرخه طبیعت از ابتدای خلقت زمین تاکنون برقرار و بر همین نظام استوار است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
یه گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، بعد از ذکر نعمت آب در آیه قبلی، در این آیه به نعمت دوم یعنی زمین اشاره می‌شود که در آن | یه گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، بعد از ذکر نعمت آب در آیه قبلی، در این آیه به نعمت دوم یعنی زمین اشاره می‌شود که در آن شکافتن زمین به وسیله جوانه‌های گیاهان صورت می‌گیرد. همچنین آیه به یکی از معجزات علمی قرآن نیز اشاره دارد و نشان می‌دهد که برای رویش گیاهان اول باران‌ها می‌بارند و سپس زمین‌ها شکافته می‌شوند و آماده کشاورزی می‌گردند. این چرخه طبیعت از ابتدای خلقت زمین تاکنون برقرار و بر همین نظام استوار است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۷–۱۴۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره عبس بیست و ششمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. بعد از ذکر نعمت آب در آیه قبلی، در این آیه به نعمت دوم یعنی زمین اشاره می‌شود که در آن شکافتن زمین به وسیله جوانه‌های گیاهان صورت می‌گیرد. همچنین آیه به یکی از معجزههای علمی قرآن نیز اشاره دارد و نشان می‌دهد که برای رویش گیاهان اول باران‌ها می‌بارند و سپس زمین‌ها شکافته می‌شوند و آماده کشاورزی می‌گردند. این چرخه طبیعت از ابتدای خلقت زمین تاکنون برقرار و بر همین نظام استوار است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سپس زمین را به نیکی شکافتیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس زمین را به نیکی برشکافته‌ایم»
محتوا
یه گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، بعد از ذکر نعمت آب در آیه قبلی، در این آیه به نعمت دوم یعنی زمین اشاره می‌شود که در آن شکافتن زمین به وسیله جوانه‌های گیاهان صورت می‌گیرد. همچنین آیه به یکی از معجزات علمی قرآن نیز اشاره دارد و نشان می‌دهد که برای رویش گیاهان اول باران‌ها می‌بارند و سپس زمین‌ها شکافته می‌شوند و آماده کشاورزی می‌گردند. این چرخه طبیعت از ابتدای خلقت زمین تاکنون برقرار و بر همین نظام استوار است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۴۷–۱۴۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
