بدون تصویر

آیه ۹ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۹ سوره حاقه''' نهمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۹ سوره حاقه''' نهمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرگذشت اقوام گذشته‌ای مانند قوم [[فرعون]] و قوم [[لوط]] اشاره می‌شود که به گزارش [[قرآن]] این گروه‌های سرکش و [[کافر]] نیز، به دلیل کفر و ستم و [[گناه|گناهان]]<nowiki/>شان به [[عذاب]] [[خدا|خداوند]] گرفتار شده و از بین رفتند.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرگذشت اقوام گذشته‌ای مانند قوم فرعون و قوم لوط اشاره می‌شود که به گزارش قرآن این گروه‌های سرکش و کافر نیز، به دلیل کفر و ستم و گناهان‌شان به عذاب خداوند گرفتار شده و از بین رفتند. به گزارش مکارم، در این آیه به صورت گذرا به سرنوشت قوم [[نوح]] و لوط و فرعون اشاره شده و علت هلاکت‌شان هم گناهان بزرگ‌شان عنوان شده است. «خاطئه» در لغت به معنای خطاست که در اینجا اشاره به [[شرک]]، کفر، [[ظلم]]، فساد و انواع گناهان دارد. به گزارش او، «مؤتفکات» اشاره به شهرهای محل سکونت قوم لوط است که در اثر زلزله شدید زیر و رو شد و منظور از عبارت «مَن قَبلَهُ» اقوام پیش از فرعون، افرادی مانند [[نمرود]] و قوم [[شعیب]] هستند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴۱–۴۴۲|ج=۲۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۲۷

آیه ۹ سوره حاقه
مشخصات قرآنی
نام سورهحاقه
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۹
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹ سوره حاقه نهمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرگذشت اقوام گذشته‌ای مانند قوم فرعون و قوم لوط اشاره می‌شود که به گزارش قرآن این گروه‌های سرکش و کافر نیز، به دلیل کفر و ستم و گناهانشان به عذاب خداوند گرفتار شده و از بین رفتند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ آیهٔ ۹ از سورهٔ ۶۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و فرعون و کسانی‌که پیش از او بودند و همچنین اهالی شهرهای زیر و رو شده مرتکب گناه شدند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و فرعون و پیشینیان او و [اهل‌] شهرهای نگونسار، طغیان پیش آوردند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرگذشت اقوام گذشته‌ای مانند قوم فرعون و قوم لوط اشاره می‌شود که به گزارش قرآن این گروه‌های سرکش و کافر نیز، به دلیل کفر و ستم و گناهان‌شان به عذاب خداوند گرفتار شده و از بین رفتند. به گزارش مکارم، در این آیه به صورت گذرا به سرنوشت قوم نوح و لوط و فرعون اشاره شده و علت هلاکت‌شان هم گناهان بزرگ‌شان عنوان شده است. «خاطئه» در لغت به معنای خطاست که در اینجا اشاره به شرک، کفر، ظلم، فساد و انواع گناهان دارد. به گزارش او، «مؤتفکات» اشاره به شهرهای محل سکونت قوم لوط است که در اثر زلزله شدید زیر و رو شد و منظور از عبارت «مَن قَبلَهُ» اقوام پیش از فرعون، افرادی مانند نمرود و قوم شعیب هستند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.