آیه ۲۷ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۷ سوره قیامت''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، این آیه به حالات اطرافیان [[محتضر]] در حال [[مرگ]] اشاره دارد که آنها از روی عجز و ناتوانی به دنبال راه نجات او هستند؛ درحالیکه دیگر کار از کار گذشته و از دست | '''آیه ۲۷ سوره قیامت''' بیست و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، این آیه به حالات اطرافیان [[محتضر]] در حال [[مرگ]] اشاره دارد که آنها از روی عجز و ناتوانی به دنبال راه نجات او هستند؛ درحالیکه دیگر کار از کار گذشته و از دست هیچ‌کس کاری برای رهایی او از مرگ ساخته نیست. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به هنگام فرارسیدن مرگ | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به هنگام فرارسیدن مرگ انسان، اطرافیان او با دستپاچگی و سراسیمگی سعی دارند که راه نجاتی برای او پیدا کنند. [[قرآن]] سخن اطرافیان محتضر را بازگو می‌کند که آنها در آن لحظات چنین می‌گویند: «آیا کسی هست که بیاید و این فرد را از مرگ نجات دهد؟!» این حرف آنها از روی عجز و ناتوانی است؛ درحالیکه کسی نمی‌تواند به او کمک کند و از کام مرگ رهایش کند. به گزارش مکارم، «راق» از ماده رقی به معنای بالارفتن است. برخی گفته‌اند در اینجا منظور طبیبی است که بیماران را نجات می‌دهد؛ اما بعضی معتقدند منظور اینست که کسی با خواندن دعایی بیمار را رهایی بخشد. به عقیده گروهی از [[مفسران]]، معنای آیه اینست که کدام یک از فرشتگان می‌آید و روح این فرد [[کافر]] را قبض نماید؟! چراکه [[فرشتگان]] الهی از گرفتن جان چنین انسان [[ایمان|بی‌ایمانی]] کراهت دارند. به گفته مکارم، تفسیر اول از همه صحیح‌تر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۸–۳۰۹|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره قیامت بیست و هفتمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، این آیه به حالات اطرافیان محتضر در حال مرگ اشاره دارد که آنها از روی عجز و ناتوانی به دنبال راه نجات او هستند؛ درحالیکه دیگر کار از کار گذشته و از دست هیچ‌کس کاری برای رهایی او از مرگ ساخته نیست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و گفته شود: چه کسی افسونگر است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گفته شود کیست افسونگر [درمانگر]»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به هنگام فرارسیدن مرگ انسان، اطرافیان او با دستپاچگی و سراسیمگی سعی دارند که راه نجاتی برای او پیدا کنند. قرآن سخن اطرافیان محتضر را بازگو می‌کند که آنها در آن لحظات چنین می‌گویند: «آیا کسی هست که بیاید و این فرد را از مرگ نجات دهد؟!» این حرف آنها از روی عجز و ناتوانی است؛ درحالیکه کسی نمی‌تواند به او کمک کند و از کام مرگ رهایش کند. به گزارش مکارم، «راق» از ماده رقی به معنای بالارفتن است. برخی گفته‌اند در اینجا منظور طبیبی است که بیماران را نجات می‌دهد؛ اما بعضی معتقدند منظور اینست که کسی با خواندن دعایی بیمار را رهایی بخشد. به عقیده گروهی از مفسران، معنای آیه اینست که کدام یک از فرشتگان می‌آید و روح این فرد کافر را قبض نماید؟! چراکه فرشتگان الهی از گرفتن جان چنین انسان بی‌ایمانی کراهت دارند. به گفته مکارم، تفسیر اول از همه صحیح‌تر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۰۸–۳۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
