آیه ۱ سوره قدر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قدر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره قدر یکمین آیه از نود و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به زمان نزول قرآن اشاره شده که بر طبق متن آیه در شب قدر بوده است. با استفاده از آیه ۱۸۵ سوره بقره معلوم می‌شود که نزول دفعی تمام قرآن در ماه رمضان روی داده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، بدون شک ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل کرده‌ایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به زمان نزول قرآن اشاره شده که بر طبق متن آیه در شب قدر بوده است. با استفاده از آیه ۱۸۵ سوره بقره معلوم می‌شود که نزول دفعی تمام قرآن در ماه رمضان روی داده است. به گزارش مکارم، از تعبیر «انا انزلناه» و نسبت دادن نزول آن به خداوند اهمیت و بزرگی این کتاب آسمانی مشخص می‌گردد. همچنین مفسران از صیغه «انزال» که در آیه به کار رفته است؛ نزول دفعی قرآن را برداشت کرده و بر این اعتقادند که نزول آن به دو شکل دفعی و تدریجی در طول حیات پیامبر اسلام بوده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قدر، نود و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره عبس و پیش از سوره شمس نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۲۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۵۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۸۱–۱۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قدر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
