سوره لقمان
| لقمان | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.svg) | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۵۷ | ||||
| جزء | ۲۱ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۳۴ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۵۴۸ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۲۱۷۱ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره لقمان سی و یکمین سوره قرآن بر اساس ترتیب کنونی مصحف است که منابع اسلامی برای آن، تنها همین نام را گزارش کرده‌اند. در گزارش ترتیب نزول سوره‌ها، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است که پیش از سوره سبأ و پس از سوره صافات در مکه نازل شده است. تعداد آیات سوره در نزد حجازیان ۳۴ آیه و نزد دیگران ۳۳ آیه است و ۵۴۲ یا ۵۴۸ کلمه و ۲۱۱۰ یا ۲۱۷۱ حرف دارد. براساس آنچه که در فرهنگنامه علوم قرآن آمده؛ آیات ۲۷ و ۲۹ سوره در مدینه بر محمد نازل شده است. از نظر کمیت از سور مثانی و کم‌تر از یک حزب قرآن است. از سوره‌هایی است که با حروف مقطعه «الم» آغاز شده که آیه ۲۳ سوره نسخ شده است.[۱]
نام
نام مشهور سوره، «لقمان» است که علت نام‌گذاری سوره به این نام، بیان موعظه‌های حکیمانه او به پسرش در آیات ۱۲ تا ۲۰ سوره عنوان شده است.[۲]
شأن و محل نزول
«سوره لقمان» از سوره‌های مکی قرآن به‌شمار می‌رود؛ با این وجود برخی منابع، نزول آیات ۲۷ و ۲۹ سوره را در مدینه گزارش کرده‌اند. در گزارش ترتیب نزول سوره‌ها، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است که پیش از سوره سبأ و پس از سوره صافات در مکه نازل شده است.[۳]
محتوا و ساختار
تعداد آیات سوره در نزد حجازیان ۳۴ آیه و نزد دیگران ۳۳ آیه است و ۵۴۲ یا ۵۴۸ کلمه و ۲۱۱۰ یا ۲۱۷۱ حرف دارد. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، هدف اصلی این سوره همانگونه که از سیاق تمامی آیاتش مشخص است؛ دعوت به توحید، یقین و ایمان به معاد و عمل به احکام و کلیات شرایع دین است. از دیگر مباحث مطرح شده در سوره می‌توان به نقش هدایت‌گری قرآن برای مومنان، بیان نشانه‌های خداوند در آفرینش و معاد و احوال قیامت اشاره کرد.[۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۴۶.
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره لقمان». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.