آیه ۱۱ سوره عادیات
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | عادیات | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
شماره آیه | ۱۱ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره عادیات یازدهمین آیه از صدمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آخرین آیه سوره، به آگاهی خداوند از انسانها و اعمال و نیتهایشان اشاره شده است که خداوند در قیامت بر طبق آن اعمال و نیات به انسانها کیفر یا پاداش میدهد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در آن روز پروردگارشان از (وضع و حال) آنان آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بیگمان پروردگارت در چنین روز از حال آنان آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در آخرین آیه سوره، به آگاهی خداوند از انسانها و اعمال و نیتهایشان اشاره شده است که خداوند در قیامت بر طبق آن اعمال و نیات به انسانها کیفر یا پاداش میدهد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره عادیات، صدمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهاردهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره عصر و پیش از سوره کوثر نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۵۱–۲۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عادیات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۹۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.