آیه ۲ سوره بینه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بینه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره بینه دومین آیه از نود و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه به این مطلب اشاره شده که اهل کتاب و مشرکان می‌گفتند تا فرستاده و پیامبری از جانب خداوند بیاید که صحیفه‌های پاکیزه‌ای را برایمان بخواند؛ [و ما دست از آیینمان برداریم و دعوت او را بپذیریم.]
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«فرستاده‌ای از سوی خداوند است که صحیفه‌های پاک می‌خواند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پیامبری از سوی خداوند که بر آنان صحیفه‌های پاک [آسمانی] می‌خواند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در این آیه به این مطلب اشاره شده که اهل کتاب و مشرکان می‌گفتند تا فرستاده و پیامبری از جانب خداوند بیاید که صحیفه‌های پاکیزه‌ای را برایمان بخواند؛ [و ما دست از آیینمان برداریم و دعوت او را بپذیریم.] به گزارش مکارم، این آیات ادعاهای اهل کتاب و مشرکان را بیان می‌کند که آنان در ابتدا اصرار داشتند اگر پیامبری با دلایل روشن برای ما بیاید؛ ما دعوتش را می‌پذیریم. در حالیکه اینگونه نشد. عده‌ای از آنان بعد از آمدن چنین پیامبری نه تنها دعوتش را نپذیرفتند؛ بلکه به مبارزه با او پرداختند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بینه، نود و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صدمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طلاق و پیش از سوره حشر نازل شد. در مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۹۹–۲۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بینه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
